Η Αλυκή είναι οικισμός του Δήμου Πύδνας - Κολινδρού στο Νομό Πιερίας με 34 κατοίκους, σύμφωνα με την απογραφή πληθυσμού του 2011. Αποτελεί, μαζί με το Κίτρος, την Τοπική Κοινότητα Πύδνας που έχει συνολικά 1.206 κατοίκους. Η παραλία είναι αμμώδης και βρίσκεται πολύ κοντά στην Αρχαία Πύδνα. Η Αλυκή αναφέρεται συχνά ως λιμνοθάλασσα. Σήμερα η λιμνοθάλασσα της Αλυκής είναι προστατευμένη περιοχή. Η παραγωγή αλατιού στις αλυκές φτάνει τους 40.000 τόνους το χρόνο και διαρκεί από το Μάρτιο ως τον Οκτώβριο.

Υδροβιότοπος

Στην περιοχή κοντά στις αλυκές βρίσκεται υδροβιότοπος διεθνούς σημασίας, με σπάνια ορνιθοπανίδα. Ενδεικτικά, στη λιμνοθάλασσα συναντούμε το φυτό κρίνος της θάλασσας (Pancratium maritimum), ειδικά προσαρμοσμένο είδος και μέχρι το 1989 φώλιαζαν οι σπάνιοι μαυροκέφαλοι γλάροι (Larus melanocephalus), ο αριθμός των οποίων έχει πια μειωθεί αισθητά. Με την Οδηγία 92/43 της ΕΟΚ, η Αλυκή Κίτρους εντάχθηκε στο Ευρωπαϊκό Οικολογικό Δίκτυο Natura 2000, με κωδικό GR 1250004.

Οι αλυκές

Οι αλυκές του Κίτρους είναι εγκαταστάσεις παραγωγής άλατος και βρίσκονται στην παραλία του Κίτρους και στην αρχαία Αθεράδα (εκεί όπου πιστευόταν ότι υπήρχε το λιμάνι της αρχαίας Πύδνας). Βρίσκονται σε απόσταση 5 χιλιομέτρων στα ανατολικά του Κίτρους. Η συνολική τους έκταση είναι γύρω στα 10.000 στρέμματα. Από αυτά τα 1.440 καλύπτει η λίμνη, η οποία θεωρείται ως χώρος κανονικής προθέρμανσης, οι λεγόμενες «θερμάστρες» και τα υπόλοιπα 140 είναι κυρίως αλοπήγια (τα λεγόμενα «τηγάνια»). Οι αμμοθίνες αποτελούν ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της Λιμνοθάλασσας του Κίτρους και αποτελεί τη μεγαλύτερη σε πλάτος κι έκταση περιοχή με τέτοια βλάστηση στη Βόρεια Ελλάδα. Κατέχουν την 5η θέση στην Ελλάδα σε παραγωγή αλατιού.

Ιστορικά στοιχεία

Τα στοιχεία που διαθέτουμε σήμερα για το από πότε χρονολογούνται οι αλυκές είναι λίγα. Ωστόσο, πιστεύεται ότι οι αλυκές δημιουργήθηκαν μετά την έλευση των Τούρκων στη Μακεδονία. Η πρώτη γραπτή αναφορά για τις αλυκές του Κίτρους γίνεται από τον Ιταλό περιηγητή Τζιοβάννι Ατζιολέλο, ο οποίος στο ημερολόγιό του τον εντυπωσιάζει το Κίτρος «με τις πολλές αλυκές». Την περίοδο της Τουρκοκρατίας ο οικισμός ονομαζόταν Τούζλα, μέχρι το 1927. Η εκμετάλλευση των Αλυκών έχει περιέλθει στο Δημόσιο, εδώ και περίπου 70 χρόνια.

Βιβλιογραφία

Αλέκος Αγγελίδης, Αναδρομή στην Ιστορία της Μακεδονίας, εκδόσεις Μάτι, σελ. 490-98

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Υδροβιότοπος Αλυκής Κίτρους, στον Γενικό Τουριστικό Οδηγό του Νομού Πιερίας Υδροβιότοπος Αλυκής Κίτρους, στο ΕΜΠ Φιλότης- Βάση Δεδομένων για την Ελληνική Φύση

Παραπομπές