Οι Τζιτζιφιές, πρώην Αράπικα, ήταν παραλιακός οικισμός της Αθήνας στον όρμο του Φαλήρου μεταξύ Παλαιού Φαλήρου και Μοσχάτου. Υπάγεται στην άλλοτε Κοινότητα, και σήμερα Δήμο, της Καλλιθέας ως συνέχεια αυτής προς την ακτή, δηλαδή το νότιο τμήμα της. Το κέντρο του συνοικισμού ήταν ακριβώς στη διασταύρωση της παραλιακής λεωφόρου Ποσειδώνος με την Λεωφόρο Θησέως όπου παλαιότερα βρίσκονταν και η διασταύρωση των Τραμ Αθηνών - Παλαιού και Νέου Φαλήρου. Το 1955 οι Τζιτζιφιές αριθμούσαν 2.843 κατοίκους. Πήραν το όνομά τους από τις τζιτζιφιές που φύτρωναν στην περιοχή. Μέχρι και τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνος αποτελούσε φημισμένο μέρος για μπάνιο η καθαρή παραλία της περιοχής για τους Αθηναίους. Στην παραλιακή υπήρχαν πολλά εστιατόρια και ταβέρνες όπου βρισκόταν και κοντά στην ακτή. Κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου άκμασε η νυχτερινή ζωή σε όλη την περιοχή και μέχρι τη δεκαετία του 1970 στις Τζιτζιφιές υπήρχαν πολλά νυχτερινά λαϊκά κέντρα όπως το «Νοσταλγία» στο οποίο τραγουδούσε ο Σπύρος Ζαγοραίος και πολλά άλλα όπου είχαν περάσει πολλοί σπουδαίοι τραγουδιστές του λαϊκού και ρεμπέτικου ρεπερτορίου. Στα όρια της περιοχής, στον παλιό Ιππόδρομο, βρίσκεται το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Την περιοχή δυτικά διατρέχει ο Ιλισός ποταμός που αποτελεί και σύνορο της με το Μοσχάτο. Η Καλλιθέα και συνάμα η περιοχή των Τζιτζιφιών υπήρξε βασικός τόπος εγκατάστασης των Ελλήνων προσφύγων από την Μικρά Ασία και τον Πόντο, όπου κατέφθαναν στην Αττική και το Λιμάνι του Πειραιά.