Η Αναφωνήτρια είναι ημιορεινό χωριό της Ζακύνθου σε υψόμετρο 340 μέτρων, το οποίο βρίσκεται στα βορειοδυτικά του νησιού. Το χωριό πήρε το όνομά του από τη Μονή της Παναγίας της Αναφωνήτριας όπου μόναζε τον 16ο αι. ο Πολιούχος Άγιος του νησιού ο Άγιος Διονύσιος. Το παλιό όνομα του χωριού, μέχρι το 1915, ήταν Πλεμονάρι και ως κοινότητα Πλεμοναρίου συστάθηκε για πρώτη φορά το 1912. Σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης, μαζί με την νησίδα Άγιο Ιωάννη, αποτελούν την τοπική κοινότητα Αναφωνητρίας που υπάγεται στη δημοτική ενότητα Ελατίων του Δήμου Ζακύνθου και σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει ως πληθυσμό 248 κατοίκους. Η κοινότητα είναι χαρακτηρισμένη ως αγροτικός ημιορεινός οικισμός, με έκταση 10,168 χμ² (2011). www.navagiogate.com Στις 7 Μαΐου 2014, ο Γεώργιος Ν. Χάρος πούλησε στην (σχετιζόμενη με τον εμίρη του Κατάρ) εταιρεία real estate Pimana S.A. έκταση 14.387,40 στρ. στη βορειοδυτική Ζάκυνθο. Μια έκταση που απλωνόταν σε τέσσερα χωριά, Εξωχώρα, Μαριές, Αναφωνήτρια και Βολίμες, και που ο ίδιος διατεινόταν ότι του ανήκε με βάση ένα διάταγμα της Ενετικής Πολιτείας του 1783. Η αγοραπωλησία αυτή πήρε αμέσως τον ευφάνταστο τίτλο «Επένδυση του εμίρη του Κατάρ» και είχε ήδη ανοίξει τον ασκό του Αιόλου… Με το υπ’ αριθ. 23.943/7-5-2014 επίμαχο Συμβόλαιο Αγοραπωλησίας, ο Γεώργιος Χάρος εμφανίστηκε, αίφνης, να πωλεί και να μεταβιβάζει, προς την ανώνυμη εταιρεία PIMANA S.A., έκταση 14.387 στρεμμάτων στη βορειοδυτική Ζάκυνθο και εντός των διοικητικών ορίων των τοπικών κοινοτήτων Εξωχώρας, Μαριών, Αναφωνητρίας και Βολιμών. Αμέσως μόλις έγινε γνωστή στην τοπική κοινωνία η ανωτέρω απατηλή δικαιοπραξία, η Ιερά Μητρόπολις Ζακύνθου, από κοινού με την Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Κρημνών, προσέφυγαν στην Ελληνική Δικαιοσύνη, καταθέτοντας: ι) την από 12-11-2014 μηνυτήρια αναφορά προς την κυρία Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, ιι) την από 6-4-2015 αίτηση, ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ζακύνθου, περί λήψεως ασφαλιστικών μέτρων, καθώς και ιιι) την από 14-9-2015 αγωγή ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ζακύνθου. Στο πλαίσιο υποστήριξης της ανωτέρω αγωγής κατατέθηκαν Πρόσθετες Παρεμβάσεις υπέρ της Ιεράς Μητροπόλεως Ζακύνθου και της Ιεράς Μονής Αγίου Γεωργίου Κρημνών και κατά της αλλοδαπής εταιρείας PIMANA S.A. από: α) το ΝΠΔΔ της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων, β) το ΝΠΔΔ του Δήμου Ζακύνθου, γ) το Ελληνικό Δημόσιο (νομίμως εκπροσωπούμενο διά του Υπουργού Οικονομικών!) καθώς και δ) από δεκάδες κατοίκους των ορεινών κοινοτήτων της Νήσου Ζακύνθου. Παρ’ όλα αυτά, και προς απόδειξη των ισχυρισμών μας περί ακυρότητας του επίμαχου Συμβολαίου Αγοραπωλησίας, ενδεικτικά και μόνον αναφέρουμε ότι:

Στις 15-1-2014 εκδόθηκε η υπ’ αριθ. 6/2014 Απόφαση της Πρωτοβάθμιας Επιτροπής Επίλυσης Δασικών Αμφισβητήσεων (άρθρο 10, παρ. 3 Ν. 998/79), με την οποία ο Γεώργιος Χάρος ΔΕΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΤΑΙ ως ιδιοκτήτης της πωληθείσης εκτάσεως. Στις 21-8-2014 συντάχθηκε και υπογράφηκε επιστολή-κόλαφος των αληθινών κληρονόμων του αειμνήστου Στυλιανού Δ. Φλαμπουριάρη, με την οποία βεβαιώνουν ότι ουδέποτε η οικογένεια Φλαμπουριάρη είχε στην κατοχή της έκταση 15.000, περίπου, στρεμμάτων στη Ζάκυνθο. Στις 20-7-2015 εκδόθηκε η ιστορική υπ’ αριθ. 97/2015 Απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ζακύνθου, με την οποία ΟΡΙΣΤΙΚΆ και ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΑ ο Γεώργιος Χάρος ΔΕΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΤΑΙ ως ιδιοκτήτης της πωληθείσης εκτάσεως. Στις 21-2-2017 ολοκληρώθηκε και υπογράφηκε αρμοδίως το υπ’ αριθ. 20609/2017 πόρισμα-κόλαφος της Ομάδας Εργασίας, κατά άρ. 25 του Α.Ν. 1539/1938, του Υπουργείου Οικονομικών, με το οποίο ο Γεώργιος Χάρος ΔΕΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΤΑΙ ως ιδιοκτήτης της πωληθείσης εκτάσεως. Στις 11-6-2020 το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Αθηνών με το υπ΄αριθ. 1679/20 βούλευμα αποφαίνεται ότι η επίμαχη έκταση ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΙ στον Γ. Χάρο, καθώς δεν προέκυψε ότι ο συγκεκριμένος κατέστη κύριος αυτής με κάποιο νομικό (πρωτότυπο ή παράγωγο) τρόπο. Επιπλέον, διατάσσεται περαιτέρω ανάκριση από την Εισαγγελία Διαφθοράς και άσκηση νέων ποινικών διώξεων στα εμπλεκόμενα πρόσωπα. Στις 10-3-2022 ο εισαγγελέας Πρωτοδικών Αθηνών Γ. Πολυκράτης με την υπ’ αριθ. 1031/22 πρόταση 111 σελίδων προς το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Αθηνών, εισηγείται την παραπομπή στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Αθηνών επτά κατηγορουμένων, ως υπαίτιων για την τέλεση των κακουργηματικών πράξεων «της ψευδούς βεβαίωσης και απάτης από κοινού εις βάρος του Δημοσίου και ΝΠΔΔ, με συνολική ζημία πάνω από 120.000 ευρώ». Από την πρόταση προκύπτει ότι στο σύνολό της, η επίδικη και πωληθείσα έκταση των 14.467,49 στρεμμάτων, σύμφωνα με το υπ’ αριθ. 23.943/2014 συμβόλαιο αγοραπωλησίας, ΔΕΝ ΑΝΗΚΕ στον φερόμενο ως πωλητή, αφού από κανένα στοιχείο δεν προέκυψε ότι αυτός κατέστη κύριος αυτής, με κάποιο νόμιμο (πρωτότυπο ή παράγωγο) τρόπο. Επιπλέον, η συνολική ζημία του ελληνικού δημοσίου και των ΝΠΔΔ, από την αγοραπωλησία του 2014, υπερβαίνει το ποσό των 17. 601.991,256 ευρώ. Πέραν τούτων, σημαντικά ιστορικά στοιχεία, τα οποία αποδεικνύουν ότι ουδέποτε η οικογένεια Φλαμπουριάρη –πόσο μάλλον ο Γεώργιος Ν. Χάρος– απέκτησε κυριότητα επί της επίδικης εκτάσεως των 15.000 περίπου στρεμμάτων, είναι τα ακόλουθα: i) Ανεπίσημη μετάφραση του από 25-9-1783 Διατάγματος της Ενετικής Πολιτείας. ii) Αντίγραφον της υπ’ αριθ. 488/1878 Αποφάσεως του Εφετείου Πατρών. iii) Η υπ’ αριθ. 43/14-5-1928 Έκθεση-Μελέτη Κτήματος Αναφωνητρίας του Νομογεωπόνου Ζακύνθου. iv) Η από 9-11-1929 ιδιόγραφη αίτηση του Ανδρέα Σ. Φλαμπουριάρη προς τον Δασονόμο Ζακύνθου. v) Η ιστορική υπ’ αριθ. 701/15-9-1930 Έκθεση Πραγματογνωμοσύνης της Δασικής Επιθεωρήσεως Πατρών.vi) Η από 4 Νοεμβρίου ΑΚΥΡΗ διαθήκη του Ανδρέα Σ. Φλαμπουριάρη. vii) Δεκάδες ΟΜΟΦΩΝΕΣ αποφάσεις του Κοινοτικού Συμβουλίου Αναφωνητρίας, εγκεκριμένες Όλες και υπογεγραμμένες από τον Νομάρχη Ζακύνθου στα έτη 1964-1980. viii) Η από 27-11-1970 ιστορική και επίσημη καταγραφή της κοινοτικής περιουσίας της τοπικής κοινότητος Αναφωνητρίας, ανερχόμενη σε 8.000 στρέμματα. ix) Η από 16-1-1989 ιδιόγραφη, και μόνη αληθινή, διαθήκη της Σοφίας Αγγελακοπούλου-Φλαμπουριάρη. x) Η υπ’ αριθ. 11496/13-12-1989 Δήλωση Αποδοχής Κληρονομιάς του Γεωργίου Ν. Χάρου.

Πληθυσμός

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Ιερά Μονή Παναγίας της Αναφωνήτριας

Παραπομπές

Πηγές

Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, 1995, 2006 (ΠΛΜ) Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, 1963 (ΠΛ)