Τα Λουτρά Σμοκόβου είναι μικρός οικισμός της Περιφερειακής Ενότητας Καρδίτσας. Οφείλουν την ονομασίας του στις κοντινές ιαματικές πηγές. Τα Λουτρά Σμόκοβου βρίσκονται σε μια καταπράσινη ρεματιά, σε υψόμετρο 450 μ. και απέχουν 6 χλμ. από το χωριό Σμόκοβος (Λουτροπηγή), 10 χιλιόμετρα από τη Λίμνη Σμοκόβου και βρίσκονται 35 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Καρδίτσας.

Γεωλογία

Τα Λουτρά Σμόκοβου βρίσκονται βόρεια της τεκτονικής λεκάνης του Σπερχείου, μια καταβύθιση του εδάφους που δημιουργήθηκε από την επέκταση της πλάκας του Αιγαίου σε άξονα βορρά-νότου. Στη νότια πλευρά αυτής της λεκάνης βρίσκονται οι θερμές πηγές της Υπάτης και ανατολικότερα τα Καμένα Βούρλα και οι Θερμοπύλες και στη βόρεια βρίσκονται οι θερμές πηγές Πλατύστομου. Στο Σμόκοβο τα νερά είναι έντονα αλκαλικά, με pH 9,8 και αναβλύζουν σε θερμοκρασία 40,2°C. Έχουν υψηλή συγκέντρωση αμμωνίας και υδρόθειου και χαμηλές συγκεντρώσεις νιτρικών και αλκαλικών γαιών. Το νερό φαίνεται ότι συσχετίζεται με το νερό της βροχής, το οποίο θερμαίνεται στο υπέδαφος σε θερμοκρασία περίπου 100 βαθμών Κελσίου και στη συνέχεια καθώς ανεβαίνει αναμιγνύεται με γλυκό νερό. Τα νερά αναβλύζουν μέσα από προσχωσιγενείς εναποθέσεις από άμμο, πηλό και χαλίκια πάχους περίπου δύο χιλιομέτρων, οι οποίες βρίσκονται πάνω από τον φλύσχη της Πίνδου.

Ιστορικά στοιχεία

Οι πρώτες εγκαταστάσεις στην περιοχή δημιουργήθηκαν το 1662, από τους μοναχούς Φράγκος και Μάρκος από τη μονή Ρεντίνας. Οι εγκαταστάσεις επεκτάθηκαν από τον Αλή Πασά, όμως μετά τη δολοφονία του εγκαταλείφθηκαν και σε μεγάλο βαθμό καταστράφηκαν. Επέζησαν μόνο οι εγκαταστάσεις «Αλή» και «Μαχμούτ», που συνέχισαν να χρησιμοποιούνται μέχρι την κατασκευή νέου υδροθεραπευτηρίου το 1928. Με την προσάρτηση της Θεσσαλίας στην Ελλάδα το 1881, τα λουτρά πέρασαν στην κατοχή του ελληνικού δημοσίου και εκδηλώθηκε ενδιαφέρον για την αξιοποίησή τους. Το συγκρότημα δινόταν για αξιοποίηση σε ιδιώτες έναντι ενοικίου. Το 1903 ο πολιτευτής Καρδίτσας Κωνσταντίνο Τερτίπη ανέλαβε την αξιοποίησή του για είκοσι χρόνια έναντι ενοικίου και με υποχρέωση να φέρει εις πέρας διάφορα έργα βελτίωσης. Κατασκεύασε αμαξιτό δρόμο, έκτισε το εστιατόριο και ξενοδοχεία «Ό Όλυμπος», «ή Μακεδονία», «Νευρόπολις», «Τερτίπιον I» και «Τερτίπιον II» και τα «Φάλαρα». Στη συνέχεια δόθηκε έναντι ενοικίου για μία 25ετία στην Εταιρεία Γενικών Επιχειρήσεων Καρδίτσης (ΕΓΕΚ), πάλι με την υποχρέωση βελτίωσης των λουτρών. Κατασκευάστηκε τότε το υδροθεραπευτήριο, στη θέση όπου βρισκόταν το ξενοδοχείο Μακεδονία, το οποίο και κατεδαφίστηκε. Το υδροθεραπευτήριο διέθετε 52 μαρμάρινους λουτήρες και από πάνω του ήταν κτισμένο το διώροφο ξενοδοχείο ΤΑ ΤΕΜΠΗ. Επίσης κτίστηκαν και δύο λαϊκοί ξενώνες, οι Πίνδος και 'Ωραία Θεσσαλία. Το 1936 και το 1937 τα λουτρά Σμόκοβου είχαν το μεγαλύτερο αριθμό λουόμενων στην Ελλάδα. Η περίοδος αυτή ακμής των λουτρών διακόπηκε κατά τον β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το 1943 οι Γερμανοί πληροφορήθηκαν ότι στη λουτρόπολη λειτουργούσε σχολή ευελπίδων του ΕΛΑΣ και έτσι μετέβησαν στην περιοχή και ανατίναξαν τη λουτρόπολη. Το 1952 τα λουτρά πέρασαν στην κατοχή του νεοσύστατου τότε ΕΟΤ, ο προκήρυξε διαγωνισμό για ανοικοδόμηση και εκμετάλλευση των λουτρών. Ανάδοχος αναδείχθηκε ο Νικόλαος Παπαδημητρίου, ο οποίος προχώρησε σε υδροδότηση των ξενοδοχείων των λουτρών και στην κατασκευή εισπνευσοθεραπευτήριου, το οποίο άρχισε να λειτουργεί το 1956. Τα μέσα της δεκαετίας του 1960, τα λουτρά Σμόκοβου ήταν η τέταρτη σε επισκεψιμότητα λουτρόπολη της Ελλάδας. Από το 1982 λειτουργούν ως κοινοτική επιχείρηση.

Παραπομπές

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Η ιστοσελίδα των λουτρών