Το Καρδιακαύτι είναι χωριό της Ηλείας, πρώην δημοτικό διαμέρισμα του Καποδιστριακού Δήμου Γαστούνης, που σήμερα ανήκει διοικητικά στο Δήμο Πηνειού.

Ιστορία

Για την ονομασία του χωριού η λαϊκή παράδοση λέει την περίοδο της Φραγκοκρατίας , ένας ιππότης που ονομαζόταν Βαρθολομαίος γνώρισε μια πολύ όμορφη κοπέλα που έβοσκε πρόβατα καθώς επιτηρούσε την επικράτειά του. Τη ρώτησε πώς τη λένε και από ποιο χωριό κατάγεται και έδειξε το χωριό της στην κοιλάδα. Ο Βαρθολομαίος θαμπωμένος ζήτησε από τον πατέρα του να παντρευτεί την κοπέλα και εκείνος δέχτηκε. Το μέρος που είδε την κοπέλα ονομάστηκε Καρδιακαύτι. Οι κάτοικοι του χωριού ήταν αλβανόφωνοι, δηλ. αρβανίτες. Ο οικισμός Καρδιακαύτη απείχε δύο ώρες δρόμο στα 1885 από τα Λεχαινά, την έδρα του τότε Δήμου Μυρτουντίων στον οποίο ανήκε διοικητικά.

Διοικητική εξέλιξη

Την 20/04/1835 ο οικισμός προσαρτάται στον τότε Δήμο Μυρτουντίων. Με το ΦΕΚ 256Α της 28/08/1912 αποσπάται από το Δήμο Μυρτουντίων και ορίζεται έδρα της κοινότητας Καρδιακαύτη. Την 16/10/1940 διορθώνεται το όνομα του χωριού σε Καρδιακαύτι. Με το ΦΕΚ 244Α της 04/12/1997, σύμφωνα με τη Διοικητική Μεταρρύθμιση "Καποδίστριας", προσαρτάται στο Δήμο Γαστούνης μέχρι το 2010 που εντάχθηκε στο Δήμο Πηνειού (ΦΕΚ 87Α - 07/06/2010) βάσει της Διοικητικής Μεταρρύθμισης "Καλλικράτης".

Δημογραφικά στοιχεία

Η πληθυσμιακή εξέλιξη του οικισμού στον 21ο αιώνα είναι η εξής:

Λοιπά στοιχεία

Το Καρδιακαύτι το 2023 έχει 23 παιδιά,ενώ όλοι οι άλλοι είναι ηλικιωμένοι,εκτός από τους γονείς των παιδιών.Έγινε ιδιαίτερα γνωστό στην περιοχή από την πλούσια πολιτιστική του δράση με την δημιουργία του Πολιτιστικού Κέντρου «Το στέκι της χαρας».

Δείτε επίσης

Νέα Πικέρνη

Παραπομπές

Βιβλιογραφία

Λεωνίδας Φ. Καλλιβρετάκης, "Νέα Πικέρνη Δήμου Βουπρασίων: το χρονικό ενός οικισμού της Πελοποννήσου τον 19ο αιώνα (και η περιπέτεια ενός πληθυσμού)" στον τόμο Πληθυσμοί και οικισμοί του ελληνικού χώρου. Ιστορικά μελετήματα, σειρά Τετράδια Εργασίας, αρ. 18, Αθήνα, ΙΝΕ/ΕΙΕ, 2003, σελ. 221-242 (ιδίως σελ. 230-231) Νέος χωρογραφικός πίναξ. Συνταχθείς και εκδοθείς εγκρίσει του Υπουργείου των Στρατιωτικών υπό Ιωάννου Εμ. Νουχάκη ανθυπασπιστού του Πεζικού, Εκ του Τυπογραφείου του Υπουργείου των Στρατιωτικών, Εν Αθήναις 1885 Βασίλης Παναγιωτόπουλος, Πληθυσμός και Οικισμοί της Πελοποννήσου: 13ος-18ος αιώνας, μετάφρ. Χριστίνα Αγριαντώνη, επιμ. Αγγελική Κόκκου, Ιστορικό Αρχείο - Εμπορική Τράπεζα της Ελλάδος, Αθήνα 1987. ISBN 978-000-7059-21-8

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

eetaa.gr-Διοικητικές μεταβολές Καρδιακαυτίου