Ο Ταύρος είναι δημοτική ενότητα του Δήμου Μοσχάτου-Ταύρου στην περιφέρεια του Νοτίου Τομέως Αθηνών στην Αττική. Ο πληθυσμός του ανέρχεται σε 14.963 κατοίκους και η έκτασή του είναι 2.125 στρέμματα.

Ονομασία

Η περιοχή ονομάστηκε Ταύρος επειδή οι Μικρασιάτες πρόσφυγες οι οποίοι την κατοίκησαν το 1922 προέρχονταν από την ευρύτερη περιοχή της οροσειράς του Ταύρου στην Τουρκία και τις πόλεις Αττάλεια, Αλλάγια κ.α.

Θέση

Ο παλιός δήμος Ταύρου που είναι σήμερα τμήμα του ευρύτερου Καλλικρατικού Δήμου Μοσχάτου - Ταύρου ανήκει στο ΝΔ τμήμα του πολεοδομικού Συγκροτήματος της Αθήνας μεταξύ των δρόμων Σαλαμίνας - Λεωφόρος Πέτρου Ράλλη - Οδός Πειραιώς - Χαμοστέρνας - Θεσσαλονίκης - Αρχιμήδους - Αναξαγόρα - Οδός Πειραιώς - Σικιαρίδη - Θέμιδος - Ταύρου - Προφήτου Δανιήλ με το μεγάλο ομώνυμο ρέμα - Λεωφόρος Ειρήνης - Αγίας Άννας - Σαλαμίνας. Θεωρείται λόγω θέσης σαν συνδετικός κόμβος μεταξύ του κέντρου της Αθήνας και του Πειραιά, συνορεύει στα βόρεια με τον Ρουφ με όριο την Σαλαμίνος και την Λεωφόρο Πέτρου Ράλλη, ΒΑ με τα Πετράλωνα με όριο την Λεωφόρο Πειραιώς και την οδό Χαμοστέρνας, ανατολικά με την Καλλιθέα με όριο την Οδό Θεσσαλονίκης και τις σιδηροδρομικές γραμμές του ΟΣΕ, νότια με το Μοσχάτο, δυτικά με τον Άγιο Ιωάννη Ρέντη και ΒΔ με το Αιγάλεω με όριο την Οδό Αγίας Άννας.

Ιστορία

Από την αρχαιότητα έως τον 19ο αι.

Στα αρχαία χρόνια η περιοχή του Ταύρου ήταν τμήμα του αχανούς Αθηναϊκού Δήμου του Ελαιώνα που επεκτείνετο από την Πάρνηθα μέχρι τον Φαληρικό Όρμο, ήταν αραιοκατοικημένος με ελάχιστους αγρότες κατοίκους που είχαν σαν κύρια ασχολία την καλλιέργεια της ελιάς από όπου πήρε το όνομα, ο Ταύρος βρισκόταν στην ΝΑ περιοχή του αρχαίου δήμου Ελαιώνα. Η καλλιέργεια της ελιάς συνεχίστηκε σε όλη την διάρκεια της Τουρκοκρατίας μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα η περιοχή του Ταύρου εξακολουθούσε να είναι καλυμμένη σε συντριπτικό βαθμό αποκλειστικά από ελαιώνες. Στα μέσα του 19ου αιώνα πολλοί αγρότες άρχισαν να δημιουργούν στην θέση των ελαιώνων αμπέλια και περιβόλια, ο οικισμός πάντως εξακολουθούσε να είναι πάντα με αγροτικό χαρακτήρα μέχρι την εποχή που οι πρόσφυγες μετά την δεκαετία του 1920 δημιούργησαν το σημερινό προάστιο.

Δημιουργία του Ταύρου

Πρώτοι κάτοικοι του νεώτερου οικισμού του Ταύρου ήταν Μικρασιάτες πρόσφυγες που ήρθαν στην περιοχή με τη συμβολή του τότε πρωθυπουργού Ελευθέριου Βενιζέλου. Οι πρόσφυγες ελάχιστα χρόνια μετά την έλευση τους στην περιοχή το 1926 ως άνθρωποι που ασχολούνταν έντονα με τον αθλητισμό ίδρυσαν το ποδοσφαιρικό σωματείο Φωστήρας που σύντομα αναδείχθηκε σε μια από τις μεγαλύτερες ποδοσφαιρικές ομάδες της Αττικής. Έως το 1934 ο σημερινός Ταύρος ήταν συνοικία της Αθήνας και τότε αποσπάστηκε ως αυτόνομη κοινότητα με την ονομασία Νέα Σφαγεία. Το 1972 τα Νέα Σφαγεία έγιναν δήμος και μετονομάστηκαν σε Ταύρο από τους πρόσφυγες κατοίκους ως ανάμνηση του τόπου καταγωγής τους, δηλαδή την οροσειρά του Ταύρου στη Μικρά Ασία. Οι Μικρασιάτες πρόσφυγες ανήγειραν στη συνοικία πλήθος από εκκλησίες και παρεκκλήσια όπως του Αγίου Γεωργίου στο κέντρο της πόλης, εκεί μετέφεραν τεμάχια λειψάνων του Αγίου Δημητρίου και του Αγίου Νέστορα όπως επίσης την θαυματουργή εικόνα του Αγίου Δημητρίου του Μυροβλύτη από την συνοικία των Δέρκων στην Κωνσταντινούπολη. Ο ιερός ναός του Εσταυρωμένου βρίσκεται στο κέντρο επίσης λίγο βορειότερα από τις γραμμές του ΟΣΕ, ανεγέρθη το 1960 και γιορτάζει κάθε 14 Σεπτέμβρη στην εορτή του Τιμίου Σταυρού, εκείνη την ημερομηνία πραγματοποιούνται πανηγύρια γύρω από την περιοχή του ναού. Ο ναός του Εσταυρωμένου είναι γνωστός για τις πολλές φιλανθρωπικές του δραστηριότητες. Επίσης οι Μικρασιάτες πρόσφυγες έφεραν από την Αττάλεια και την εικόνα της Παναγίας της Ατταλειώτισσας ή Τζίγκο-Παναγιάς όπως την ονόμαζαν και την τοποθέτησαν από το 1929 στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Ταύρου, που κτίστηκε με πρωτοβουλία του «Συλλόγου Ατταλειωτών - Αλαϊωτών». Η πανήγυρις της «Τζίγκο-Παναγιάς» στον Ταύρο της Αθήνας γίνεται κάθε χρόνο την Κυριακή των Μυροφόρων όπως και στην Αττάλεια της Μικράς Ασίας. Οι νέοι κάτοικοι αντικατέστησαν τις ελιές και τους αμπελώνες με λαχανόκηπους, μετά την δεκαετία του 1950. Λόγω της μεγάλης βιομηχανικής ανάπτυξης και την γειτνίαση με το Ρέντη και την Λαχαναγορά εξελίχθηκε ταχύτατα σε βιομηχανική περιοχή. Το 1975 με υπουργική απόφαση απαγορεύτηκε η εκτροφή ζώων στην περιοχή, από τότε ο οικισμός μετατράπηκε αποκλειστικά σε βιομηχανικός, αλλά εξακολουθεί να είναι ακόμα και σήμερα αραιοκατοικημένος σε θέματα κατοικίας. Η διατήρηση του ρέματος Προφήτη Ηλία επιτρέπει στην περιοχή του Ταύρου να διατηρεί κάποια στοιχεία από τον παλιό της χαρακτήρα. Πολύ κοντά στο ρέμα έχουν οικοδομηθεί πολλά εκκλησάκια όπως αυτό της Ζωοδόχου Πηγής.

Χαρακτηριστικά

Διασχίζεται από το μεγάλο ρέμα του Προφήτη Δανιήλ το οποίο υπήρχε από τα αρχαία χρόνια στο υδραυλικό δίκτυο της Αττικής και καταλήγει στον Κηφισό στην Εθνική Οδό Αθηνών Λαμίας λίγο πάνω από την Λαχαναγορά, το ρέμα του Προφήτη Δανιήλ διασώθηκε επειδή έμεινε ανεπηρέαστο από την ραγδαία οικιστική ανάπτυξη της Αθήνας τον 20ο αιώνα, η περιοχή του δεν κατοικήθηκε. Στα βόρεια του Ταύρου υπάρχει το αμαξοστάσιο του ΟΑΣΑ και στα δυτικά στα σύνορα με τον Ρέντη πολύ κοντά στο προπονητικό κέντρο του Ολυμπιακού οι εγκαταστάσεις των εργοστασίων της ΔΕΛΤΑ. Στα ανατολικά του Ταύρου στην συμβολή της Λεωφόρου Πέτρου Ράλλη με την Πειραιώς πολύ κοντά στο κέντρο του οικισμού υπάρχει το Πάρκο Ηρώων, μια ήσυχη περιοχή με πολύ πράσινο, παιδικές χαρές, μικρά γήπεδα και Δημοτικό Θερινό Κινηματογράφο. Γύρω απο το πάρκο Ηρώων βρίσκονται το Διαρκές Στρατοδικείο Αθηνών και η Κεντρική Αποθήκη Υλικού Υπουργείου Κοινωνικών Υπηρεσιών. Στον Ταύρο λειτουργεί η Δημοτική Βιβλιοθήκη Κωστής Παλαμάς και το Δημοτικό Θέατρο Ταύρου (Πειραιώς 233 και Επταλόφου).

Συγκοινωνιακός κόμβος

Ο Ταύρος αποτελεί σημαντικό συγκοινωνιακό κόμβο της Αθήνας επειδή από την περιοχή διέρχονται τόσο οι γραμμές μετρό στην γραμμή Πειραιάς - Κηφισιά όσο και ο Προαστιακός σιδηρόδρομος στην γραμμή Πειραιάς- Χαλκίδα, χωρίς να υπάρχει συνάντηση ανάμεσα στις δυο συγκοινωνιακές γραμμές στην περιοχή του Ταύρου. Ο σταθμός ηλεκτρικού (Γραμμή 1 Μετρό Αθήνας) του Ταύρου βρίσκεται ανάμεσα στους αντίστοιχους σταθμούς της Καλλιθέας και των Πετραλώνων επί της Οδού Θεσσαλονίκης στα όρια του δήμου με την Καλλιθέα. Ανακαινίστηκε πρόσφατα, διακοσμήθηκε με καλλιτεχνικές παραστάσεις και μετονομάστηκε σε Ελευθέριος Βενιζέλος για να τιμήσει τον μεγάλο Έλληνα πολιτικό που δημιούργησε το προάστιο του Ταύρου, δίνοντας στους Μικρασιάτες πρόσφυγες την περιοχή για την εγκατάστασή τους μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή. Ο προαστιακός σταθμός του Ταύρου περνάει σχεδόν μέσα από το κέντρο της πόλης παράλληλα με τις παλιές γραμμές του ΟΣΕ, είναι ο τέταρτος κατά σειρά προαστιακός σταθμός στον δρόμο για την Χαλκίδα μετά τον Πειραιά, την Λεύκα και τον Ρέντη, ακολουθεί μετά τον Ταύρο ο προαστιακός Σταθμός του Ρουφ, της ομώνυμου συνοικίας που βρίσκεται αμέσως βορειότερα.

Αθλητικοί σύλλογοι

Το Δημοτικό Γήπεδο του Φωστήρα Ταύρου του αποκαλούμενου ως "φονέας των γιγάντων" στον αθλητικό τομέα ή Δημοτικό Γήπεδο του Ταύρου βρίσκεται λίγο ανατολικότερα στα σύνορα του Ταύρου με τον Δήμο Αγίου Ιωάννη Ρέντη.

Α.Π.Ο. Φωστήρας Ταύρου Α.Σ. Άγιαξ Ταύρου Α.Ε. Αίολος-Ταύρος 2006

Δήμος Ταύρου

Το Δημαρχείο βρισκόταν στη διασταύρωση των οδών Πειραιώς & Επταλόφου. Η κοινότητα Νέων Σφαγείων (στον νομό Αττικής και Βοιωτίας ως το 1943) συστάθηκε στις 18 Ιανουαρίου 1934 με την απόσπαση του οικισμού Νέα Σφαγεία και τον ορισμό του ως έδρα της κοινότητας. Στις 18 Μαΐου 1936 η κοινότητα μετονομάστηκε σε κοινότητα Ταύρου, όπως και ο οικισμός Νέα Σφαγεία. Η κοινότητα Ταύρου λειτούργησε από το 1934 ως τις 29 Ιανουαρίου 1943, οπότε αναγνωρίστηκε σε δήμο, ο οποίος λειτούργησε ως το 2010, οπότε καταργήθηκε και προσαρτήθηκε στον νέο Δήμο Μοσχάτου - Ταύρου.

Διατελέσαντες κοινοτάρχες και δήμαρχοι

Εικόνες

Παραπομπές

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Δήμος Μοσχάτου Ειδήσεις-Πολιτιστικά Μοσχάτου-Ταύρου Ειδήσεις-Επικαιρότητα-Πολιτιστικά Μοσχάτου-Ταύρου & Ελλάδα