Η Λάμπαινα είναι χωριό του Δήμου Ιθώμης του Νομού Μεσσηνίας. Απέχει 21 χιλιόμετρα από την Καλαμάτα και 10 χιλιόμετρα από την Αρχαία Μεσσήνη. Το αρχικό όνομα του χωριού ήταν Λέζι. Μετονομάστηκε σε Λάμπαινα στις 2 Ιουνίου 1921 με την υπ' αριθμόν 24609 απόφαση του Υπουργείου Εσωτερικών. Το 1951 είχε 552 κατοίκους, φτάνοντας στο μεγαλύτερο πληθυσμιακό της όριο, ενώ στην τελευταία απογραφή (2001) είχε 247 κατοίκους.

Ιστορία

Δημιουργήθηκε τον 14° αιώνα μ.Χ. από Αρβανίτες επήλυδες, όπως και τα περισσότερα χωριά της περιοχής. Ως οικιστικό σύνολο εξαπλώνεται δυτικά της 7ης Επαρχιακής Οδού και διαιρείται σε τρεις μικρότερους οικισμούς: Άνω Χωριό, Μεσαία Λάμπαινα και Χάνια. Η πρώτη έγγραφη αναφορά στον οικισμό γίνεται στις 5 Μαρτίου 1625 στον κώδικα της Μονής Βουλκάνου, από την οποία η Λάμπαινα απέχει 4,5 χιλιόμετρα. Το έτος 1700, στην απογραφή του Ενετού Προνοητού Γκριμάνι, είχε 26 κατοίκους. Κάτοικοι του χωριού (Αναγνώστης Οικονόμου, Γεώργιος Γιαννακόπουλος, Θεοφάνης Παπαγεωργίου, Παναγιώτης Καλογερόπουλος, Παναγιώτης Κοσμάς, Αναγνώστης Σταματόπουλος, Γιάννης Θεοφιλόπουλος, Ιωάννης Πουλημενάκος, Χρήστος Αργυρόπουλος, Παναγιώτης Σταθόπουλος και Ιωάννης Χρονόπουλος) κατά την επανάσταση του 1821 έλαβαν μέρος στις μάχες Τριπολιτσάς, Δραμπάλας, Τρικόρφων, Δερβενακίων και Βαλτετσίου, υπό τον οπλαρχηγό Μητροπέτροβα. Ο ενοριακόςΙερος Ναός του χωριού (Άγιος Γεώργιος) είναι κτίσμα του 1824, όπως μαρτυρεί σχετική μαρμάρινη επιγραφή, ενώ το κωδωνοστάσιο του ναού κατασκευάστηκε από Λαγκαδιανούς τεχνίτες το 1863. Ενω Του Κατω Λαμπαινας Ειναι ο Ιερος ΝαοςΑγιου Ιωαννου

Παραπομπές

Πηγές

Β.Παναγιωτόπουλος, Πληθυσμός και οικισμοί της Πελοποννήσου 13ος-18ος αιώνας.