Η Πολιόχνη είναι οικισμός της Λήμνου. Διοικητικά ανήκει στον Δήμο Λήμνου της Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου (πρόγραμμα Καλλικράτης). Από το 1999 έως το 2010 σύμφωνα με την τότε διοικητική διαίρεση της Ελλάδας ανήκε στο δημοτικό διαμέρισμα Λιβαδοχωρίου του Δήμου Νέας Κούταλης. Παλαιότερα ανήκε στον νομό Λέσβου. Έχει 264 κατοίκους (2001).

Τοπογραφικές - Ιστορικές πληροφορίες

Πολιόχνη είναι η ονομασία ενός λόφου απέναντι από το χωριό Λιβαδοχώρι, στην κεντρική Λήμνο. Με την ίδια ονομασία υπάρχει άλλος ένας λόφος στην περιφέρεια του χωριού Κάσπακας. Όμως, κανένας από τους δύο λόφους δεν έχει σχέση με τον αρχαιολογικό χώρο της προϊστορικής Πολιόχνης, που βρίσκεται κοντά στο χωριό Καμίνια. Στη θέση "Πολιόχνη" του Λιβαδοχωρίου υπήρχαν χαλάσματα ενός μεσαιωνικού μικρού οικισμού που ανήκε στο μετόχι της Μονής Αγίου Παύλου του Αγ. Όρους, το αποκαλούμενο "Αγιοπαυλίτικο". Σε φιρμάνι του 1796 ο οικισμός αυτός αποκαλείται Λίγκουλι ή Λικόλι και ήταν ήδη ερειπωμένος από πολλών ετών. Σε μεταγενέστερο έγγραφο, του 1881, για τον ερειπιώνα σημειώνεται και το όνομα "Πολίχνη": "...ερημωθέν χωρίον Λικολη..." και "...το μέρος Λίκολι λεγόμενον (ίσως Πολίχνη)..." Τελικά, το "Πολίχνη" σταδιακά μετατράπηκε σε "Πολιόχνη", κατ’ απομίμηση της διάσημης προϊστορικής Πολιόχνης που ανακαλύφθηκε στις αρχές της δεκαετίας του '30 κοντά στα Καμίνια. Η περιοχή ανήκε στην περιουσία του κοινοτικού αγροκτήματος "Μητρόπολις", η οποία μετά το 1922 μεταβιβάστηκε στο Παλλημνιακό Σχολικό Ταμείο, στο οποίο ανήκει μέχρι σήμερα. Στα χρόνια του μεσοπολέμου στο λόφο της Πολιόχνης είχε ιδρυθεί Γεωργική Σχολή, η οποία μεταπολεμικά καταργήθηκε. Μεταγενέστερα ο τόπος κατοικήθηκε και από το 1981 η Πολιόχνη αποτελεί οικισμό της κοινότητας Λιβαδοχωρίου.

Βιβλιογραφία

Τουρπτσόγλου-Στεφανίδου Βασιλική, «Ταξιδιωτικά και γεωγραφικά κείμενα για τη νήσο Λήμνο (15ος-20ος αιώνας)», Θεσσαλονίκη 1986. Θ. Μπελίτσου, Η Λήμνος και τα χωριά της, 1994. "ΛΗΜΝΟΣ: Ιστορική & Πολιτιστική Κληρονομιά", εκδ. Γ. Κωνσταντέλλης, 2010.