To Λουτρό είναι ένα χωριό στον κάμπο της άνω Μεσσηνίας. Ανήκει στον δήμο Οιχαλίας. Την ονομασία του την πήρε από τα Τούρκικα λουτρά που βρίσκονταν στη θέση Παλιό Λουτρό. Στο σημείο πλέον δεν φαίνεται τίποτα μιας και έχει χτισθεί το εκκλησάκι του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου (Αγιαβαγγελίστρα).

Ιστορία

Η παλαιότερη αναφορά στο όνομα «Λουτρό» γίνεται το 1835 σαν δημοτικό διαμέρισμα του Δήμου Οιχαλίας. Το χωριό πάντως φαίνεται πως ήταν μέρος και της αρχαίας πόλης, μιας και στις αναφορές που υπάρχουν για την Οιχαλία από τον Παυσανία, το Στράβωνα και άλλους, η περιοχή από την άκρη της Οιχαλίας έως την άκρη του Φίλια φέρεται ως Οιχαλία. Το όνομα Οιχαλία οφείλεται στη γυναίκα του Βασιλιά Μελανέα, υιού του Απόλλωνα. Στην περιοχή υπήρχε μεγάλος ναός αφιερωμένος στη θεά Δήμητρα και στην Περσεφόνη. Στο ναό γίνονταν τελετουργικές εκδηλώσεις παρόμοιες με τα Ελευσίνια μυστήρια. Στο Λουτρό έγινε η πρώτη ουσιαστική μάχη για την απελευθέρωση της Ελλάδας το 1821. Στις 20 Μαρτίου 1821 στη θέση «Μουρίτσες» έγινε μια καθοριστική μάχη για την έκβαση του αγώνα, αφού το σημείο εκείνο ήταν το πέρασμα προς την Καλαμάτα. Από το Λουτρό μάλιστα ήταν ο ένας από τους τρεις οπλαρχηγούς με το όνομα Πετρόπουλος (Μπαράμπος), η οικογένεια υπάρχει ακόμα και σήμερα, βασικός οπλαρχηγός ήταν ο Παπατσώνης όπου μετά από τρίωρη μάχη αιχμαλώτισε όλους τους Τούρκους Ονόματα δε από το χωριό αναφέρονται στα αριστεία που δόθησαν στη μάχη της Βέργας και του Αλμυρού από 22 έως 24 Ιουνίου 1826. Τα ονόματα είναι: Ηλιακόπουλος Γιάνης, Ηλιακόπουλος Θοδωράκης, Κωνσταντόπουλος Δημητράκης, Μυλωνάς Αδάμης. Επίσης στη μάχη πήραν μέρος και οι Λιάρος, Μαυράνδρας και ο οπλαρχηγός Μπαράμπος (Πετρόπουλος). Λόγω της στρατηγικής θέσης της περιοχής ανατολικά του χωριού και πάνω από τη θέση Τσακώνα έχει λάβει χώρα η μεγαλύτερη μάχη επί εποχής Φραγκοκρατίας. Το 1265 έγινε η μάχη του Μακρυπλαγίου που κατέληξε σε συντριβή των Ελλήνων μετά της προδοσίας των Σελτζούκων Τούρκων που είχαν σταλθεί από το Βυζάντιο. Οι Έλληνες και οι Σλάβοι των Σκόρτων Γορτυνίας ήταν παραταγμένοι στις πλαγιές των Χειράδων (από τα Παραδείσια και το Δερβένι έως την Ελληνίτσα), ενώ οι Φράγκοι με τους Σελτζούκους ανέβαιναν από το πέρασμα της Τσακώνας αλλά και από τα χωριά του Λάκκου ή λακκοχώρια (ΜΕΡΟΠΗ-ΜΟΥΣΤΑ-ΤΣΑΟΥΣΗ-ΤΟΣΚΕΣΗ(ΟΙΧΑΛΙΑ)-ΛΟΥΤΡΟ-ΦΙΛΙΑ). Κατά το χρονικό του Μορέως, η μάχη έφτασε ως την Αλλαγή αλλά και ως το Τουρκολέκα (υπήρχε σημαντικό κάστρο, το κάστρο του Γαρδικίου η κάστρο της Ωριάς). Η στρατηγική θέση του Μακρυπλαγίου άλλωστε φαίνεται και από την αναφορά του Σπυρίδωνα Τρικούπη όπου στο βιβλίο του "Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ" μας λέει ότι ο Κολοκοτρώνης για να ανακόψει την πορεία του Ιμπραήμ προς την Τρίπολη τοποθέτησε στα τέλη Μαΐου του 1825, 3000 οπλοφόρους στο Μακρυπλάγι και άλλους 1000 στο τζαμί (Χάρανδρος) που βρίσκεται βόρεια των χωριών.

Τοποθεσία

Στο χωριό υπάρχουν τρεις εκκλησίεςΙερος Ναος: ο Τιμίου του Προδομου που είναι και η κεντρική και εορτάζεται στις 29 Αυγούστου, η εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου εορτάζει στις 15 Αυγούστου και το ξωκλήσι του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου που εορτάζει στις 25 Μαρτίου.