Το Οχυρό είναι χωριό με 514 κατοίκους το 2011 και 314 το 2021. Βρίσκεται σε απόσταση 40 περίπου χιλιομέτρων βορειοδυτικά της Δράμας. Αποτελεί δημοτικό διαμέρισμα του Δήμου Κάτω Νευροκοπίου. Παλιά ονομαζόταν Λίσσα η Λύσε. Στο χωριό υπάρχει Δημοτικό Σχολείο το οποίο δεν λειτουργεί και επίσης λαογραφικό και στρατιωτικό Μουσείο, το οποίο ιδρύθηκε με ιδιωτική πρωτοβουλία και συντηρείται από τους ίδιους τους κατοίκους. Κοντά στο χωριό βρίσκεται το Οχυρό Λίσσε, το μοναδικό οχυρό το οποίο δεν έπεσε από τους Γερμανούς αλλά παραδόθηκε μόνο όταν η Θεσσαλονίκη έπαψε να βρίσκεται στα χέρια των Ελλήνων.

Ιστορικά στοιχεία

Το Οχυρό μέχρι το 1922-23 κατοικούνταν από Τούρκους και Βουλγάρους σε δυο ξεχωριστούς μαχαλάδες (γειτονιές). Στη νότια πλευρά βρισκόταν ο τουρκικός μαχαλάς και στη βόρεια ο βουλγαρικός. Με την ανταλλαγή των πληθυσμών και την αποχώρηση των Τούρκων και Βουλγάρων στο χωριό εγκαταστάθηκαν Έλληνες προερχόμενοιαπό τη Μικρά Ασία και τη Θράκη. Στον βουλγαρικό μαχαλά του Οχυρού υπήρχε η εκκλησία του Αγίου Δημητρίου που μέχρι το 1972 αποτελούσε τον ενοριακό ναό του χωριού. Τη χρονιά εκείνη ανεγέρθηκε κοντά στην κεντρική πλατεία ο νέος ενοριακός ναός της Αγίας Τριάδος. Στον οικισμό βρίσκονται επίσης τα εξωκλήσια της Αγίας Παρασκευής, και των Αγίων Θεοδώρων, καθώς και το εικονοστάσι του Αγίου Κωνσταντίνου στην είσοδο του χωριού.

Ονομασία

Την ονομασία Οχυρό την έλαβε το 1936 όταν άρχισαν τα οχυρωματικά έργα της λεγόμενης γραμμής Μεταξά. Το οχυρό που κατασκευάστηκε στον παρακείμενο του χωριού λόφο, ονομάστηκε Λίσσε από την παλιά ονομασία του χωριού και το χωριό, Οχυρό. Έγινε δηλαδή ανταλλαγή ονομάτων.

Οικονομία

Η βασική ασχολία των κατοίκων μέχρι και τη δεκαετία του ’60 ήταν η καλλιέργεια καπνού. Καλαμπόκι, σιτάρι, φασόλια, ρεβίθια και πατάτες καλλιεργούνταν μόνο για κάλυψη οικογενειακών αναγκών. Σχεδόν όλες οι οικογένειες είχαν και έναν «μπαξέ» για την παραγωγή των κηπευτικών τους. Μερικοί ασχολούνταν με την κτηνοτροφία διατηρώντας κοπάδια με πρόβατα και κατσίκια. Η δύσκολη αγροτική ζωή ανάγκασε πολλούς σε εσωτερική μετανάστευση προς Θεσσαλονίκη και Αθήνα για να ολοκληρωθεί η ερήμωση του χωριού τη δεκαετία του ’60 με τη μετανάστευση στη Γερμανία. Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει. Δύο είναι οι βασικές καλλιέργειες, της πατάτας και του καλαμποκιού. Η πατάτα διοχετεύεται στην εγχώρια αγορά και το καλαμπόκι γίνεται τροφή για την παραγωγή γάλακτος. Η τεχνητή Λίμνη Λευκογείων που δημιουργήθηκε αρδεύει όλο τον κάμπο Νευροκοπίου, έχει συμβάλει σημαντικά στην αύξηση της γεωργικής παραγωγής και κατ' επέκταση και της κτηνοτροφικής. Στο χωριό υπάρχουν οργανωμένες και μη κτηνοτροφικές μονάδες που παράγουν πρόβειο και αγελαδινό γάλα.

Παραπομπές