Για συνώνυμους οικισμούς στην Ελλάδα δείτε το λήμμα: Αγία Τριάδα (αποσαφήνιση)

Η Αγία Τριάδα είναι παράλιο χωριό της Στερεάς Ελλάδας στην Περιφερειακή Ενότητα Φθιώτιδας.

Γεωγραφία - Αξιοθέατα

Η Αγία Τριάδα βρίσκεται δίπλα στα νότια παράλια του Μαλιακού κόλπου σε υψόμετρο 10 μέτρα. Απέχει 23 χλμ. ΝΑ. από τη Λαμία και 19 χλμ. Δ.-ΒΔ. από τα Καμένα Βούρλα (έδρα του δήμου). Είναι κτισμένη ανάμεσα στον Μώλο (Α.) και τις Θερμοπύλες (Δ.-ΝΔ.) ενώ νότια του χωριού περνάει ο Αυτοκινητόδρομος Αθήνας - Θεσσαλονίκης όπου υπάρχει ομώνυμος μετωπικός σταθμός διοδίων. Οι κάτοικοί του ασχολούνται με τη γεωργία και την αλιεία, συνεχίζοντας να ψαρεύουν με το «λιβάρι» (παραδοσιακός τρόπος αλιείας).

Υγρότοποι Αγίας Τριάδας

Στα δυτικά του χωριού και προς τις ακτές του Μαλιακού υπάρχουν αχανείς υγροτοπικές εκτάσεις οι οποίες αποτελούν ένα μικρό μέρος των εκβολών του Σπερχειού ποταμού και ιδιαίτερα σημαντική παρυδάτια περιοχή για την ορνιθοπανίδα της Ελλάδας. Στην ίδια πλευρά περνάει και ο χείμαρρος Πλατανιάς ή Καραβά Πλατάνια που πηγάζει από το όρος Καλλίδρομο και οι εκβολές του σχηματίζουν κάθετα μέσα στον κόλπο μια μεγάλη διχαλωτή αμμολωρίδα (η Μπούκα για τους ντόπιους) που έχει μήκος 1,5 χλμ. και γύρω από την οποία αναπτύσσεται παραθαλάσσιος υγρότοπος «με δαίδαλους από κανάλια, μικρές νησίδες, ατέλειωτα αλίπεδα, λιβάδια από αλοφυτική βλάστηση και αβαθείς αμμώδεις βυθούς». Οι υγρότοποι της Αγίας Τριάδας βρίσκονται στο ανατολικότερο σημείο των εκβολών του ποταμού Σπερχειού και η συνολική τους έκταση υπολογίζεται στα 4.213 στρέμματα.

Διοικητικά

Ως οικισμός αναφέρονται επίσημα το 1845 όταν προσαρτήθηκε στον τότε δήμο Θερμοπυλών. Το 1912 με το ΦΕΚ 261Α - 31/08/1912 ορίστηκε έδρα της ομώνυμης νεοϊδρυθείσας κοινότητας. Σύμφωνα με το Πρόγραμμα «Καλλικράτης» αποτελεί την τοπική κοινότητα Αγίας Τριάδας που υπάγεται στη δημοτική ενότητα Μώλου του Δήμου Καμένων Βούρλων και σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει πληθυσμό 282 κατοίκους

Πληθυσμός

Παραπομπές

Πηγές

Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, 1978, 2006 (ΠΛΜ) Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, εκδ. 1963 (ΠΛ) Εγκυκλοπαίδεια Δομή, 2002-4