Ο Αχινός είναι πεδινό χωριό της Στερεάς Ελλάδας στην Περιφερειακή Ενότητα Φθιώτιδας σε υψόμετρο 37 μέτρα.

Γεωγραφικά - Ιστορικά στοιχεία

Ο Αχινός βρίσκεται στα βορειοανατολικά του νομού και τα βόρεια παράλια του Μαλιακού κόλπου, σε απόσταση 11 χλμ. Α.-ΝΑ. από τη Στυλίδα (έδρα του δήμου) και 34 χλμ. Α. από τη Λαμία ενώ βόρεια του χωριού περνάει ο Αυτοκινητόδρομος 1 και ανατολικά ο χείμαρρος Βελλιάς. Βόρεια του χωριού είναι ο αρχαιολογικός χώρος Εχίνου όπου υπάρχουν λείψανα της ακρόπολης του αρχαίου Εχίνου ή Εχινούντος σε ύψωμα στους πρόποδες της Όθρυος, η οχύρωση της οποίας χρονολογείται στον 4ο αιώ. π.Χ. Σύμφωνα με τον Δημοσθένη η πόλη ιδρύθηκε από τους Θηβαίους την περίοδο της θηβαϊκής ηγεμονίας. Πιθανολογείται ότι ο αρχαίος οικισμός αποτελεί επέκταση παλαιότερου που προϋπήρχε από τον 5ο αιω. π.Χ. Τα αρχαιότερα ίχνη κατοίκησης στην περιοχή του Αχινού ανάγονται στη Μέση Εποχή του Χαλκού ενώ το πρώτο ανασκαφικά τεκμηριωμένο εύρημα μυκηναϊκών χρόνων είναι ένας κιβωτιόσχημος τάφος, που περιείχε αγγεία της Υστεροελλαδικής ΕΙΙΒ περιόδου.

Διοικητικά στοιχεία

Αναφέρεται από την περίοδο της Τουρκοκρατίας και επίσημα μετά την απελευθέρωση το 1835 να προσαρτάται στον τότε δήμο Φαλάρων. Το 1919 με το ΦΕΚ 160Α - 20/07/1919 ορίστηκε έδρα της ομώνυμης νεοϊδρυθείσας κοινότητας. Σύμφωνα με το Πρόγραμμα «Καλλικράτης», μαζί με την Κουβέλα, το Δρέπανο, τη Δροσιά, την Παραλία Αχινού, τον Πλατανιά και τη Σκασμάδα αποτελούν την τοπική κοινότητα Αχινού που υπάγεται στη δημοτική ενότητα Εχιναίων του Δήμου Στυλίδας ενώ σύμφωνα με την απογραφή του 2011 ως κοινότητα έχει πληθυσμό 816 κατοίκους και ως οικισμός 726. Η κοινότητα είναι χαρακτηρισμένη ως αγροτικός πεδινός οικισμός, με έκταση 15,334 χμ² (2011).

Πληθυσμός

(σε παρένθεση ο πληθυσμός της τοπικής κοινότητας)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Aρχαιολογικός χώρος της πόλης και νεκρόπολης του αρχαίου Εχίνου από τον ιστότοπο https://www.culture.gov.gr/ Ακρόπολη Αχινού από τον ιστότοπο Καστρολόγος

Παραπομπές

Πηγές

Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, 1996, 2006 (ΠΛΜ) Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, 1963 (ΠΛ)