Το Στενό (Τοπική Κοινότητα Στενού - Δημοτική Ενότητα Κορυθίου), ανήκει στον δήμο Τρίπολης της Περιφερειακής Ενότητας Αρκαδίας που βρίσκεται στην Περιφέρεια Πελοποννήσου, σύμφωνα με τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας όπως διαμορφώθηκε με το πρόγραμμα “Καλλικράτης”. Η επίσημη ονομασία είναι “το Στενόν”. Έδρα του δήμου είναι η Τρίπολη και ανήκει στο γεωγραφικό διαμέρισμα Πελοποννήσου. Κατά τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας με το σχέδιο “Καποδίστριας”, μέχρι το 2010, το Στενό ανήκε στο Τοπικό Διαμέρισμα Στενού, του πρώην Δήμου Κορυθίου του Νομού Αρκαδίας.
Το Στενό είναι ένα όμορφο και πράσινο χωριό της Μαντινείας, 6 χιλ. την Τρίπολη. Είναι χτισμένο στους πρόποδες του όρους Κτενιάς στην είσοδο του λεκανοπέδιου της Μαντινείας και βρίσκεται πάνω στον παλιό δρόμο Τρίπολης - Αργους. Από το χωριό περνά επίσης η σιδηροδρομική γραμμή Αθηνών - Τρίπολης - Καλαμάτας. Από το Στενό ένας δρόμος οδηγεί στα χωριά της Τεγέας (με πρώτο το χωριό Λιθοβούνια), ένας άλλος στο χωριό Παρθένι, ενώ ένας τρίτος στο Νεοχώρι και στη μονή των Βαρσών. Είναι κεφαλοχώρι της ευρύτερης περιοχής από παλιά. Οι κάτοικοι ασχολούνται με τη γεωργία και κτηνοτροφία. Η περιοχή είναι κατάφυτη και περιέχει πολλές γεωργικές εκμεταλεύσεις. Τα σπουδαιότερα αγροτικά προϊόντα είναι πατάτες, σκόρδα, κηπουρικά και οπωρικά. Η ευρύτερη περιοχή είναι φημισμένη για το εξαιρετικό κρασί που παράγει. Στην ωραία διαμορφωμένη πλατεία του χωριού, δίπλα στο δρόμο για την Τρίπολη, είναι η ενοριακή εκκλησία. Κοντά υπάρχουν καφενεία και ταβέρνες.
Στη δεκαετία του 1980 αποκαλύφθηκαν, δίπλα στο σιδηροδρομικό σταθμό,τέσσερεις θερμομεταλλουργικοί κλίβανοι και εγκατάστασεις πλυντηρίων μεταλλουργίας, στην περιοχή της Κοινότητας Στενού. Οι εγκαταστάσεις ήρθαν στο φως από τις ανασκαφές του Εφόρου Αρχαιοτήτων Δρ. Θ. Σπυρόπουλου. Η χρονολόγησή τους, με τις μεθόδους του αρχαιομαγνητισμού και τα αρχαιολογικά δεδομένα τοποθετείται στους προϊστορικούς χρόνους αλλά και στους υστερορωμαϊκούς (1700 π.Χ. και 400 μ.Χ). Στη δεύτερη περίπτωση πρόκειται μάλλον για επαναλειτουργία τους, με σκοπό την ανάτηξη παλαιών σκωριών. Ο μεγάλος κλίβανος και οι εγκαταστάσεις πλυντηρίων στο γειτονικό οικισμό Αγιωργίτικα προορίζονταν για καμίνευση και επεξεργασία χαλκούχου μεταλλεύματος που εξωρυσσόταν στην περιοχή. Χρονολογούνται στους πρωτοελλαδικούς και μεσοελλαδικούς χρόνους.
Στην γύρω περιοχή υπάρχουν τα ερείπια του κάστρου Μουχλίου και η Μονή Βαρσών, παλαιό βυζαντινό μοναστήρι. Κατά την πολιορκία της Τρίπολης τον Ιούνιο του 1821, στρατοπέδευσαν στο Στενό Τσάκωνες, Αγιοπετρίτες και Καμπίσιοι υπό την ηγεσία των Π. Ζαφειρόπουλου, Α. Κοντάκη, Α. Ριζιώτη, Π. Σαράντη κ.ά. Εκεί κατέφυγαν αρχικά πολλοί τρομαγμένοι κάτοικοι της Τρίπολης κατά την επέλαση του Ιμπραήμ, τους οποίους κατάφερε να συγκρατήσει ο Δ. Υψηλάντης για να μπορέσουν στη συνέχεια όλοι μαζύ να φύγουν σε ασφαλέστερες ορεινές περιοχές και στο Ναύπλιο. Αργότερα στρατοπέδευσε εκεί ο ίδιος ο Ιμπραήμ, για να διασφαλίσει το στρατευμά του από ενδεχόμενη πλευρική επίθεση των Ελλήνων υπό τον Γενναίο Κολοκοτρώνη. Αργότερα και όταν ο Ιμπραήμ έφυγε για τη Λακωνία, το χωριό κατελήφθηκε από τον οπλαρχηγό Τσώκρη, ο οποίος πολιόρκησε από εκεί την Τρίπολη.
