Η Καλόγρια είναι μικρός πεδινός παραθαλάσσιος οικισμός του Νομού Αχαΐας, αποτελεί τμήμα της Τοπικής Κοινότητας Αράξου, και σύμφωνα με το «Πρόγραμμα Καλλικράτης» από 1/1/2011 ανήκει στο Δήμο Δυτικής Αχαΐας. Βρίσκεται εντός του Εθνικού Πάρκου υγροτόπων Κοτυχίου Στροφυλιάς που πρόκειται για ένα δίκτυο λιμνοθαλασσών, λιμνών, ελών και δασών, κατά μήκος των βορειοδυτικών ακτών της Πελοποννήσου.

Τοποθεσία

Ο οικισμός της Καλόγριας βρίσκεται σε πεδινή περιοχή στη δυτική Αχαΐα, εγγύς των ακτών του Κυλλήνιου κόλπου στο Ιόνιο πέλαγος: Δυτικά του Αεροδρομίου του Αράξου, της οχύρωσης του Τείχους των Δυμαίων και της Λιμνοθάλασσας Προκόπου, νοτιοδυτικά της Λιμνοθάλασσας Πάπα και του εκεί ιχθυοτροφείου, νότια και νοτιοδυτικά των υψωμάτων των Μαύρων βουνών, και νότια της δημοφιλούς παραλίας «Γιανισκάρι» (και του παρακείμενου «Μικρού Γιανισκαρίου). Είναι κτισμένος στο βόρειο τμήμα της περιοχής της Στροφυλιάς και η θέση του οικισμού ταυτίζεται με τη φημισμένη παραλία της «Καλόγριας» ή «Καλογριάς». Εγγύς της Καλόγριας βρίσκονται τα χωριά Άραξος στα ανατολικά και Μετόχι στα νοτιοανατολικά. Απέχει λιγότερο από 5 χλμ. από τον οικισμό του Αράξου, ο οποίος αποτελεί την έδρα της εκεί τοπικής κοινότητας, αλλά και λιγότερο από 6 χιλιόμετρα από τον οικισμό του Μετοχίου όπου αποτελούσε την έδρα του πρώην Δήμου Λαρισσού. Η έδρα του Δήμου Δυτικής Αχαΐας όπου είναι η κωμόπολη της Κάτω Αχαΐας (Αχαγιά), απέχει περί τα 20 χιλιόμετρα από την Καλόγρια.

Διοικητική εξέλιξη

Απογράφεται στα 1879 ως «Καλογριά» ενώ αναφέρεται το 1901 ως οικισμός του τότε Δήμου Δύμης. Η Καλόγρια είναι σχετικά καινούριος οικισμός καθώς αναγνωρίστηκε ως τέτοιος στις 14/03/1971, όταν και υπήχθη στην τότε Κοινότητα Αράξου. Την περίοδο 1997-2010, βάσει του «Σχεδίου Καποδίστριας», ανήκε στον πρώην Δήμο Λαρισσού (Λαρίσου) ως τμήμα του πρώην Δημοτικού Διαμερίσματος Αράξου.

Δημογραφική εξέλιξη

Συγκεντρωτικά, η δημογραφική εξέλιξη του οικισμού σύμφωνα με τις εθνικές απογραφές είναι η εξής:

Παραλία Καλόγριας

Η παραλία της «Καλόγριας» ή «Καλογριάς» είναι από τις πιο φημισμένες της Αχαΐας, και όχι μόνο, και κατά τη θερινή περίοδο συρρέει σε αυτήν μεγάλο πλήθος κόσμου από διάφορα μέρη: κυρίως από τη γύρω περιοχή, τη δυτική Αχαΐα, την Πάτρα και την ευρύτερη περιοχή της, καθώς και από μέρη της Ηλείας. Είναι μια μεγάλη παραλία με καθαρά νερά και αμμουδιά όπου σε συνδυασμό με το δάσος της Στροφυλιάς αποτελεί ειδυλλιακό μέρος. Σε αυτήν βρίσκονται και αμμόλοφοι (θίνες), με εντυπωσιακότερο αυτόν στο βόρειο τμήμα της. Πρόκειται για μια εκτενή αμμουδερή παραλία γεμάτη αμμοθίνες και αμμόλοφους, μεγάλες κουκουναριές ενώ περιλαμβάνει πλούσιο υδροβιότοπο, λιμνοθάλασσες, βάλτους και ανοιχτές εκτάσεις ρηχών νερών. Στην περιοχή πέραν των λίγων οικιών υπάρχουν τουριστικές υποδομές και ξενοδοχειακές μονάδες αλλά και κάποιοι χώροι διαμονής καθώς και διάφοροι χώροι εστίασης και αναψυχής.

Ξωκλήσια

Εκκλησίες της περιοχής είναι: ο Άγιος Πέτρος που βρίσκεται στην ανατολική είσοδο του οικισμού και δίπλα στην Λιμνοθάλασσα Προκόπου και η Παναγία η Ρετουνιώτισα που βρίσκεται χτισμένη σε δύσβατη τοποθεσία επί της βραχώδους πλαγιάς των Μαύρων Βουνών και λίγο πάνω (ψηλότερα) από την ανατολική είσοδο του οικισμού. Το μεν πρώτο ξωκλήσι βρίσκεται στις όχθες της λιμνοθάλασσας Προκόπου αποτελώντας φωτογραφικό προορισμό, ιδίως για γαμήλιες φωτογραφίες, το δε δεύτερο προσφέρει πανοραμική θέα στη λιμνοθάλασσα Προκόπου, το Ιόνιο Πέλαγος και τον Κυλλήνιο κόλπο, και την ευρύτερη περιοχή.

Φωτοθήκη

Παραπομπές και υποσημειώσεις

Πηγές

Αχαΐα, Χάρτης νομού και σχέδια πόλεων, περιηγητικός χάρτης, ταξιδιωτικός οδηγός. Χάρτης σε κλίμακα 1:100.000 συμβατός με GPS, Εκδόσεις Όραμα, Ραφήνα χ.χ. ISBN 978-960-448-606-9. Αποτελέσματα της Απογραφής Πληθυσμού-Κατοικιών 2011 που αφορούν στο Μόνιμο Πληθυσμό της Χώρας, Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της Ελληνικής Δημοκρατίας, τχ. 2ο, φ. 3465 (28 Δεκεμβρίου 2012). Ε.Σ.Υ.Ε. - Μόνιμος Πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2001, Αθήνα 2004. ISBN 960-86704-8-9. Κεντρική Ένωση Δήμων και Κοινοτήτων (ΚΕΔΚΕ) - Ελληνική Εταιρία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης (ΕΕΤΑΑ), Λεξικό Διοικητικών Μεταβολών των Δήμων και Κοινοτήτων (1912-2001), Τόμοι Α΄-Β΄, Επιμέλεια έκδοσης: Γιάννης Μπαχάρας, Εκδόσεις ΕΕΤΑΑ, Αθήνα 2002. ISBN 960-7509-47-1. ISBN (SET) 960-7509-46-3.

Βιβλιογραφία

Θεόδωρος Η. Λουλούδης, Αχαΐα. Οικισμοί, οικιστές, αυτοδιοίκηση, Νομαρχιακή Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης Ν.Α. Αχαΐας, Πάτρα 2010. Κώστας Ν. Τριανταφύλλου, Ιστορικόν Λεξικόν των Πατρών, Τόμος Α΄, Τυπογραφείο Πέτρου Χρ. Κούλη, Πάτρα 1995, Τρίτη Έκδοση, λήμμα Καλογριά.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Η Καλόγρια στο χάρτη. topoguide.gr. Ανακτήθηκε: 23/07/2018. Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Καλόγριας Αχαΐας. eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 23/07/2018. Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Κοινότητας Αράξου Αχαΐας. eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 23/07/2018. Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Δήμου Δυτικής Αχαΐας. eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 23/07/2018.