Το Στρέφι (Τοπική Κοινότητα Στρεφίου - Δημοτική Ενότητα Αριστομένους), ανήκει στον δήμο Μεσσήνης της Περιφερειακής Ενότητας Μεσσηνίας που βρίσκεται στην Περιφέρεια Πελοποννήσου, σύμφωνα με τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας όπως διαμορφώθηκε με το Πρόγραμμα Καλλικράτης. Η επίσημη ονομασία είναι Στρέφιον. Πήρε το όνομα του από τον ποταμό του χωριού, του οποίου τα νερά σχημάτιζαν ένα "ς". Έδρα του δήμου είναι η Μεσσήνη και ανήκει στο γεωγραφικό διαμέρισμα Πελοποννήσου. Κατά τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας με το σχέδιο «Καποδίστριας», μέχρι το 2010, το Στρέφι ανήκε στο Τοπικό Διαμέρισμα Στρεφίου, του πρώην Δήμου Αριστομένους του Νομού Μεσσηνίας. Το Στρέφι έχει υψόμετρο 225 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας, σε γεωγραφικό πλάτος 37,0489492841 και γεωγραφικό μήκος 21,8880623481. Έχει περίπου 500 μόνιμους κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2011. Απέχει 30 περίπου λεπτά από την Καλαμάτα. Το Στρέφι περιβάλλεται από τον ποταμό Βελίκα, ο οποίος ενώνεται με ένα ακόμα από τα μικρά ποτάμια της περιοχής και μαζί εκβάλλουν στην παραλία της Βελίκας. (Περίπου 10 λεπτά απ' το χωριό). Τα πλατάνια, οι ιτιές, οι καλαμιές και η πυκνή βλάστηση, σε συνδυασμό με το τρεχούμενο και καθαρό νερό, κάνουν τη διαδρομή γύρω από το Στρέφι ιδιαίτερα συναρπαστική και αναζωογονητική. Στο Στρέφι συγκεντρώνεται αρκετός κόσμος στις 15 Αυγούστου για το πανηγύρι που γίνεται στο χωριό, μετά τη λειτουργία στο εκκλησάκι της Παναγίας. Κάθε Κυριακή της Αποκριάς γίνονται εκδηλώσεις και χορός όπου στήνεται γλέντι στις αποθήκες του χωριού. Η θέα από το Στρέφι είναι εξαιρετική, αφού από τους λόφους του βλέπει μέχρι και τις παραλίες της Καλαμάτας αλλά και τις απέραντες εκτάσεις με τα αμπέλια, τα ελαιόδεντρα και τις συκιές του μεσσηνιακού κάμπου.

Γεφύρι Ντεμπρίζ

Το γεφύρι Ντεμπρίζ βρίσκεται κοντά στο χωριό Στρέφι γι’ αυτό λέγεται και στρεφέικο γεφύρι. Πιο συγκεκριμένα στην περιοχή της Κοφολογγιάς και του ποταμού Βελίκα. Η γέφυρα κτίστηκε περίπου τον 16ο αιώνα και είναι δημιούργημα των Φράγκων. Ήταν η μόνη γέφυρα που ένωνε την επαρχία Πυλίας με τη Μεσσήνη μέχρι που έγινε η γέφυρα της Βελίκας. Η γέφυρα χτίστηκε για να εξυπηρετεί δύο σκοπούς. Ήταν κεντρική οδική αρτηρία επί πολλούς αιώνες ήταν Πύλος - Ντεμπρίζ - Ανδρούσα. Η δεύτερη κύρια αποστολή της ήταν η οδική ένωση των κάστρων. Η γέφυρα από αρχιτεκτονικής πλευράς είναι αψιδωτή, παρουσιάζει ελάχιστη αμβλεία γωνία στο επάνω μέρος που τείνει προς τον γοτθικό ρυθμό, ουδεμία σχέση έχει με αυτόν• είναι απλά δυτική και μάλιστα της εποχής εκείνης τεχνοτροπία. Κατασκευασμένη με ασβεστόλιθο έχει μεγάλο ύψος και μήκος. Το πλάτος είναι τόσο που δύναται να διέλθει ένα μικρό αυτοκίνητο. Έχουμε μια συνεχή αλυσίδα από φράγκικα κάστρα. Το κάστρο Ντεμπρίζ, που απέχει ένα χιλιόμετρο από τη γέφυρα, το κάστρο της Πελεκανάδας, τρία κάστρα στα Διόδια, το κάστρο στο Κεφαλόβρυσο, το κάστρο Σαν Φλάουρος, στο χωριό Παλαιόκαστρο και το κάστρο της Άνω Βούταινας. Αυτά εκτείνονται σχεδόν παράλληλα προς τον ποταμό και σε μήκος 15 χιλιομέτρων. Ο ποταμός Βελίκας, στο ύψος του χωριού Στρέφι, διέρχεται δυτικά και σε απόσταση ενός χιλιομέτρου εξερχόμενος από ένα γραφικό φαράγγι συναντά ένα μικρό λεκανοπέδιο που ονομάζεται Ντεμπρίζ. Στην αρχή της εξόδου του ήταν ένας νερόμυλος που φέρει ακόμη το όνομα «ο μύλος του Ντεμπρίζ». Ο ποταμός μετά τον μύλο συνεχίζει την πορεία του και σε απόσταση 500 μέτρων και στο σημείο που διέρχεται η κοινοτική οδός Στρέφι - Πελεκανάδας είναι κτισμένη η γέφυρα Ντεμπρίζ.

Eκκλησάκι Κοιμήσεως της Θεοτόκου

Βρίσκεται στην άκρη του χωριού Στρέφι και κάτω από το βουνό που υπάρχει το κάστρο. Δίπλα απ’ το εκκλησάκι διέρχεται ο ποταμός Βελίκας. Πριν από πολλά χρόνια ένας βοσκός είχε πάει σε αυτή την περιοχή να βοσκήσει τα πρόβατά του. Η μέρα ήταν βροχερή και για να προστατευτεί μπήκε σε ένα σπήλαιο. Αντίκρισε κρυμμένη την εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Την επόμενη μέρα είπε στον ιερέα και σε κατοίκους για το περιστατικό. Ο ιερέας πήρε την εικόνα αυτή και τη μετακίνησε στην εκκλησία που χτίζονταν. Μετά από λίγες μέρες συνειδητοποίησαν πως η εικόνα έλλειπε από το μέρος που φυλασσόταν. Ο βοσκός ξαναβρήκε την εικόνα στο σπήλαιο μένοντας έκπληκτος. Έτσι όρισαν την νεόκτιστη εκκλησία να τιμά την Κοίμηση της Θεοτόκου.

Εκκλησάκι Μεταμόρφωση του Σωτήρος

Η Μεταμόρφωση του Σωτήρος είναι μια από τις εκκλησίες του Στρεφίου, η οποία γνωρίζουμε ότι χτίστηκε πριν από το 1920. Κατά ομολογία των κατοίκων του χωριού, στον χώρο που βρίσκεται η σημερινή εκκλησία υπήρχε κάποτε ένα μοναστήρι στο οποίο ζούσαν δύο μοναχοί, ο Πανάρετος και ο Ιερόθεος. Τη δεκαετία του '10 το μεγαλύτερο μέρος του μοναστηριού γκρεμίστηκε, όμως έχουν απομείνει τα θεμέλια του στα οποία βρέθηκαν οι σκελετοί των δύο καλόγερων. Ένας κάτοικος του χωριού είδε στον ύπνο του τον Χριστό ο οποίος του είπε να χτίσουν την εκκλησία με το συγκεκριμένο όνομα. Έτσι οι κάτοικοι του Στρεφίου έχτισαν την εκκλησία της μεταμόρφωσης του Σωτήρος. Αφότου χτίστηκε η εκκλησία, μετά από λίγο καιρό ένας κάτοικος του χωριού πήγε να προσκυνήσει και παρατήρησε ότι η εικόνα της Παναγίας δάκρυζε. Το γεγονός αυτό σημειώθηκε ως θαύμα.

Εκκλησάκι Αγίου Αθανασίου

Σύμφωνα με πληροφορίες η σημερινή εκκλησία Άγιος Αθανάσιος κτίστηκε στα θεμέλια της πρώτης εκκλησίας με την οποία είχε το ίδιο όνομα. Η πρώτη είχε χτιστεί με βάση ένα όνειρο το 1910-15. Το όνομα της το πήρε από απόφαση των ιδιοκτητών των κτημάτων στα οποία θα κτιζόταν. Η πρώτη εκκλησία γκρεμίστηκε και έτσι χτίστηκε μια δεύτερη το 1960-1965.

Βασιλικός τάφος

Ο βασιλικός τάφος είναι περιφραγμένος και δεν έχει ανοιχτεί μέχρι σήμερα όμως έχει ενταχθεί σε προτεραιότητα για ανασκαφές. Γύρω του οι κάτοικοι έχουν φυτέψει δέντρα για να μη φαίνεται. Βρίσκεται σε εξαιρετική τοποθεσία λόγω της ηλιοφάνειας που επικρατεί και λόγω των αρκετών πηγών δίπλα του. Μία από τις οποίες ύδρευε το χωριό και μία άλλη που ένωνε την Πύλο με το Στρέφι. Έχει μήκος 10 μέτρα, ευρεία κλίμακα και αρκετό βάθος. Παλαιότερα τον Νοέμβριο του 1992 είχαν επισκεφθεί τον τάφο κάποιοι Αμερικανοί ερευνητές με τη βοήθεια κατοίκων του χωριού με σκοπό την εύρεση πολύτιμων αντικειμένων. Τελικά, ο τάφος δεν ανοίχτηκε διότι χρειάζονταν πολλά χρήματα. Σε περιοχή δίπλα από τον τάφο (200 μέτρα περίπου βόρεια) εντοπίστηκαν στη θέση Αρμακάδια ορισμένα μνημεία, όστρακα της εποχής του χαλκού, κεραμική ελληνιστικών και ρωμαϊκών χρόνων, 84 αγγεία τα οποία φυλάσσονται στο μουσείο της Καλαμάτας.

Παραπομπές