Το Σερνικάκι είναι πεδινός οικισμός της Παρνασσίδας στο νομό Φωκίδας σε υψόμετρο 140 μέτρα, ο οποίος βρίσκεται δίπλα στην ΕΟ Ιτέας - Άμφισσας και μέσα στις δυτικές εκτάσεις του Ελαιώνα της Άμφισσας. Απέχει 7 χλμ. ΝΑ. της Άμφισσας, 10 χλμ. Β.-ΒΔ. της Ιτέας και λίγα λεπτά από τον αρχαιολογικό χώρο των Δελφών. Το όνομα του χωριού είναι τοπωνύμιο που προήλθε την περίοδο της Τουρκοκρατίας από τον πρώτο Τούρκο τσιφλικά της περιοχής, τον Σερνίκ-Αγά. Το 1912 συστάθηκε κοινότητα με έδρα το ίδιο, ενώ το 1943 αποσπάσθηκε από το νομό Φθιώτιδος και Φωκίδος και υπάχθηκε στο νομό Φωκίδος. Σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης, από το 2011, αποτελεί την τοπική κοινότητα Σερνικακίου που ανήκει στη δημοτική ενότητα Αμφίσσης του Δήμο Δελφών και σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει πληθυσμό 354 κατοίκους.

Ξωκκλήσι Αγίας Παρασκευής

Πλήθος προσκυνητών συρρέουν την ημέρα της εορτής της Αγίας Παρασκευής (26 Ιουλίου) στο ομώνυμο ξωκκλήσι (Ναΐσκος) της περιοχής, ευρισκόμενο περίπου 3 χλμ. μακριά από το χωριό, όπου και τελείται Αρχιερατική Λειτουργία (Ακολουθία Εσπερινού) και πραγματοποιείται το έθιμο της νυκτερινής Λιτανείας. Η αρχική δημιουργία του λατρευτικού αυτού χώρου τοποθετείται μεταξύ αρχών του 15ου - 16ου αιώνα, όταν εργάτες από το τοπικό Μούλκι χρησιμοποίησαν οικοδομικά υλικά από τα ερείπια ενός πύργου του 4ου π.Χ. αιώνα και ενός αρχαίου υδραγωγείου, ώστε να κατασκευάσουν έναν υποτυπώδη ναό στη μνήμη της Αγίας. Ακολούθως, αρκετά χρόνια μετά την ίδρυση του νεοσύστατου και ανεξάρτητου ελληνικού κράτους (1850), η εκκλησία επεκτάθηκε, ενώ μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή (χάρη και στην έμπρακτη βοήθεια προσφύγων από τον Πόντο) ενισχύθηκε περαιτέρω, έως ότου μία πυρκαγιά το 1961 κατέστρεψε μέρος του ξύλινου τέμπλου της. Εν συνεχεία διαπλατύνθηκε ο περίβολος του ναού κατόπιν δωρεάς τοπικού κτηματία και με τη συνδρομή των κατοίκων του οικισμού, έγινε νέος κατασκευαστικός σχεδιασμός ο οποίος και υλοποιήθηκε δίνοντας στην εκκλησία την τελική της μορφή.

Πληθυσμός

Οι απογραφές πληθυσμού μετά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο είναι:

Παραπομπές