Πληροφορίες
Το Μονόδρι, Μονόδρυ ή Μονόδρυο είναι χωριό του δήμου Κύμης-Αλιβερίου της Περιφερειακής Ενότητας Εύβοιας. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει 495 κατοίκους. Είναι κτισμένο σε υψόμετρο 60 μ. Το Άνω Μονόδρυ βρίσκεται στην κορυφή λόφου ενώ το Κάτω Μονόδρυ στην πεδινή έκταση προς τα νότια. Ανάμεσά τους ρέει ο ποταμός Μανικιάτης, που γεφυρώθηκε στο Μονόδρι το 1888.
Ιστορικά στοιχεία
Η περιοχή κατοικείται από τους βυζαντινούς χρόνους. Ο οικισμός αρχικά βρισκόταν στη θέση Τροχαλία, αλλά καταστράφηκε από Σαρακηνούς πειρατές τον 9ο αιώνα. Οι κάτοικοι του οικισμού κατέφυγαν τότε στο λόφο που είναι κτισμένο το Άνω Μονόδρυ. Ο οικισμός άκμασε κατά τη διάρκεια της Φραγκοκρατίας και στην κορυφή του λόφου κτίστηκε πύργος. Ο πύργος σωζόταν μέχρι τον 19ο αιώνα, οπότε και κατεδαφίστηκε. Το χωριό αναφέρεται σε οθωμανικό φορολογικό κατάστιχο του 1474 με την ονομασία Monodri. Σύμφωνα με το κατάστιχο, είχε 197 σπίτια και είχε οριστεί έδρα του Ναχιγιέ του Μονοδρίου. Ο Ναχιγιές περιελάμβανε χωριά από το Αυλωνάρι μέχρι την Κύμη. Το 1836 το Μονόδρυ προσαρτήθηκε στον δήμο Κονιστρίων. Με την κατάργηση των δήμων το 1912 ορίστηκε έδρα ομώνυμης κοινότητας η οποία περιελάμβανε επίσης το χωριό Κοίλι. Με το σχέδιο Καποδίστριας προσαρτήθηκε στον δήμο Κονιστρών και με το σχέδιο Καλλικράτης προσαρτήθηκε στον δήμο Κύμης-Αλιβερίου. Στο χωριό λειτουργούν χώροι εστίασης (καφέ-μπαρ, ταβέρνες και ένα παραδοσιακό καφενείο).
Απογραφές πληθυσμού
Η πορεία του πληθυσμού σύμφωνα με τις απογραφές:
Σημεία ενδιαφέροντος
Επί του ποταμού Μανικιάτη στο ύψος του Μονοδρύου βρίσκεται πέτρινη τοξωτή γέφυρα, με δύο τόξα. Η γέφυρα κτίστηκε το 1888 επί Χαριλάου Τρικούπη. Για την κατασκευή της χρησιμοποιήθηκε ηφαιστειακή πέτρα από τους γειτονικούς Κήπους. Στο Άνω Μονόδρι διατηρούνται ακόμη σπίτια με παραδοσιακή αρχιτεκτονική. Στην κορυφή του λόφου βρίσκεται ναός με επιβλητικό καμπαναριό. Στο χωριό βρίσκεται ο ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου, στον οποίο έχει ενσωματωθεί βενετσιάνικος θυρεός.
