Τα Άνω Ρίγκλια είναι οικισμός της τοπικής κοινότητας Ριγκλίων, της δημοτικής ενότητας (τέως δήμου) Λεύκτρου, του δήμου Δυτικής Μάνης, της περιφερειακής ενότητας (τέως νομού) Μεσσηνίας, στην περιφέρεια Πελοποννήσου, σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης Πριν το σχέδιο Καποδίστριας και το πρόγραμμα Καλλικράτης, ανήκε στην επαρχία Καλαμών του νομού Μεσσηνίας, στο γεωγραφικό διαμέρισμα Πελοποννήσου.

Μέχρι το 1920 ο οικισμός ονομαζόταν Άνω Ρήγγλια.

Γεωγραφία

Τα Άνω Ρίγκλια είναι οικισμός στο νοτιοανατολικό τμήμα του νομού Μεσσηνίας, στην περιοχή της Μεσσηνιακής Μάνης και στις νοτιοδυτικές απολήξεις του Ταϋγέτου, βόρεια της επαρχιακής οδού Καλαμάτας-Αρεόπολης και σε μέσο σταθμικό υψόμετρο 120. Ο οικισμός απέχει 48 χλμ. περίπου ΝΑ. της Καλαμάτας.

Πληθυσμός

Διοικητικές μεταβολές μέχρι τον «Καλλικράτη»

Ο οικισμός αναγνωρίστηκε το 1835 ως Άνω Ρήγγλια και προσαρτήθηκε στον δήμο Πέφνου του νομού Λακωνίας. Το 1899 εντάχθηκε στον, τέως, νομό Λακωνικής και το 1909 πάλι στον νομό Λακωνίας. Το 1920 η ονομασία του οικισμού διορθώθηκε σε Άνω Ρίγκλια και το 1938 υπήχθη οριστικά στον νομό Μεσσηνίας. Με το ΦΕΚ 244Α - 04/12/1997 αποσπάστηκε από την κοινότητα Ριγκλίων και προσαρτήθηκε στον δήμο Λεύκτρου. Με το ΦΕΚ 87Α - 07/06/2010 αποσπάστηκε από τον δήμο Λεύκτρου και προσαρτήθηκε στον δήμο Δυτικής Μάνης.

Αξιοθέατα και διατηρητέα

Η βυζαντινή/μεταβυζαντινή εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, μονόχωρος, λιθόκτιστος κεραμοσκέπαστος ναός, με κτιστό τέμπλο και αξιόλογο καμπαναριό. Σε όλο το μήκος της βόρειας πλευράς προστέθηκε αργότερα ένας απλός λιθόκτιστος χώρος για βοηθητική χρήση. Πάνω από τη θύρα επικοινωνίας των δύο χώρων σώζεται τμήμα μικρογράμματης κτητορικής επιγραφής. Ο ναός είναι κατάγραφος με τοιχογραφίες λαϊκής τέχνης του β’ μισού του 18ου αιώνα. Στο άνω μέρος του τοίχου του περιβόλου του ναού έχουν σκαλιστεί παιδικά παιχνίδια. Έχει κηρυχθεί διατηρητέο μνημείο Η βυζαντινή/μεταβυζαντινή εκκλησία Κοίμησης της Θεοτόκου στο κεντρικό τμήμα του οικισμού. Πρόκειται για μονόχωρο δρομικό ναό με εξάπλευρο τρούλλο και ημιεξαγωνική εξωτερικά αψίδα ιερού. Είναι κτισμένος με αργολιθοδομή με χρήση λαξευμένων λίθων μόνο στις ακμές του. Ζεύγος μεγάλων τοξωτών ανοιγμάτων, ανοίγεται στις μακρές πλευρές του ναού. Η πρόσβαση γίνεται από τέσσερις θύρες, δύο στη νότια πλευρά και από μια στη δυτική και στη βόρεια όψη. Μνημειακότερη είναι η διαμόρφωση της βόρειας θύρας, της οποίας το ορθογώνιο μαρμάρινο πλαίσιο διαθέτει παραστάδες με επίκρανο και βάση που στηρίζουν ανακουφιστικό τόξο και το αέτωμα που το επιστέφει. Στο εσωτερικό του ο ναός σώζει τοιχογραφικό διάκοσμο του 20ού αιώνα. Έχει κηρυχθεί διατηρητέο μνημείο Η μονή του Αγίου Γεωργίου, ανατολικά του οικισμού

Παραπομπές

Πηγές

Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, 1996, 2006 (ΠΛΜ) Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, εκδ. 1963 (ΠΛ) Οργανισμός εκδόσεων «Ελλάδα», χάρτες (εκδ. Βαρελάς) Περιοδικό «Διακοπές», εκδ. Δ.Ο.Λ., 2010 Google Earth eetaa.gr

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

https://naoistimani.blogspot.com/p/blog-page_186.html