Το Δίκορφο ή Δικόρυφο είναι ορεινό χωριό του νομού Ιωαννίνων και ανήκει στο συγκρότημα των Ζαγοροχωρίων της Ηπείρου. Είναι χτισμένο σε υψόμετρο 1.000 μέτρων στις βόρειοανατολικές πλαγιές του όρους Μιτσικέλι. Το Δίκορφο υπάγεται στον Δήμο Ζαγορίου ενώ έως το 2010 ανήκε στον δήμο Κεντρικού Ζαγορίου. Ο πληθυσμός του σύμφωνα με την απογραφή του 2011 ήταν 33 κάτοικοι, οι οποίοι ασχολούνται με τη γεωργία, την κτηνοτροφία και τον αγροτουρισμό. Απέχει 38 χλμ. από τα Ιωάννινα. Το παλαιό όνομα του χωριού ήταν Τσ(ι)οντίλα ή Ζωνδήλα, μάλλον αλβανικής ή σλαβικής προέλευσης. Η έκταση του χωριού καλύπτεται σε μεγάλο βαθμό από δάση, ενώ έχει και πλούσια πανίδα. Το υπέδαφος αποτελείται από σχιστόλιθο και ασβεστόλιθο.

Ιστορία

Ο οικισμός χρονολογείται τουλάχιστον από το 1431 ("Μικρή Τζοντίλα"), όταν μαζί με άλλους οικισμούς της περιοχής συνθηκολόγησε με τους Τούρκους και απέκτησε προνόμια, με αντάλλαγμα 38 "βοϊνίκηδες", άνδρες στην υπηρεσία των σουλτανικών στάβλων. Ωστόσο, στην περιοχή έχουν ανακαλυφθεί ερείπια φρουρίου και αγγεία της ύστερης ρωμαϊκής περιόδου. Λίγο έξω από το χωριό, υπάρχει η περιοχή Γκούβα, μια χαράδρα με έναν απότομο βράχο, όπου σε μια οπή, κατοικία άγριων περιστεριών, οι κάτοικοι των γύρω περιοχών έκρυβαν τα υπάρχοντά τους για να μην τα βρουν οι ληστές, που έκαναν συχνά επιδρομές στο χωριό. Λόγω των προνομίων αυτών, αναπτύχθηκε το εμπόριο περισσότερο από τη γεωργία και την κτηνοτροφία, χαρίζοντας ευημερία στην περιοχή από το 17ο έως το 19ο αιώνα. Ο πλούτος αυτός αποτυπώθηκε στην κατασκευή των κατοικιών, μεγάλων και ιδιαίτερα διακοσμημένων. Τη μεγαλύτερη ακμή τη γνώρισε το Δίκορφο κατά το 19ο αιώνα, όταν ο πληθυσμός του έφτασε τα 1200 άτομα: το 1835 ιδρύθηκε ελληνικό σχολείο και Παρθεναγωγείο το 1890. Οι επιδρομές ληστών στις αρχές του 20ού αιώνα έφεραν μείωση του πληθυσμού, ενώ κατά την Κατοχή λεηλατήθηκε από τους Γερμανούς και κάηκαν 3 σπίτια κατά τον Εμφύλιο. Το Νοέμβριο του 2008, ανέλαβαν την αναδάσωση των καμένων περιοχών του χωριού τα πανεπιστήμια Ιωαννίνων και Κωνσταντινούπολης.

Αξιοθέατα

Οι παραδοσιακές κατοικίες και τα αρχοντικά του χωριού έχουν χτιστεί με πέτρα και μαύρη πλάκα, ενώ έχουν διακοσμηθεί με τα έργα των Χιοναδιτών ζωγράφων. Στο κέντρο του χωριού, βρίσκεται η εκκλησία του Αγίου Μηνά του Αιγυπτίου, τρίκλιτη βασιλική, που ιδρύθηκε το 1778, με καμπαναριό που ανακατασκευάστηκε το 1896 από κάτοικο του χωριού, έμπορο στη Ρουμανία. Το ξωκλήσι του Αγίου Ιωάννη, μονόκλιτη βασιλική, χτίστηκε το 1898 και βρίσκεται σε λόφο πάνω από το χωριό. Η εκκλησία ξανακτίστηκε με υλικά από ερείπια βυζαντινού φρουρίου. Στην πλαγιά του Μιτσικελιού, νότια του χωριού βρίσκεται το μοναστήρι της Στούπαινας, όπου μεταφέρθηκε το 1708 στη θέση παλαιότερου σλάβικου μοναστηριού, που χτίστηκε το 950, κατά το Φώτη Κόντογλου, και διαλύθηκε το 1583 από την πανώλη. Καταστράφηκε το 1841 από τους Ιταλούς, αλλά ξαναχτίστηκε το 1963. Κοντά στο χωριό υπάρχουν επίσης τα γεφύρια του καπετάν-Αρκούδα, του Στάθη (1906) και της Σιάμαινας. Στο χωριό γίνεται τριήμερο πανηγύρι στις 29 Αυγούστου.

Παραπομπές

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Δήμος Κεντρικού Ζαγορίου - Δικόρυφο (Τζοντίλα) Ιστότοπος για το Δίκορφο Ζαγορίου Μένουμε Ελλάδα-Στο Δίκορφο Ιωαννίνων Παραδοσιακοί Οικισμοί Ηπείρου - Φωτογραφίες από το Δίκορφο