Ο Έξαρχος είναι χωριό του Νομού Φθιώτιδας. Βρίσκεται κτισμένο σε υψόμετρο 300 μ. και σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει 699 κατοίκους οι οποίοι στην πλειονότητά τους είναι γεωργοί, ασχολούμενοι κυρίως με την καλλιέργεια δημητριακών και βαμβακιού.

Δημοτικό Διαμέρισμα Εξάρχου

Ο οικισμός απέχει 18 χλμ από την Αταλάντη. Με την εφαρμογή του Νόμου συνένωσης Δήμων και Κοινοτήτων «Καποδίστριας» (2539/97) αποτέλεσε Δημοτικό Διαμέρισμα του Δήμου Αταλάντης. Από την 1η Ιανουαρίου του 2011 υπάγεται διοικητικά, ως Τοπική Κοινότητα, στον Δήμο Λοκρών. Έχει εξελιχθεί σ' ένα σύγχρονο χωριό, χτισμένο στις παρυφές του όρους Χλωμό. Έχει δημοτικό σχολείο, νηπιαγωγείο, ταχυδρομείο, αγροτικό συνεταιρισμό, αθλητικούς συλλόγους (Ολυμπιακός Εξάρχου), γήπεδα, αγροτικό ιατρείο και Κ.Α.Π.Η. Βρίσκεται σε απόσταση 18 χλμ. νοτιοδυτικά της Αταλάντης. Ο δρόμος που συνδέει τον Έξαρχο με την Αταλάντη είναι ο πρωτεύον επαρχιακός δρόμος προς Καλαπόδι, με τη διαφορά ότι λίγο πριν από το Καλαπόδι υπάρχει διακλάδωση προς νότο που καταλήγει στον Έξαρχο. Το χωριό βρίσκεται σε οροπέδιο ύψους 360 περίπου μέτρων και περιβάλλεται από το όρος Χλωμό προς βορρά και από τις κορυφές Κάστρο δυτικά (431 μ), Μακρυορράχη νότια (507 μ) και Μισοβούνι ανατολικά (512 μ). Ο Έξαρχος μπορεί να χαρακτηριστεί ως ημιορεινός οικισμός. Το ανάγλυφο του εδάφους έχει προσδώσει στον οικισμό ακανόνιστο σχήμα που ακολουθεί το ανάγλυφο. Το κέντρο του οικισμού αποτελείται από μία πλατεία σε επίπεδα όπου βλέπει κανείς και την μεγάλη εκκλησία του χωριού. Η ευρύτερη περιοχή του χωριού αποτελείται κυρίως από γεωργικές εκτάσεις. Ένα ρέμα διασχίζει το χωριό από βορειοανατολικά προς νοτιοδυτικά. Μορφολογικά, οι κατοικίες είναι χαρακτηριστικές των περισσότερων ορεινών ελληνικών χωριών. Με εξαίρεση μερικά λιθόκτιστα σπίτια με αυθεντικά κατασκευαστικά στοιχεία, αποτελούν ομοιογενές παραδοσιακό σύνολο. Τα περισσότερα καταστήματα του Εξάρχου βρίσκονται στην κεντρική πλατεία και στους δρόμους που καταλήγουν σ’ αυτή. Είναι κυνηγότοπος πέρδικας, λαγού, μπεκάτσας, φάσσας στα ορεινά και αναγνωρισμένο πέρασμα αποδημητικών πουλιών, ορτυκιού, πάπιας, τρυγονιού και τσίχλας στα πεδινά και τις εκβολές των ποταμών.

Ιστορικό διοικητικών μεταβολών Έξαρχου

Ο Έξαρχος είχε, όπως και πολλές άλλες περιοχές της Ελλάδας, αξιόλογες διοικητικές μεταβολές, κατά τον 19ο, 20ό και 21ο αιώνα, που σε γενικές γραμμές έχουν ως εξής:

Δ. Αταλάντης Ν. Φωκίδος και Λοκρίδος

ΦΕΚ 20/04/1835 Σύσταση του δήμου με έδρα τον οικισμό Αταλάντη. Ο οικισμός Έξαρχος προσαρτάται στον δήμο Αταλάντης

Κ. Εξάρχου Ν. Φθιώτιδος και Φωκίδος

ΦΕΚ 261Α - 31/08/1912 Σύσταση της κοινότητας με την απόσπαση του οικισμού Έξαρχος από τον δήμο Αταλάντης και ορισμός του ως έδρα της κοινότητας

Κ. Εξάρχου Ν. Φθιώτιδος

ΦΕΚ 244Α - 04/12/1997 Ο οικισμός Έξαρχος αποσπάται από την κοινότητα και προσαρτάται στον δήμο Αταλάντης. Η κοινότητα καταργείται.

Δημογραφικά στοιχεία

Τοπικά έθιμα και εκδηλώσεις

Καρναβαλικές εκδηλώσεις λαμβάνουν χώρα τις απόκριες με λαϊκά δρώμενα που βασίζονται σε επίκαιρα κυρίως θέματα. Επίσης, τους καλοκαιρινούς μήνες διοργανώνονται από τον πολιτιστικό σύλλογο Εξάρχου «Υάμπολις» θεατρικές παραστάσεις καθώς και χορευτικές βραδιές με ζωντανή μουσική και χορευτικούς συλλόγους απ’ όλη την Ελλάδα. Το πανηγύρι του χωριού γίνεται στις 10 Μαΐου. Την ημέρα αυτή γιορτάζει και το Μοναστήρι του Αγίου Νικολάου στα Καμπιά. Στην περιοχή του Εξάρχου υπάρχουν 9 ιεροί ναοί και εξωκλήσια: Άγιος Νικόλαος (περίφημος ναός με εξαιρετικές τοιχογραφίες του 12ου αιώνα έξω από τον οικισμό που λειτουργεί την Κυριακή του Θωμά), Άγιος Γεώργιος στην κεντρική πλατεία του χωριού, Άγιος Ιωάννης βόρεια του οικισμού, Παναγία βόρεια της κεντρικής πλατείας, Παναγία η μνήμη της οποίας γιορτάζεται την Παρασκευή μετά το Πάσχα (Ζωοδόχου Πηγής), Μεταμόρφωση του Σωτήρος, Άγιοι Ταξιάρχες, Άγιος Γεώργιος και Άγιος Αθανάσιος.

Ιστορικά στοιχεία

Το χωριό διαθέτει πλούσια αρχαία ιστορία και έχει διαρκή παρουσία από την προϊστορική εποχή έως σήμερα. Στην αρχαιότητα η περιοχή υπαγόταν στη Φωκίδα. Βορειοδυτικά του σημερινού χωριού τοποθετείται μία από τις αρχαιότερες και σημαντικότερες πόλεις της Φωκίδας, οι Άβαι (Άβα, Άβη, Άβαι), στην κοιλάδα του ποταμού Άσσου (σημερινό Μπογδανόρεμα), ο οποίος έρεε μεταξύ του Ηδυλίου όρους (ανατολικός Παρνασσός) και της αρχαίας Υάμπολης, δυτικά του Υφαντίου όρους. Η πόλη, ιδρύθηκε κατά τη παράδοση, από αποίκους που ήρθαν από το Άργος με τον Άβαντα, γιο του Λυγκέα και της Υπερμνήστρας της Δαναού. Η πόλη διέθετε ναούς, θέατρο, αγορά, χάλκινα αγάλματα του Απόλλωνα, της Λητούς, της Αρτέμιδος και τον πανάρχαιο ναό του Απόλλωνα με πλούσιο μαντείο σε θησαυρούς και αναθήματα. Το μαντείο των Αβών ήταν τόσο γνωστό που, σε αυτό εκτός από τους Έλληνες προσέφυγαν ο βασιλιάς της Λυδίας Κροίσος το 542 π.Χ., ο Μαρδόνιος το 479 π.Χ. και άλλοι. Τον ναό του Απόλλωνα κατάστρεψε μαζί με την πόλη ο Ξέρξης (480 μ.Χ.) και, αργότερα οι Θηβαίοι κατά τον Φωκικό Πόλεμο παρέδωσαν τον ναό στις φλόγες με τους νικηθέντες Φωκείς που κατέφυγαν εκεί ως ικέτες. Ο Παυσανίας στη συνέχεια βρήκε ερειπωμένο τον ναό από τις φλόγες. Η πόλη απέφυγε την ολοκληρωτική καταστροφή στο τέλος του Β΄ Ιερού Πολέμου (366π.Χ.) γιατί μόνον αυτή από τις φωκικές πόλεις δεν είχε λάβει μέρος στις επιθέσεις κατά του Δελφικού Ιερού. Σημαντικός ο αρχαιολογικός χώρος της Υάμπολης και των Αβών. Το πλήθος των αρχαιολογικών ευρημάτων φανερώνει την ακμή των αρχαίων αυτών πόλεων. Οι Ρωμαίοι προσέφεραν στη πόλη αυτονομία και ο αυτοκράτορας Πόμπλιος Αίλιος Αδριανός ξανάχτισε τον ναό του Απόλλωνα, χωρίς το μαντείο (117 - 138 μ.Χ.). Σήμερα στην περιοχή σώζονται ερείπια από τα θεμέλια του ναού και από τα τείχη του κάστρου που ήταν από πολυγωνικά λιθάρια, με προμαχώνες και μεγαλοπρεπείς πύλες.

Αρχαιολογικά ευρήματα

Από ανασκαφές που πραγματοποιήθηκαν στην περιοχή του Εξάρχου επιβεβαιώνεται το γεγονός ότι εκεί βρισκόταν η αρχαία πόλη Άβαι. Τα σημαντικότερα αρχαιολογικά ευρήματα προέρχονται από τάφους αυτής της περιοχής και φυλάσσονται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αταλάντης. Εξίσου σημαντική θεωρείται και η εύρεση μιας επιτύμβιας στήλης ρωμαϊκών χρόνων, που αναπαριστά ανδρόγυνο σε μετωπική στάση και ισόρροπη διάταξη με δυο παιδιά. Η επιτύμβια αυτή στήλη στεγάζεται σήμερα στο μουσείο των Θηβών. Η ακρόπολη των Αβών, σύμφωνα με τις ανασκαφές, βρίσκεται στη τοποθεσία Σμίξη, νοτιοδυτικά του Εξάρχου. Επιπλέον εκεί βρέθηκαν λείψανα Μεσοελλαδικών κτισμάτων καθώς και πλήθος λίθινων εργαλείων, πήλινα σφονδύλια, ένα χάλκινο έλασμα και ένα κανθαρόσχημο αγγείο από τεφρό πηλό.

Μνημεία - Πολιτισμός

Ένα εξαιρετικό μνημείο, του οποίου την αρχική μορφή δεν αλλοίωσαν οι μεταγενέστερες ακαλαίσθητες προσθήκες, είναι ο ναός του Αγίου Νικολάου στον Έξαρχο. Είναι ένας μικρών διαστάσεων σταυροειδής εγγεγραμμένος ναός (δίστηλος ελλαδικής σχολής) με ψηλό τρούλο και τοίχους χτισμένους από πωρόλιθους που προέρχονται πιθανόν από τα αρχαία κτίσματα της περιοχής. Υπάρχουν διάσπαρτα ίχνη μεταγενέστερων επισκευών, προφανώς της περιόδου της Τουρκοκρατίας. Η ανέγερση του ναού από τα μορφολογικά στοιχεία της τοιχοδομίας του τοποθετείται στον 12ο αιώνα. Το εσωτερικό του κοσμούν τοιχογραφίες στους ανατολικούς πεσσούς και στο τέμπλο του 18ου αιώνα. Κάποιες τοιχογραφίες εξαιρετικής ποιότητας και μεγάλης καλλιτεχνικής αξίας, ανήκουν πιθανότατα στην αρχική φάση του μνημείου . Ο Πολιτιστικός σύλλογος γυναικών Εξάρχου «Υάμπολις» ιδρύθηκε με σκοπό την ενασχόληση και την ανάδειξη θεμάτων πολιτισμού στην περιοχή του Έξαρχου. Στα πλαίσια αυτά αναλαμβάνει για την πνευματική ανάταση των κατοίκων τη διοργάνωση των κοινωνικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων, που περιλαμβάνουν παραδοσιακούς χορούς και μουσική.

Αθλητισμός

Ο «Αθλητικός Σύλλογος Ολυμπιακός Εξάρχου» εκπροσωπεί τον Έξαρχο στο τοπικό ποδόσφαιρο και έχει πολυετή παρουσία στις ερασιτεχνικές ποδοσφαιρικές διοργανώσεις της Ε.Π.Σ. Φθιώτιδας.

Πηγές

Αδάμ, Δημήτριος Π. «ΛΟΚΡΙΚΑ, Περιβοάγρια-Επικνημίδια», Λαμία 2001. Δακορώνια Φ., Κωτούλας Δ., Μπαλτά Ε. Συθιακάκη Β. Τόλιας Β. «Λοκρίδα – Ιστορία & Πολιτισμός». Εκδόσεις: Κτήμα Χατζημιχάλη. Πρωτόπαπας Ζήσης. 1952. «Λοκρίδα». Αθήνα 1952 Χριστοφόρου Μάνθος Κ. 1991. «Η Οπουντία Λοκρίδα και η Αταλάντη – Μνήμες και μαρτυρίες». Μέρος 1ο. Αθήνα: Εταιρεία Ιστορικών και Λαογραφικών Ερευνών Αταλάντης (Ε.Ι.Λ.Ε.Α.). σελ. 71. Ιστοσελίδα Εξάρχου

Παραπομπές