Πληροφορίες
Η Μεσοκώμη είναι πεδινός οικισμός της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών που βρίσκεται 17 χλμ. νοτιοανατολικά από την πόλη των Σερρών. Παλιότερα υπαγόταν διοικητικά στον δήμο Στρυμόνα και σήμερα στον δήμο Εμμανουήλ Παππά. Μέχρι το 1928 ονομαζόταν «Κάκαρα».
Ιστορικά στοιχεία
Παλαιότερες αρχαιολογικές ανασκαφές στην περιοχή έδειξαν ότι ο οικισμός της Μεσοκώμης μαζί με αυτούς του Σκοπού, του Ψυχικού, του Παραλιμνίου και του Πεθελινού κατοικήθηκαν από τα προϊστορικά χρόνια μέχρι και την Βυζαντινή εποχή. Κοντά στο σημερινό χωριό εντοπίστηκε, με βάση την επιφανειακή κεραμική, ένας παραλίμνιος αρχαίος οικισμός. Συγκεκριμένα, αυτός βρισκόταν στην ανατολική όχθη της αρχαίας Κερκινίτιδας λίμνης (Αχινού), στην οποία μαρτυρείται η ύπαρξη ναυσιπλοϊας, με γνωστά αρχαία λιμάνια κοντά στα σημερινά χωριά Παραλίμνιο και Πεθελινό. Το σημερινό χωριό δημιουργήθηκε το 1922 όταν 46 οικογένειες προσφύγων Ελλήνων Θρακών, από το Ορτακτσί της Αδριανούπολης, που σήμερα ανήκει στην Τουρκία, συνολικά 186 άτομα, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα πάτρια εδάφη τους και να εγκατασταθούν στην περιοχή Κάκαρα που τότε ανήκε διοικητικά στην κοινότητα Πεντάπολης. Οι υπόλοιποι συντοπίτες τους, περίπου 1500 άτομα, διασκορπιστήκαν σε τρία χωριά, στο Μεσοχώρι Ροδόπης, στον Βάλτο και στον Κριό Έβρου. Ο αρχικός οικισμός ονομάστηκε Κάκαρα, βρισκόταν δίπλα στην παλιά λίμνη Αχινού που αποξηράνθηκε, εκεί όπου σήμερα βρίσκεται το κοιμητήριο του χωριού. Οι κακές συνθήκες υγιεινής, όμως, που προκαλούσε ο βάλτος και η ελονοσία από τα κουνούπια, ανάγκασε τους κατοίκους να μετακινήσουν τον οικισμό 1 χιλιόμετρο βορειόανατολικότερα, στην ανατολική πλευρά του ίδιου λόφου. Έτσι από έναν πρόχειρο οικισμό με καταυλισμούς από σανίδες και καλάμια, το χωριό μετατράπηκε σε οικισμό με σύγχρονο ρυμοτομικό σχέδιο. Αξίζει να σημειωθεί ότι με την προσωπική εργασία των κατοίκων έγινε η ανέγερση του Ι.Ν. Αγίου Γεωργίου, όπου στεγάστηκαν τα λίγα ιερά εκκλησιαστικά και ιστορικά κειμήλια που μπόρεσαν να φέρουν από την πατρίδα. Το 1927 ο οικισμός μετονομάστηκε σε οικισμός Μεσοκώμης, εξακολούθησε να ανήκει διοικητικά στην κοινότητα Πεντάπολης, μέχρι το 1949 που αυτονομήθηκε (ΦΕΚ 173Α 10/08/49). Το 1998, με το σχέδιο Καποδίστριας, εντάχτηκε στον Δήμο Στρυμόνα και το 2011 με το σχέδιο Καλλικράτης στον δήμο Εμμανουήλ Παππά. Οι κάτοικοι, λόγω της καταγωγής τους, διατηρούν τα θρακιώτικα έθιμα. Στο χωριό γίνονται ετησίως δύο μεγάλα πανηγύρια. Το πρώτο ανήμερα του Αγίου Γεωργίου που γιορτάζει ο αντίστοιχος τοπικός Ιερός Ναός και το δεύτερο στο τέλος Αυγούστου στο οποίο ανταμώνουν οι απανταχού ΄΄Κακαριώτες΄΄. Και στα δύο πανηγύρια γίνεται μεγάλο γλέντι. Στο πρώην Δημοτικό σχολείο του χωριού, το οποίο έκλεισε λόγω ελλείψεως μικρών παιδιών, βρίσκεται η έδρα του Συλλόγου Νέων Αγροτών νομού Σερρών. Επίσης διατηρείται το παλιό κοινοτικό κατάστημα το οποίο εξυπηρετεί την επαφή των κατοίκων με τον δήμο και τους ασφαλισμένους του ΟΓΑ. Το αγροτικό ιατρείο φιλοξενείται σε ένα ειδικά διαμορφωμένο χώρο του κοινοτικού καταστήματος.
