Το χωριό Πίσια ανήκει στην Τοπική Κοινότητα Πισίων της Δημοτικής Ενότητας Λουτρακίου Περαχώρας, του Δήμου Λουτρακίου - Περαχώρας - Αγίων Θεοδώρων. Η Τοπική κοινότητα Πισίων με συνολικό πληθυσμό 465 άτομα (2011) επίσης περιλαμβάνει τα χωριά Αγία Σωτήρα, Βαμβακές, Μαυρολίμνη και Σχίνος. Σε απόσταση 15 χλμ. από το Λουτράκι Κορινθίας και 4χλμ από την Περαχώρα και στην καταπράσινη πευκόφυτη ΒΑ πλαγιά της οροσειράς των Γερανείων ορέων, βρίσκεται το χωριό των Πισίων, σε υψόμετρο 650 μέτρων. Στη νεότερη Ελληνική ιστορία (1821) οι κάτοικοί του που είχαν διακριθεί ως ικανοί έμποροι, διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο. Στα Πίσια περιλαμβάνεται και ο Σχοίνος -περιοχή θερινής διαμονής. Κατά την αρχική σύσταση του Δήμου 1834 υπήχθη στο Δήμο Περαχωριτών. Το 1912 αναγνωρίσθηκε ως αυτοτελής Κοινότητα και το 1997 κατά το νόμο 2539/97, υπήχθη στο Δήμο Λουτρακίου - Περαχώρας, ενώ το 2011 με το Πρόγραμμα «Καλλικράτης» υπήχθη στο Δημοτική Ενότητα Λουτρακίου Περαχώρας του Δήμου Λουτρακίου - Περαχώρας - Αγίων Θεοδώρων . Μια βαθιά ρεματιά με πολλά πλατάνια και νερά, δίνει στο χωριό μια ιδιαίτερη ομορφιά. Οι πρώτοι κάτοικοι του χωριού μάλλον προέρχονταν από τα παράλια της Περαίας Χώρας (Περαχώρας), και πήγαν εκεί την περίοδο της φραγκοκρατίας για να αποφύγουν τις επιδρομές των πειρατών. Το χωριό έχει 80 κατοίκους (απογραφή 2011), οι οποίοι ασχολούνται με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Τέλος, τον 18ο αιώνα πρωτοοικοδομήθηκε η εκκλησία της Αγίας Παρασκευής, μητρόπολη των Πισίων, η οποία ανήκει στο ρυθμό της τρίκλιτης βασιλικής.