Η Δρίμιτσα (έως 1940 Δρυμίτσα) είναι ορεινό χωριό του δήμου Ηγουμενίτσας στον νομό Θεσπρωτίας της Ηπείρου. Σύμφωνα με τα στοιχεία της απογραφής του 2011, ο πληθυσμός του ανέρχεται στους 10 μόνιμους κατοίκους.

Γενικά στοιχεία

Η Δρίμιτσα βρίσκεται σε απόσταση 15 χιλιομέτρων βορειοανατολικά από την πρωτεύουσα του νομού, Ηγουμενίτσα, σε υψόμετρο 450 μέτρων. Ο οικισμός αναφέρεται στην οθωμανική απογραφή του 1895, σύμφωνα με την οποία υπαγόταν στον καζά Μαργαριτίου και διέθετε 21 οικογένειες (105 κάτοικοι εκ των οποίων 62 άνδρες και 43 γυναίκες). Μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912 - 1913 προσαρτήθηκε όπως και η υπόλοιπη Θεσπρωτία στην Ελλάδα και σύμφωνα με την απογραφή που πραγματοποιήθηκε από τις ελληνικές αρχές είχε πληθυσμό 152 κατοίκων (80 άνδρες και 72 γυναίκες). Στις αρχές του 1944, κατά τη διάρκεια της Κατοχής, Τσάμηδες κάτοικοι της Δρίμιτσας (από κοινού με Τσάμηδες άλλων περιοχών της Θεσπρωτίας) εξοπλίστηκαν από τις γερμανικές στρατιωτικές αρχές συγκροτώντας τοπική δοσιλογική πολιτοφυλακή. Διοικητικά, μετά την ενσωμάτωση στην Ελλάδα η Δρίμιτσα υπήχθη αρχικά στην υποδιοίκηση Φιλιατών και Γουμενίτσης και έπειτα περιήλθε στην επαρχία Θυάμιδος. Το 1997, μετά τις αλλαγές του σχεδίου Καποδίστριας, υπήχθη στο δήμο Παραποτάμου, ενώ από το 2011 υπάγεται στο δήμο Ηγουμενίτσας. Εκκλησιαστικά ανήκει στη Μητρόπολη Παραμυθίας, Φιλιατών, Γηρομερίου και Πάργας.

Απογραφές πληθυσμού

Παραπομπές

Βιβλιογραφία

Βασίλειον της Ελλάδος. Υπουργείον Εθνικής Οικονομίας, Διεύθυνσις Στατιστικής, Απαρίθμησις των κατοίκων των νέων επαρχιών της Ελλάδος του έτους 1913, Εν Αθήναις, 1915. Αθανάσιος Γκότοβος, Τσαμουριά.Ταυτότητες στην κατοχική Θεσπρωτία και ο ρόλος της μουσουλμανικής μειονότητας, Εναλλακτικές Εκδόσεις, Αθήνα 2016. Μιχάλης Κοκολάκης, Η τουρκική στατιστική της Ηπείρου στο Σαλναμέ του 1895, στο Τετράδια Εργασίας, τεύχος 18, Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών, Αθήνα 2008. Μιχαήλ Σταματελάτος, Φωτεινή Βάμβα-Σταματελάτου, Γεωγραφικό Λεξικό της Ελλάδας, Α΄ τόμος, ΤΑ ΝΕΑ, 2012.