Ο Δρυμός είναι κωμόπολη που ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Ωραιοκάστρου και παλιότερα στον Καποδιστριακό Δήμο Μυγδονίας (Μυγδονία θα πει "νερότοπος" και κατ΄επέκταση "εύφορη γη") και βρίσκεται στο Νομό Θεσσαλονίκης. Σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης, αποτελεί τη δημοτική κοινότητα Δρυμού που υπάγεται στη δημοτική ενότητα Μυγδονίας του Δήμου Ωραιοκάστρου και σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει πληθυσμό 3.659 κατοίκους. Στο πλαίσιο του Νόμου "Καποδίστριας", ο δήμος περιλάμβανε τις Κοινότητες: Λητής (έδρα του δήμου), Δρυμού και Μελισσοχωρίου. Έχει συνολική έκταση 99.031 στρέμματα, πληθυσμό 3.191 κατοίκους (απογραφή 2001) και υψομετρο 200μ..

Ιστορία

Από τα αρχαία ευρήματα της περιοχής, οι αρχαιολόγοι πιστεύουν πως η κατοίκηση στο χώρο αυτό άρχισε τη Μεσολιθική Εποχή (9.000 π.Χ.-7.000 π.Χ.). Πρώτοι κάτοικοι της περιοχής ήταν οι Πελασγοί. Αργότερα, εμφανίστηκαν οι Μύγδονες από τη Θράκη. Κατά τη μυθολογία, το όνομά τους το πήραν από τον Μύγδονα, γιο του θεού Άρη και βασιλιά της Φρυγίας. Στη θέση του σημερινού χωριού, και σύμφωνα με αρχαίες επιγραφές, υπήρχε η πόλη "Χαράκωμα" (190 π.Χ.-79 π.Χ.), κοντά στον οικισμό της αρχαίας πόλης "Λητή" (από τη Λητώ, μητέρα του θεού Απόλλωνα). Την περίοδο της Τουρκοκρατίας, το χωριό κατοικείται μόνο από χριστιανούς και πληρώνει φόρο στους Οθωμανούς, το 1862 είχε 199 σπίτια . Την περίοδο του Μακεδονικού Αγώνα, οι κάτοικοι μετέχουν ενεργά, διακινώντας πυρομαχικά και μεταφέροντας πολεμοφόδια με τα κάρα τους. Μετά τη λήξη των Βαλκανικών Πολέμων, το χωριό εντάσσεται στο Ελληνικό Κράτος και το 1918 με το ΦΕΚ 152Α - 09/07/1918 ορίζεται έδρα της νοεσυσταθήσας κοινότητας με το όνομα Δρυμίγκλαβα, όνομα με το οποίο αναφέρεται σε έγγραφο-διαθήκη του 1314 (βρίσκεται στη Μονή Χιλανδαρίου-Αγίου Όρους). Το 1926 μετονομάζεται σε Σιδηροκέφαλον και το 1927 σε Δρυμός. Το όνομα "Δρυμός" οφείλεται στα πολλά πλατάνια και το νερό.

Παραδοσιακή αρχιτεκτονική

Κάποτε τα σπίτια του Δρυμού ήταν κτισμένα σύμφωνα με τη Μακεδονίτικη αρχιτεκτονική: διώροφα, από πέτρα και πλίνθους, με μια πέτρινη ή ξύλινη εξωτερική σκάλα που οδηγούσε στον όροφο. Ο όροφος είχε 2-3 δωμάτια με ξύλινα πατώματα και τζάκι σε ένα εξ αυτών. Η στέγη ήταν φτιαγμένη με ξύλινα δοκάρια (αγκριντιές) και σκεπαζόταν με κεραμίδια βυζαντινού τύπου. Το ισόγειο χρησίμευε για τον σταυλισμό των ζώων και την αποθήκευση εργαλείων, καρπών, καθώς και του βαρελιού με το κρασί. Το δάπεδο ήταν από πατημένο χώμα. Στον αύλειο χώρο υπήρχε ο φούρνος με το μαγειρείο και άλλοι βοηθητικοί χώροι. Όλα τα σπίτια ήταν σοφά προσανατολισμένα προς το νότο. Έτσι, προστατεύονταν από το πολύ κρύο του χειμώνα και τη ζέστη του καλοκαιριού. Σήμερα στον Δρυμό υπάρχουν μόνο μερικά από αυτά τα παλιά σπίτια.

Το δημοτικό σχολείο του Δρυμού

Το 1820, ο παπά-Δημήτρης Ζλατάνος, ο ιερέας των Δρυμίγκλαβων, συγκέντρωσε στο σπίτι του τα παιδιά που είχαν ηλικία κάτω των 15 ετών και χωρίς αμοιβή, μόνο από μεράκι και αγάπη, ξεκίνησε τη διδασκαλία των παιδιών. Τους δίδασκε ιστορία, αριθμητική, γραφή και ανάγνωση και χρησιμοποιούσε τα εκκλησιαστικά βιβλία. Το 1840, όλοι οι κάτοικοι συγκέντρωσαν χρήματα και έκτισαν μία ισόγεια αίθουσα-διδασκαλείο, όπου πίνακας ήταν ο τοίχος. Τον δάσκαλο τον πλήρωνε το ταμείο της Κοινότητας και της Εκκλησίας. Το 1876, η αίθουσα αυτή γκρεμίστηκε και στην ίδια θέση κτίστηκαν δύο αίθουσες. Τα βασικά βιβλία για τη διδασκαλία ήταν τα εκκλησιαστικά βιβλία Οχτωήχι και Ψαλτήρι. Το 1899-1900 είναι η πρώτη σχολική χρονιά για την οποία υπάρχουν πλήρη διδακτικά στοιχεία. Δίδασκαν δύο δάσκαλοι, τα μαθήματα άρχιζαν τις αρχές Σεπτεμβρίου και τελείωναν στα μέσα Μαΐου. Το διάστημα 1900-1913, στη θέση του διθέσιου σχολείου κτίσθηκε τετραθέσιο και το 1914 το σχολείο άρχισε να λειτουργεί ως δημόσιο. Τα μαθήματα που διδάσκονταν ήταν: ιερά, γλωσσικά, αριθμητική, καλλιγραφία, πατριδογνωσία, φυσική, ωδική, γυμναστική, ιστορία και ιχνογραφία. Το 1953 λειτούργησε νέο διδακτήριο, που κτίσθηκε στην άκρη του χωριού.

Οι γειτονιές ή "μαχαλάδες"

"η Αγγέλ" (η Αγέλη) - Πιθανόν, η παλαιότερη γειτονιά του χωριού. Το όνομά της το πήρε από τις αγέλες των αγελάδων που συγκεντρώνονταν εκεί, για να ξεκινήσουν για τη βοσκή. "η Πλάτανους" (ο Πλάτανος) - Το όνομά της το πήρε από ένα μεγάλο πλάτανο με μια βρύση, που δεν υπάρχουν σήμερα. "του Μιτόχ" (το Μετόχι) - Είναι μία από τις παλαιότερες γειτονιές του χωριού. Το όνομά της το πήρε από το Μετόχι της Ιεράς Μονής Βλατάδων που υπήρχε, ενώ σήμερα υπάρχει μόνο το ξωκλήσι, που ανήκε στο Μετόχι. "οι Μπάρις" (οι Μπάρες) - Το όνομα σημαίνει "λάκκος με νερό" και παλιότερα υπήρχαν εδώ δύο ποτίστρες για τα ζώα, όπου αφθονούσε η λάσπη. Σήμερα αποτελεί το κέντρο του χωριού με την πλατεία. Εδώ βρίσκεται και το εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής. "οι Σκίνις" (οι Σκίνες) - Χαρακτηριστικό αυτής της γειτονιάς ήταν κάποτε πέντε βρύσες, από τις οποίες έπιναν νερό τα ζώα. Σε κάποιες από αυτές οι γυναίκες έπλυναν τα ρούχα τους. Από εδώ επίσης, έπαιρναν νερό οι υποψήφιες νύφες, σύμφωνα με το έθιμο.

Αθλητισμός

Όσον αφορά τον αθλητικό τομέα, στο Δρυμό Θεσσαλονίκης και ειδικότερα στο ΔΑΚ Μυγδονίας εδρεύουν τα σωματεία:

Α.Σ. Μυγδονέοι (ομάδα Τάε Κβον Ντο) Α.Σ. Δόξα Δρυμού (ανδρική καλαθοσφαίριση) Α.Μ.Σ. Μέγας Αλέξανδρος Μελισσοχωρίου (ανδρική καλαθοσφαίριση) Μυγδονιακός Α.Ε.Σ (γυναικεία πετοσφαίριση) Δημόκριτος Μυγδονίας Α.Μ.Σ. (γυναικεία πετοσφαίριση) Α.Σ. Μυγδονίας (badminton/ αντιπτέριση)

Παραπομπές

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

www.drimos.gr Αρχειοθετήθηκε 2021-04-15 στο Wayback Machine. www.drimos.yooblog.gr https://web.archive.org/web/20090806025639/http://www.mygdoneoi.gr/ https://web.archive.org/web/20070819180025/http://www.mygdonia.gr/ Αναπαράσταση μακεδονικού γάμου (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ) Α.Σ. Δόξα Δρυμού Αρχειοθετήθηκε 2020-08-05 στο Wayback Machine., επίσημη ιστοσελίδα Μυγδονιακός Α.Ε.Σ., επίσημη ιστοσελίδα Δρυμός από το https://web.archive.org/web/20070819180025/http://www.mygdonia.gr/ Ονομασίες Δρυμού Αρχαίο Θέατρο Πειραιά - Διαγωνισμοί, Δρυμός Θεσσαλονίκης Δρυμός Θεσσαλονίκης Αρχειοθετήθηκε 2018-01-07 στο Wayback Machine. από το http://www.paradosiakes-endymasies.gr Αρχειοθετήθηκε 2017-12-08 στο Wayback Machine.