Το Χάρμα είναι ελληνικό χωριό, που υπάγεται διοικητικά στο Δήμο Μουζακίου του Νομού Καρδίτσας. Κατά την αρχαιότητα, ως τμήμα του βασιλείου της Ιθώμης, αναφέρεται πως συμμετείχε στην Τρωική Εκστρατεία με δύο πλοία με επικεφαλής τον Ποδαλίριο και τον Μαχαων, γιους του Ασκληπιού. Τα φύλα της περιοχής ήταν πελασγικά. Η περιοχή αποτελούσε πέρασμα από τα αρχαία χρόνια. Μάλιστα, ο Ιούλιος Καίσαρας πέρασε από εκεί κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη γειτονική πόλη των Γόμφων, με σκοπό να μεταβεί στα Φάρσαλα όπου και έλαβε χώρα η ομώνυμη μάχη. Κατά τις επιδρομές των βαρβαρικών φύλων κατά την ρωμαϊκή εποχή, το χωριό εγκαταλήφθηκε και οι κάτοικοι μετοίκησαν στον οχυρωμένο οικισμό του Παλαιοχωρίου. Το τελευταίο βρίσκεται στο βουνό που δεσπόζει πίσω από το χωριό, πλησίον του κάστρου της Ιθώμης. Κατά την εποχή της ακμής της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (Βυζάντιο) η περιοχή γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη, κάτι που αποδεικνύεται από τα αρχαιολογικά ευρήματα. Στην τοποθεσία όπου είναι σήμερα το χωριό επανήλθαν οι κάτοικοι μετά από την εγκατάλειψη της Παλαιοχώρας λόγω επιδημίας λιμού ή χολέρας. Κάτω από το λόφο όπου είναι χτισμένο υπήρχε παλαιότερα λίμνη, η οποία και αποξηράθηκε κατά την Τουρκοκρατία για γεωργικούς λόγους. Κατά τη διάρκεια της αρχαιότητας υπήρχε ναός της Αρτέμιδος στη θέση Αγία Παρασκευή. Στα βυζαντινά χρόνια μετατράπηκε σε χριστιανικό ναό, που αργότερα εξελίχθηκε σε Μητρόπολη Χαρμίνης και Καπούας, σύμφωνα με τα ιστορικά στοιχεία της Μητροπόλεως Φαναρίου. Επί Τουρκοκρατίας μετατράπηκε σε τζαμί, παρόλο που παρουσία Τούρκων υπήρξε μόνο στην έδρα του σύγχρονου Δήμου, το Φανάρι. Αργότερα το τζαμί εκθεμελιώθηκε από τους κατοίκους του χωριού κατά τη διάρκεια της Εθνικής Παλιγγενεσίας. Ένας κεραυνός εκλήφθη από τους κατοίκους ιερό σημάδι και ως αποτέλεσμα χτίστηκε εκεί το σημερινό εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής.* Ομήρου Ιλιάδα Β, 729: «οι δ’ είχον Τρίκκην και Ιθώμην κλωμακόεσσαν, οι τ’ έχον Οιχαλίην, πόλιν Ευρύτου Οιχαλιήος, των αυθ’ ηγείσθην Ασκληπιού δύο παίδες, ιητήρ αγαθώ, Ποδαλείριος ηδέ Μαχάων, τοις δε τριήκοντα γλαφυραί νέες εστεχόωντο», μετάφρ. Ιακ. Πολυλά: «και όσοι της Τρίκκης κάτοικοι και της τραχιάς Ιθώμης κι όσοι της χώρας κάτοικοι του Ευρύτου Οιχαλίας, είχαν τριάντα βαθουλά καράβια κι οι αρχηγοί τους, ήσαν ο Ποδαλείριος κι ο αδελφός Μαχάων, ιατροί καλοί του Ασκπληπιού δύο τέκνα δοξασμένα». ** Στράβων Θεσσαλικά C-437: «χωρίον ερυμνόν τω όντι κλωμακόεν, ιδρυμένον μεταξύ τεττάρων φρουρίων, ώσπερ τετραπλεύρω κειμένων Τρίκκης τε και Μητροπόλεως και Πελινναίου και Γόμφων», μετάφρ. Κ. Αραπόπουλου: «είναι τοποθεσία οχυρωτάτη, αληθής βράχος, υψούμενος εις το μέσον τετραπλεύρου σχηματιζομένου από τάς τέσσαρας οχυράς θέσεις της Τρίκκης, της Μητροπόλεως, του Πελινναίου και των Γόμφων».