Το Φλάμπουρο είναι ορεινός οικισμός της Μακεδονίας στις ανατολικές κλιτείς του όρους Βίτσι. Συνδέεται μέσω χωματάδρομου (δασικού δρόμου) με το Νυμφαίο. Διοικητικά υπάγεται στο Δήμο Φλώρινας της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας (Πρόγραμμα Καλλικράτης) . Η αρχική ονομασία του χωριού ήταν Νεγοβάνη ή Νεγκόβανη και μετονομάσθηκε σε Φλάμπουρο το 1928 . Από το 1999 έως το 2010, σύμφωνα με την τότε διοικητική διαίρεση της Ελλάδας, ήταν έδρα του ομώνυμου δημοτικού διαμερίσματος του Δήμου Περάσματος του Νομού Φλώρινας. Βρίσκεται στο νότιο τμήμα του νομού, 20 χλμ. ΝΑ της Φλώρινας και σε υψόμετρο 800 μ. Οι πρώτοι κάτοικοι της περιοχής, όπου βρίσκεται το σημερινό χωριό Φλάμπουρο, ήρθαν το 1861 από το χωριό Πληκάτι (Κόνιτσας) αναζητώντας για νέα εγκατάσταση μια «παραγωγικότερη τοποθεσία». Στη Μακεδονική επανάσταση του 1867 σημαντικό ρόλο έπαιξε ο Νεγοβανιώτης οπλαρχηγός Νικόλαος Πίνης (Κολεπίνης), που έγινε θρύλος λόγω της δράσης του. Κατά το Μακεδονικό Αγώνα οι κάτοικοι του Φλάμπουρου διακρίθηκαν με κυριότερους αγωνιστές, τους οπλαρχηγούς Γεώργιο Πέτρου Σερίδη (Σπανό), Ηλία Πίνη, Νικόλαο Πινόπουλο και άλλους.

Βιβλιογραφία

Ανωνύμου, "Η Νεγοβάνη", Μακεδονικό Ημερολόγιο 1908. Αναστάσης Βόγας, “Φλάμπουρο Φλωρίνης, 1861-1944”, Φλώρινα 1993. Στυλιάδης, Χαράλαμπος Ι., "Το χωριό Φλάμπουρο (Νεγοβάνη), Ν. Φλώρινας", Θεσσαλονίκη 1990. Στυλιάδης, Χαράλαμπος Ι., “Λαογραφικά του γάμου στα χωριά Φλάμπουρο και Δροσοπηγή Νομού Φλωρίνης”, Θεσσαλονίκη 1993. Στυλιάδης, Χαράλαμπος Ι.,

Παραπομπές