Η Λευκίμμη είναι οικισμός του νομού Έβρου, 52 χλμ. ΒΑ της Αλεξανδρούπολης. Ανήκει στο δήμο Σουφλίου. Ο πληθυσμός του το 2021 ήταν 153 κάτοικοι, από 201 το 2011.

Ιστορία

Χωριό που κατείχε σημαντική θέση κάποτε στην οικονομία της περιοχής και αξιόλογη αρχιτεκτονική με σημαντικούς μάστορες πέτρας. Στην πλατεία του χωριού μισογκρεμισμένο το αρχοντικό Κιρμιζή, μια επιβλητική μορφή από τις αρχές του αιώνα με τα προσεκτικά λαξευμένα λίθινα της στοιχεία, τις κομψά αποτετμημένες γωνιές και την όλη της διάρθρωση, ζωντανεύει την ευγένεια και την υψηλή αισθητική μιας εποχής, όχι τόσο μακρινής. Ονομαζόταν πριν από το 1921 Καβατζίκ, όταν και μετονομάστηκε σε Λευκίμη με την Υπουργική Απόφαση 103.298 του 1920 (Φεκ 18-9-1921), αλλά ήδη από το 1924 καταγράφεται επίσημα ως Λευκίμμη.

Μνημεία

Στο χωριό υπάρχουν δύο μεταβυζαντινοί ναοί. Ο νεότερος, μεγαλοπρεπής ναός του Γενεθλίου της Θεοτόκου. Ένας ναός που επιβάλλεται με την ταπεινότητα ως προς την αρχιτεκτονική. Η διακόσμηση είναι ιδιαίτερα λιτή στο εξωτερικό. Στο εσωτερικό, το ξυλόγλυπτο τέμπλο παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον με την συμμετρική σύνθεση δύο σκαλιστών αντωπών δρακόντων από τα στόματα των οποίων ξεπηδούν οι Ευαγγελιστές εν μέσω φλογών. Το τέμπλο συνδυάζει τοπικά «αρχαία» στοιχεία με νεωτεριστικές μπαρόκ επιδράσεις ενταγμένων σε μία ευκρινή βάση τους μορφή όπως ανιχνεύονται στη μεταβυζαντινή ζωγραφική των βαλκανικών χωρών. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι εικόνες του 1834 και του 1850. Οι εικόνες του Αϊ Γιώργη είναι δίγλωσσες σε Ελληνική και Κυριλλική γραφή. Το στυλ των εικόνων της Παναγιάς της βρεφοκρατούσας, του Χριστού και του Αγ. Προδρόμου, παραπέμπουν σε Ρωσικά αντίστοιχα. Από την άλλη ο ταπεινός και χαμηλός ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, πιθανότατα από τις αρχές του 18ου αιώνα προσφέρει σημαντικές πληροφορίες για την εκκλησιαστική αρχιτεκτονική κατά την εποχή και κοσμείται με θαυμάσιες φορητές εικόνες του 18ου και 19ου αιώνα, ανάμεσα στις οποίες ξεχωρίζουν οι παλιές ρώσικες δεσποτικές εικόνες, που σήμερα βρίσκονται στον πρόναο.

Παραπομπές