Οι Βαβίλοι είναι ένα μικρό χωριό και Μαστιχοχώρι της νοτιοκεντρικής Χίου, σε οδική απόσταση 8 χιλιομέτρων από την πόλη της Χίου. Παλαιότερα ήταν έδρα ομώνυμης κοινότητας, ενώ σήμερα υπάγεται στο ομώνυμο δημοτικό διαμέρισμα του Δήμου Καμποχώρων.

Τοποθεσία

Το μεσοσταθμικό υψόμετρο του χωριού είναι 70 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, από την οποία απέχει αρκετά χιλιόμετρα. Οι Βαβίλοι είναι κτισμένοι στην αρχή των υψωμάτων που διαμορφώνουν το νοτιοδυτικό όριο του Κάμπου της Χίου. Ενάμισι με δύο χιλιόμετρα προς τα νοτιοδυτικά, ανάμεσα στους Βαβίλους και στο Θολοποτάμι, βρίσκεται η κατάφυτη τοποθεσία και μεσαιωνικός οικισμός Σκλαβιά, όπου σήμερα βρίσκονται κατασκηνώσεις. Δίπλα στο χωριό, σε μια περιοχή με κήπους, ελαιώνες και πεύκα, σώζεται σε καλή κατάσταση ο πολύ αξιόλογος βυζαντινός ναός «Παναγιά η Κρήνα» του 13ου αιώνα. Ο ενοριακός ναός των Βαβίλων τιμάται στο όνομα του Αγίου Νικολάου. Το χωριό υπάγεται εκκλησιαστικώς στην αρχιερατική εποπτεία Χαλκείου της Ιεράς Μητροπόλεως Χίου, Ψαρών και Οινουσσών.

Δημογραφικά στοιχεία

Ετυμολογία

Παρότι η επίσημη ονομασία του χωριού σε όλες τις απογραφές μετά το 1912 είναι «Βαβίλοι», η ιστορική ονομασία (και σημερινή εντός της Χίου, βλ. π.χ. τον εξωτερικό σύνδεσμο) είναι Βαβύλοι με «υ», ενώ οι κάτοικοι ονομάζονται Βαβυλούσοι / Βαβυλούσαινες στο χιακό γλωσσικό ιδίωμα και ασχολούνται με τη γεωργία. Από τις προφορικές παραδόσεις πιθανό είναι το συμπέρασμα ότι το χωριό υπήρξε οικισμός κάποιου γενουατικού ή ελληνικού μεσαιωνικού οίκου, του οποίου πήρε και το όνομα (σώζεται επώνυμο Vavuli σε λατινικό κώδικα), διαφορετικά το όνομα προέρχεται από τον Άγιο Βαβύλα. Τρίτη εκδοχή: Βράβυλος ονομάζεται η δαμασκηνιά και βράβυλο το άγριο δαμάσκηνο. Για τους Βαβυλούσους, οι κάτοικοι των γύρω χωριών διηγούνταν παλιά ανέκδοτα σχετικά με την αφέλεια και το απολίτιστο του χαρακτήρα τους, απ' όπου και οι φράσεις που παραθέτει ο Κανελλάκης: «Κούκου-κούκου Βαβυλούσοι» και «τρία σκαφίδια βαβυλούσικα».

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Σύντομη περιγραφή με εικόνες

Ιστορικές πηγές

Γεωργίου Ι. Ζολώτα: Ιστορία της Χίου, τόμος Α («Ιστορική Τοπογραφία και Γενεαλογία»). Τύποις Π.Δ. Σακελλαρίου, Αθήναι 1921 Κων/νου Κανελλάκη: Χιακά ανάλεκτα, Αθήναι 1890 (επανέκδοση «Χίος - ημερολόγιο» 1983)