Οι Χαλκιάδες είναι ένα χωριό του Δήμου Αρταίων με 1287 μόνιμους κατοίκους (απογραφή 2011), στον κάμπο της Άρτας και απέχει από την πόλη περίπου 4 χιλιόμετρα. Σύμφωνα με το Σχέδιο Καποδίστρια, οι Χαλκιάδες υπήρξαν μέχρι το τέλος του 2010, έδρα του νεοσύστατου Δήμου Φιλοθέης. Με βάση τη νέα διοικητική διαίρεση που προβλέπει το Σχέδιο Καλλικράτης, οι Χαλκιάδες εντάχθηκαν στο Δήμο Αρταίων.

Ιστορία

Η πρώτη πηγή που μας γνωστοποιεί την ύπαρξη του χωριού είναι τα αρχεία της Βενετίας, στα οποία μας γίνεται γνωστό ότι το έτος 1697, οι Χαλκιάδες μαζί με πολλά άλλα χωριά της Άρτας, κατέβαλαν φόρο στην Βενετική διοίκηση με αντάλλαγμα την προστασία από τις επιδρομές των πειρατών. Σύμφωνα με το έργο του Σπυρίδωνος Αραβαντινού, «Ιστορία Αλή πασά του Τεπελενλή», οι Χαλκιάδες υπήρξαν τσιφλίκι του πασά των Ιωαννίνων, ο οποίος είχε στην κατοχή του το μεγαλύτερο μέρος του κάμπου ενώ με βάση την εργασία του Κων.Διαμαντή με τίτλο «Η Άρτα και τα περίχωρα αυτής κατά τους χρόνους της επανάστασης», οι Χαλκιάδες ήταν ένας σημαντικός οικισμός. Το χωριό χωριζόταν σε 4 τμήματα: Χαλκιάδες Μπέη, Χαλκιάδες Πασά Γκίνου, Σουλιογιωργουσού και Σακελλαρίου και συνολικά κατοικούσαν 93 οικογένειες την περίοδο που ξέσπασε η Ελληνική Επανάσταση του 1821. Ο Παναγιώτης Αραβαντινός στο έργο του «Χρονογραφία της Ηπείρου» μας ενημερώνει ότι, με βάση τον κατάλογο της απογραφής του 1845, τα τμήματα των Χαλκιάδων, από πλευρά ιδιοκτησίας, ήταν ιδιόκτητα. Στους Χαλκιάδες Μπέη κατοικούσαν 11 οικογένεις, στους Χαλκιάδες Πασά Γκίνου κατοικούσαν 13 οικογένειες, στους Σουλιογιωργουσούς κατοικούσαν 21 οικογένειες και στη Σακελλαρίου κατοικούσαν 13 οικογένειες. Η έκθεση του Ρωσικού Υποπροξενείου Άρτας, το 1877, μας πληροφορεί ότι στις Χαλκιάδες κατοικούσαν 6 χριστιανικές οικογένειες ενώ στους Σουλιογιωργουσούς 32 οικογένειες και αποτελούσαν ιδιοκτησία του Σακελλαρίου. Αναφορά στις Χαλκιάδες κάνει και ο Ιφικράτης Κοκκίδης στο έργο του «Οδοιπορικά Ηπείρου και Θεσσαλίας» που εξέδωσε το ελληνικό Υπουργείο Στρατιωτικών (Αθήνα 1880) και μας δίνει την πληροφορία ότι στους Χαλκιάδες κατοικούσαν περίπου 960 άνθρωποι ενώ στους Σουλιογιωργουσούς κατοικούσαν 200 άνθρωποι. Ο Ι. Κοκκίδης μας ενημερώνει ότι η επαρχία Άρτας χωριζόταν σε 2 περιοχές: την περιοχή Άρτας και την περιοχή Πρεβέζης. Η περιοχή της Άρτας χωριζόταν με τη σειρά της σε 7 τμήματα: τμήμα Ποταμιάς, τμήμα Βρύσεως, τμήμα Ραδοβυζίου, τμήμα Τζουμέρκων, τμήμα Κάμπου, τμήμα Καρβασαρά και τμήμα Λάκκας. Οι Χαλκιάδες αποτελούσαν μέρος του τμήματος Κάμπου.

Στο «Δοκίμιον Ιστορικόν περί Άρτης & Πρεβέζης» (εκδ.1884) του Σεραφείμ Ξενόπουλου, μητροπολίτη Άρτας, γίνεται αναφορά στους Χαλκιάδες. Σύμφωνα με αυτή την πηγή, την εποχή της επίσκεψης του Μητροπολίτη Άρτας, οι Χαλκιάδες αποτελούνταν από 5 ενορίες, οι οποίες ήταν οι Χαλκιάδες Μπέη, Χαλκιάδες Πασά Γκίνου, Σουλιογιωργουσού, Σακελλαρίου και Καλαμιά. Οι κάτοικοι εκκλησιάζονταν στον ιερό ναό του Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης, στον οποίο ιερουργούσαν 2 ή 3 ιερείς. Ο Μητροπολίτης Άρτας αναφέρει επίσης ότι στους Χαλκιάδες υπήρχε σχολείο όπου δίδασκε ένας δάσκαλος και φοιτούσαν 120 μαθητές. Εξίσου σημαντική πηγή, είναι η Οθωμανική απογραφή του 1895 (Σαλναμές Ιωαννίνων για το οικονομικό έτος 1311[1895], έκδοση έβδομη). Σύμφωνα με το σχετικό οθωμανικό νόμο, που ίσχυε από το 1864, η πρωτογενής διαίρεση της αυτοκρατορίας ήταν το βιλαέτι («νομαρχία» ή «γενική διοίκηση»). Κάθε βιλαέτι χωριζόταν σε σαντζάκια και αυτά σε καζάδες. Σύμφωνά με αυτή την απογραφή, το χωριό ανήκε στον Καζά Λούρου, ο οποίος βρισκόταν στο σαντζάκι Πρεβέζης, το οποίο με τη σειρά του, ανήκε στο βιλαέτι Ιωαννίνων. Με βάση λοιπόν αυτή την απογραφή, στους Χαλκιάδες κατοικούσαν 62 οικογένειες (χανέδες) με συνολικό πληθυσμό 305 άτομα (159 άνδρες, 146 γυναίκες). Κατά τη διάρκεια του ατυχή Ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897, το χωριό απελευθερώθηκε προσωρινά. Όπως αναφέρεται στην «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους», ο Ελληνικός στρατός μέχρι το βράδυ της 23ης Απριλίου 1897 είχε ελευθερώσει τα χωριά Πλησιοί, Κιρκιζάτες, Γαβριά, Ψαθοτόπι, Μύτικας, Ανέζα, Καλογερικό, Βίγλα, Ράχη, Καλόβατος, Κεραμάτες, Στρογγυλή, Ζαβάκα, Καλομόδια, Αγία Παρασκευή, Κωστακίοι, Ακροποταμιά, , Νεοχώρι, Ανθότοπος, Χαλκιάδες, Ρόκκα, Άγιος Σπυρίδωνας, Ελευθεροχώρι, Καμπή και την πόλη της Φιλιππιάδας.. Τελικά με την μεσολάβηση των ευρωπαϊκών δυνάμεων και της Ρωσίας, στις 20 Σεπτεμβρίου οι εχθροπραξίες σταμάτησαν και υπογράφηκε ειρήνη. Η οριστική απελευθέρωση του χωριού έλαβε χώρα το διάστημα ανάμεσα στις 6 και 9 Οκτωβρίου 1912, όπου τα πρώτα ελληνικά τάγματα, πέρασαν τη γέφυρα της Άρτας και στις 2 το μεσημέρι απώθησαν τους Τούρκους και εδραιώθηκαν στους Κωστακιούς και την περιοχή Μαρατιού. Τις επόμενες 2 ημέρες, ο ελληνικός στρατός κατέλαβε και οχύρωσε το χωριό Πλησιούς μαζί με τα Ρόκκα και τις Χαλκιάδες. Το 1910, η Μητρόπολη Νικοπόλεως και Πρεβέζης δημοσιοποιεί τα στοιχεία της απογραφής που πραγματοποίησε το ίδιο έτος σε όλη την εκκλησιαστική περιφέρεια και μας πληροφορεί ότι οι Χαλκιάδες υπάγονταν στο τμήμα Λούρου και στο χωριό κατοικούσαν 427 άτομα.

Τοποθεσία και πρόσβαση

Το χωριό γειτνιάζει με τα χώρια Καλαμιά, Κιρκιζάτες και Ρόκκα. Συνδέεται οδικώς με την Άρτα μέσω της Εθνικής οδού Άντιρρίου–Ιωαννίνων. Το χωριό εξυπηρετεί η γραμμή Κομπότι-Φιλοθέη, του Αστικού ΚΤΕΛ Άρτας.

Αθλητισμός

Η ποδοσφαιρική ομάδα του χωριού είναι ο Αθλητικός Όμιλος Φιλοθέης.

Παραπομπές

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Δήμος Αρταίων Περιφερειακή Ενότητα Άρτας