Ο Χαλκιάς είναι ορεινός οικισμός του νομού Μεσσηνίας χτισμένος σε υψόμετρο 660 μέτρων. Βρίσκεται στις νότιες πλαγιές του Τετραζίου όρους σε απόσταση 60 χιλιομέτρων ΒΔ της Καλαμάτας. Διοικητικά ανήκει στον δήμο Δωρίου και ο πληθυσμός του σύμφωνα με την απογραφή του 2001 είναι 108 κάτοικοι. Ο Χαλκιάς είναι χτισμένος σε υψόμετρο 660 μέτρων στις νότιες πλαγιές του Τετραζίου όρους ανάμεσα από το Χρυσοχώρι και τον Κούβελα . Η ονομασία Χαλκιάς προέρχεται από τους σιδηρουργούς που τους αποκαλούσαν χαλκιάδες, οι οποίοι είχαν εγκατασταθεί κοντά στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου. Όλα τα σπίτια του Χαλκιά είναι πετρόκτιστα, παλαιά και σχεδόν όλα έχουν αναπαλαιωθεί. Στο κέντρο του χωριού έχει τοποθετηθεί προτομή του Γιαννάκη Μέλιου, του κλεφτοκαπετάνιου από το Λιόπεσι (σημερινό Άνω Κούβελα). Στο Χαλκιά, στη θέση του Άι Λια, έχουν αποκαλυφθεί τρεις θολωτοί τάφοι μικρών διαστάσεων της Μυκηναϊκής εποχής. Θα οδηγηθείτε σε αυτούς ακριβώς πριν από την είσοδό σας στο χωριό.

Ο Χαλκιάς δημιουργήθηκε μετά το 1843 όταν οι κάτοικοι από το ορεινό Λιόπεσι κατέβηκαν σε χαμηλότερο υψόμετρο, άλλοι στο σημερινό Κούβελα και άλλοι στη νοτιοδυτική πλευρά του βουνού, στον Χαλκιά, εκεί που είχαν τα μαντριά τους και τα κτήματά τους. Λέγεται ότι πρώτοι οικιστές ήταν η οικογένεια Μπαμπαρούτση.