Ο Δήμος Ελληνικού - Αργυρούπολης είναι δήμος του Νοτίου Τομέα Αθηνών, της περιφέρειας Αττικής που προέκυψε με το Πρόγραμμα Καλλικράτης από τη συνένωση των παλαιότερων δήμων Αργυρουπόλεως και Ελληνικού. Ο δήμος έχει πληθυσμό 51.330 κατοίκους, σύμφωνα με την απογραφή του 2011 και είναι ο 62ος μεγαλύτερος δήμος της Ελλάδας. Έδρα του είναι η Αργυρούπολη. Η έκτασή του είναι 15,7 τ.χλμ.

Ιστορία

Ιστορική αναδρομή Αργυρούπολης

Ιδρύθηκε από Πόντιους πρόσφυγες από την Αργυρούπολη του Πόντου, μετά από τον διωγμό που αυτοί υπέστησαν από τους Τούρκους, αλλά και την ανταλλαγή πληθυσμών, κατά τα έτη 1918 - 1926. Στην αρχή οι Πόντιοι αυτοί εγκαταστάθηκαν στο συνοικισμό Σκοπευτηρίου Καλλιθέας. Το 1925 ιδρύθηκε στην Καλλιθέα το σωματείο "Η Πρόοδος" με κύριο μέλημα την αποκατάσταση των Αργυρουπολιτών και πρόεδρο τον Κυριάκο Ευσταθιάδη. Την περίοδο 1926 - 1928 39 οικογένειες των Αργυρουπολιτών εγκαταστάθηκαν στη περιοχή Τράχωνες σε μια έκταση 300 στρεμμάτων ιδιοκτησίας του γιατρού Μαρίνου Γερουλάνου που απαλλοτριώθηκε επί πρωθυπουργίας Αλέξανδρου Ζαΐμη και Υπ. Κοινωνικής Πρόνοιας Μιχ. Κύρκου και βάσει της ανταλλάξιμης περιουσίας που δημοσιεύθηκε σε ΦΕΚ του 1927. Η περιοχή αυτή τότε χαρακτηριζόταν "εξορία του Αδάμ" αν αναλογισθεί κανείς ότι δεν υπήρχε η σημερινή λεωφόρος Βουλιαγμένης, ούτε ηλεκτρικό ρεύμα ή τηλέφωνο, τα δε πλησιέστερα σημεία επικοινωνίας ήταν το Παλαιό Φάληρο και η περιοχή Άγιος Ιωάννης. Έτσι οι πρώτοι αυτοί κάτοικοι πάλεψαν με πολλές δυσκολίες και ελλείψεις, που όμως με την εργατικότητα, υπομονή και επιμονή που τους διέκρινε λάξεψαν βράχους, άνοιξαν πηγάδια σε αρκετό βάθος και έκτισαν τα πρώτα πλήθινα σπίτια τους. Το 1932 κτίζεται ο πρώτος και κεντρικός σήμερα ναός, η Αγία Βαρβάρα, προστάτιδα του Δήμου. Ένα χρόνο μετά, το 1933, κτίζεται με προσωπική εργασία των κατοίκων το πρώτο μονοθέσιο Δημοτικό Σχολείο. Το 1937-1938 γίνεται η αρχική διάνοιξη του καρόδρομου του Πρίγκιπα Πέτρου που έφθανε μέχρι βόρεια της Γλυφάδας και που ονομάσθηκε "λεωφόρος Βουλιαγμένης" (επί του στόχου κατάληξης παρότι δεν έφθασε ποτέ στη Βουλιαγμένη), έργο που όμως έδωσε άλλη πνοή στον νεοσύστατο οικισμό. Το 1940 (Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος) λόγω της γειτνίασης με το αεροδρόμιο η περιοχή βομβαρδίστηκε και οι κάτοικοι γνώρισαν δεύτερη προσφυγιά. Στις 12 Οκτωβρίου 1944 αρχίζει η επανεγκατάσταση των κατοίκων με κύριο μέλημα την απόσπασή τους από την Κοινότητα του Καλαμακίου. Πέντε χρόνια μετά, στις 29 Ιουλίου 1949, δημοσιεύεται η ίδρυση της Κοινότητας Νέας Αργυρούπολης που αριθμούσε 425 κατοίκους με προσωρινό πρόεδρο τον Τ. Ζιώγα. Το 1951 εκλέγεται πρώτος αιρετός Πρόεδρος ο Κυρ. Ευσταθιάδης. Τον ίδιο χρόνο τοποθετείται και η πρώτη τηλεφωνική σύνδεση στο Σταθμό Χωροφυλακής για να ακολουθήσει μέχρι το 1953 η σύνδεση όλων των οικιών. Το 1952 έγινε και ο ηλεκτροφωτισμός. Τη περίοδο αυτή (1951 - 1955) τρεις οικοδομικοί συνεταιρισμοί (Παλαιών Πολεμιστών, Ηλεκτρουπόλεως και Αλεξιουπόλεως) με 3.500 οικόπεδα ιδιοκτησίας Κ. Νάστου εντάσσονται στο σχέδιο πόλης. Το 1954 οι κάτοικοι προμηθευόμενοι οι ίδιοι χαλύβδινους σωλήνες από τη Γαλλία εγκαθιστούν το κοινοτικό δίκτυο ύδρευσης. Έτσι μέσα σε 8 χρόνια από της ίδρυσης της κοινότητας ο πληθυσμός δεκαπλασιάζεται από 425 σε 4.025 (1957) και η περιοχή πλέον από αγροτική χαρακτηρίζεται αστική. Το 1972 η Κοινότητα Νέας Αργυρούπολης ανακηρύχθηκε σε Δήμο Αργυρούπολης. Το 2011 με τον Καλλικράτη καταργήθηκε και αποτέλεσε με τον πρώην Δήμο Ελληνικού το Δήμο Ελληνικού – Αργυρούπολης.

Ιστορική αναδρομή Ελληνικού

Η παλιά ονομασία της περιοχής ήταν Λοιμικό, λόγω του λοιμοκαθαρτηρίου που υπήρχε εκεί. Στις αρχές του 20ού αιώνα εισήχθη η ονομασία Ελληνικό, ως πιο εύηχη παραλλαγή της προηγούμενης ονομασίας. Δεν επεκράτησε όμως, παρά μόνο μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς ως τότε χρησιμοποιούνταν παράλληλα με την ονομασία Χασάνι, λόγω ενός πύργου κάποιου Τουρκαλβανού ονόματι Χασάν. Το 1922 μετά τη Μικρασιατική εκστρατεία εγκαταστάθηκαν στη βόρεια περιοχή του δήμου πρόσφυγες από τα Σούρμενα του Πόντου και η περιοχή πάνω από τη λεωφόρο Βουλιαγμένης που χωρίζει τον δήμο, ονομάσθηκε Σούρμενα. Αναγνωρίστηκε κοινότητα το 1930 μέχρι που συγχωνεύθηκε με τη κοινότητα Καλαμακίου και δημιουργήθηκε ο σημερινός Δήμος Αλίμου. Το 1976 αποσπάσθηκε από το δήμο Αλίμου και απέκτησε αυτοτέλεια. Το 2011 με τον Καλλικράτη καταργήθηκε και αποτέλεσε με τον πρώην Δήμο Αργυρούπολης το Δήμο Ελληνικού – Αργυρούπολης. Από το 1938 ως το 2001 στο Ελληνικό λειτουργούσαν στην αρχή ένα στη συνέχεια δυο και από το 1970 τρία αεροδρόμια, το ομώνυμο Αεροδρόμιο Αθηνών ή Ανατολικό, το Αεροδρόμιο Εσωτερικού, ή Δυτικό και το πολεμικό αεροδρόμιο της αμερικανικής βάσης που εξυπηρετούσε και την ελληνική αεροπορική βάση Ελληνικού. Σήμερα κάποιες από τις υπηρεσίες του νέου δήμου στεγάζονται σε πρώην εγκαταστάσεις του άλλοτε Ανατολικού αερολιμένα.

Συνοικίες

Ο δήμος έχει συνολικά 9 συνοικίες. Πρόκειται για τις εξής:

Αγία Βαρβάρα Αγία Παρασκευή Αγία Τριάδα Άνω Αργυρούπολη Άνω Ελληνικό Κάτω Ελληνικό - Άγιος Κοσμάς Νέα Αλεξάνδρεια Παναγίτσα Σούρμενα

Χώροι πρασίνου

Ο δήμος διαθέτει συνολικά 30 πλατείες και 33 παιδικές χαρές.

Συγκοινωνίες

Ο δήμος εξυπηρετείται από 20 λεωφορειακές γραμμές. Επίσης, εντός των ορίων του δήμου υπάρχουν 6 στάσεις τραμ και 2 στάσεις μετρό:

Αργυρούπολη Ελληνικό

Διατελέσαντες δήμαρχοι

2011-14: Χρήστος Κορτζίδης (εκλεγείς το 2010) 2014- σήμερα: Γιάννης Κωνσταντάτος (εξελέγη το 2014 και επανεξελέγη το 2019 και το 2023 με 72,94%).

Ιστορικό καιρού

Αδελφοποιημένες πόλεις

Καστανέτ-Τολοσάν (Γαλλία) Μονκαλιέρι (Ιταλία)

Φωτογραφίες

Γειτονικές περιοχές

Παραπομπές

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επίσημος ιστότοπος