Η Άνω Βροντού είναι ορεινό χωριό του νομού Σερρών. Είναι χτισμένη σε υψόμετρο 1.060 μέτρων στις πλαγιές των όρων Βροντούς, που αποτελούν απόληξη του Όρβηλου. Πρόκειται για τον πιο ορεινό οικισμό του νομού Σερρών και ολόκληρης της ανατολικής Μακεδονίας. Η Άνω Βροντού αποτελεί το μοναδικό χωριό της ομώνυμης τοπικής κοινότητας και δημοτικής ενότητας. Ο πληθυσμός της σύμφωνα με την απογραφή του 2021 είναι 216 κάτοικοι, ενώ σύμφωνα με την απογραφή του 2011 ήταν 199 κάτοικοι. Η τοπική κοινότητα είναι χαρακτηρισμένη ως αγροτικός ορεινός οικισμός, με έκταση 47,188 χμ² (2011).

Πληθυσμός

Ιστορικά στοιχεία

Αρχαία και ρωμαϊκή εποχή

Η ύπαρξη στην Άνω Βροντού ενός ρωμαϊκού οικισμού εικάζεται από ελληνική επιγραφή των αυτοκρατορικών χρόνων, εντοιχισμένη παλιότερα στον ερειπωμένο ναό του Αγίου Νικολάου. Ο οικισμός (κώμη), ανήκε στη φυλή των Οδομάντων, οι οποίοι κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου έστειλαν στρατιωτική βοήθεια στους Αθηναίους. Ο αρχαίος οικισμός Οδομαντική θα ήταν χτισμένος στο ίδιο οχυρό ύψωμα όπου το σημερινό χωριό, το οποίο διαθέτει πολλά στρατηγικά πλεονεκτήματα και είναι πραγματικά ιδανικό για κατοίκηση. Το συμπέρασμα αυτό ενισχύεται και από άλλες ενδείξεις, όπως είναι η μνεία της Βροντούς σε έγγραφα των χρόνων της σερβοκρατίας (14ου αιώνα). Την πιο ισχυρή όμως ένδειξη προσφέρει η ύπαρξη μεταλλείων και μεταλλουργείων σιδήρου στη γύρω περιοχή, που φαίνεται πως αποτέλεσε το σοβαρότερο κίνητρο για την ίδρυση ενός τόσο ορεινού (υψόμ. 1060 μ.) και γεωγραφικά απομονωμένου οικισμού.

Βυζαντινοί και νεότεροι χρόνοι

Στα μέσα του 14ου αιώνα ο Σέρβος τσάρος Στέφαν Ντούσαν κατάφερε να κατακτήσει πολλά μέρη της σημερινής Ελλάδας φτάνοντας μέχρι και τη Λαμία, όπως και στην περιοχή των Σερρών. Από τότε έως και τις αρχές του 20ου αιώνα το χωριό ήταν ένας πολύπαθος τόπος, καθώς άλλαζε κατακτητές, που επιχείρησαν να οικειοποιηθούν τη Μακεδονία και βίαια προσπάθησαν να εγκαταστήσουν ξένους πληθυσμούς. Όμως με τους Μακεδονικούς αγώνες το χωριό έγινε μέρος του Ελλαδικό χώρου και έκτοτε έμεινε έτσι. Μάλιστα αξίζει να σημειωθεί ότι εκείνη την εποχή (1900) το χωριό ανέρχονταν σε πληθυσμό που άγγιζε τους 6.000-6.500 κατοίκους. Η μεγαλύτερη μεταβολή που υπέστη η Βροντού έλαβε χώρα το 1923 με τη συνθήκη της Λοζάνης που αφορούσε την ανταλλαγή πληθυσμών. Τότε σχεδόν όλοι όσοι είχαν εγκατασταθεί στην περιοχή, κατά τη διάρκεια των προηγούμενων εισβολών και των κατακτήσεων υποχρεώθηκαν να την εγκαταλείψουν. Οι ξεριζωμένοι από τη Μικρά Ασία Έλληνες πρόσφυγες από την Καππαδοκία στάλθηκαν στα άδεια χωριά για να τα κατοικήσουν. Από εκείνη την εποχή μέχρι και σήμερα η περιοχή έχει υποστεί μείωση στον πληθυσμό και αυτή τη χρονική περίοδο ζουν εκεί 216 μόνιμοι κάτοικοι τον χειμώνα. Κατά τους μήνες του καλοκαιριού οι κάτοικοι φτάνουν τους 250.

Προσωπικότητες

Γεννήθηκαν στην Άνω Βροντού Παπαντώνης (; - 1898) ιερέας του Οικουμενικού Πατριαρχείου, δολοφονηθείς από Βούλγαρους κομιτατζήδες Γεώργιος Λεοντίδης, πράκτορας Μακεδονομάχος Δημήτριος Παπαϊωάννου, πράκτορας Μακεδονομάχος Τάσος Σταμπούλογλου, ποιητής, δοκιμιογράφος και κριτικός

Παραπομπές

Πηγές

Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, 1996, 2006 (ΠΛΜ) Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, 1963 (ΠΛ)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Άνω Βροντού, Δημόσια βιβλιοθήκη Σερρών