Το Κομπότι είναι πεδινή κωμόπολη (υψόμ. 90μ. ) στην Δυτική Ελλάδα, 14 χλμ νοτιονανατολικά της Άρτας, κοντά στον ποταμό Άραχθο και έδρα του πρώην ομώνυμου δήμου του Νομού Άρτας. Με την εφαρμογή του σχεδίου Καλλικράτης εντάχθηκε στον νέο δήμο Νικολάου Σκουφά. Η οικονομία του βασίζεται στη γεωργία και την κτηνοτροφία. Το Κομπότι είναι η ιδιαίτερη πατρίδα του Νικολάου Σκουφά, το άγαλμα του οποίου βρίσκεται στην πλατεία. Υπάρχει και μια βυζαντινή εκκλησία, του Αγίου Γεωργίου, η οποία χτίστηκε το 18ο αιώνα. Κάθε χρόνο, το τελευταίο τριήμερο του Ιουλίου, το χωριό τιμά τον Νικόλαο Σκουφά με παραδοσιακούς χορούς.

Ιστορία

Το χωριό αυτό είναι γνωστό, εξαιτίας των πολλών μαχών κατά τη διάρκεια της Ελληνικής επαναστάσεως του 1821. Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης έδωσε εκεί δύο μάχες, τον Ιούνιο και τον Ιούλιο του 1821. Έχοντας μόλις 180 άντρες, κατανίκησε 3.500 Αλβανούς, υπό τον Αλβανό σερασκέρη Ισμαήλ Πλιάσα. Σε αυτές τις μάχες, ο Έλληνας αρχηγός τραυματίστηκε. Ένα χρόνο μετά, οι Τούρκοι εκδικήθηκαν σφάζοντας γυναικόπαιδα και γέρους και καίγοντας το χωριό. Το χωριό απελευθερώθηκε το 1881, μετά τη συνθήκη του Βερολίνου. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, 193 οικίες του Κομποτίου καταστράφηκαν ενώ έχασαν τη ζωή τους 18 κάτοικοι.

Η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου

Ο παλαιός Ιερός Ναός του Αγίου Γεωργίου βρίσκεται σε περίοπτη περιτειχισμένη έκταση, στο κέντρο του χωριού. Στην αρχική του φάση ο Ναός διέθετε ελαιοτριβείο και εκκλησιαστικό διδακτήριο βορειοδυτικά, σειρά κελλιών ανατολικά και νότια, απο τα οποία σώζονται μόνο της ανατολικής πλευράς και τα οποία σήμερα λειτουργούν ως καφενεία. Ο ναός κτίσθηκε το 1741 απο τον άρχοντα Ευστάθιο Γεροστάθη μέσα σε 40 ημέρες κατά το τότε ορισμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ο ναός μέσα στο περιορισμένο αυτό χρονικό περιθώριο, κατασκευάστηκε γρήγορα και μεγαλόπρεπα στον διαδεδομένο αυτήν την εποχή ρυθμό της τρίκλιτης Βασιλικής, και αποτελεί "ενδιαφέρον δείγμα ναοδομίας του 18ου αιώνος, διασώζον και τοιχογραφίες αυτής της εποχής", σύμφωνα με την υπουργική απόφαση περί κηρύξεως του ναού ως ιστορικού διατηρητέου μνημείου. Ο ναός, τρίκλιτη ξυλόστεγη βασιλική, ορθογώνιας κάτοψης έχει διαστάσεις 3,25 Χ 1,50. Στην Ανατολική πλευρά εξέχει η επτάπλευρη και εσωτερικά ημικυκλική κόγχη του Ιερού Βήματος, την οποία διατρυπά στο κέντρο μονόλοβο, στενό παράθυρο εν είδει πολεμίστρας , αφήνοντας να περνά ελάχιστο φως στο εσωτερικό της κόγχης. Οι μακρές πλευρές του ναού (βόρεια και νότια) φέρουν από πέντε ορθογώνια παράθυρα που φωτίζουν αρκετά το εσωτερικό του ναού. Στην πρώτη φάση, στις πλευρές αυτές υπήρχαν εξωτερικά ξυλόστεγα χαγιάτια και πεζούλες, αρχιτεκτονική που ήταν διαδεδομένη την εποχή αυτή στην Ήπειρο και στη Δυτική Μακεδονία. Το έτος 1898 τοιχίστηκαν οι μικρές τοξωτές πύλες και δύο μεγάλες ανοίχτηκαν όπως μαρτυρεί λιθανάγλυφη χρονολογία στο πάνω μέρος της βόρειας και της νότιας πόρτας. Ο εσωτερικός χώρος διαμορφώνεται με όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των εκκλησιών της περιόδου της Τουρκοκρατίας. Λιγοστό φώς και απομόνωση από το εξωτερικό περιβάλλον με τον περιορισμό του μεγέθους των ανοιγμάτων, πλήρη απομόνωση του Ιερού με το ψηλό τέμπλο και δημιουργία ατμόσφαιρας περισυλλογής και ανάτασης που επιβάλλει το μεγάλο ύψος του χώρου σε συνδυασμό με τους σκοτεινούς τόνους των αγιογραφιών που καλύπτουν όλο το εσωτερικό του κατά τη συνήθεια της εποχής.Το Δυτικό τμήμα του ναού καταλαμβάνει ευρύχωρος νάρθηκας. Με δύο σειρές αψιδωτών κιόνων ο ναός χωρίζεται σε τρία κλίτη με ευρύτερο το μεσαίο κλίτος. Τα τόξα των τοξοστοιχιών σχηματίζουν οριζόντιο επίπεδο,, στην κορυφή του οποίου στηρίζονται οι ισοϋψείς επίπεδες οροφές και των τριών κλιτών. Οι οροφές αυτές που στην αρχική τους κατασκευή ήταν πολύχρωμες, είναι διακοσμημένες με διάφορα γεωμετρικά σχήματα που σχηματίζονται απο λεπτές πτυχές προσαρμοσμένες στην οροφή και δημιουργούν την λεγόμενη "φατνωματική ραβδωτή οροφή" ή "μπακλαβαδωτά". Στο κεντρικό τμήμα της οροφής, στο μέσο του ναού, σχηματίζεται σφαιρικός "ψευτοκουμπές" στοιχείο που απηχεί κάποια μνήμη τρούλλου, με ένθετη εικόνα του Παντοκράτορα Κυρίου, των μέσων του 19ου αιώνα. Το Ιερό Βήμα χωρίζεται από τον Κυρίως Ναό με υψηλό μέχρι την οροφή ξύλινο και κατά τμήματα ξυλόγλυπτο τέμπλο, έργο των μέσων του 19ου αιώνα. Οι μεγάλες φορητές Δεσποτικές εικόνες του τέμπλου είναι έργα του 1743 και των αρχών του 20ου αιώνα, ενώ οι εικόνες του δωδεκάορτου είναι έργα του 1864. Της ίδιας εποχής με το τέμπλο είναι ο Δεσποτικός θρόνος και ο Άμβωνας. Από το αρχικό ξυλόγλυπτο τέμπλο που κάηκε στις μάχες του 1821 - 1822 σώζονται ιδιαίτερης τέχνης και αισθητικής ξυλόγλυπτο με εικονογραφίες βημόθυρα του Ιερού. Οι τοίχοι του Ιερού Βήματος και του Κυρίως Ναού καλύπτονται από πλούσιο εικονογραφικό πρόγραμμα διαμορφωμένο σε καθ` ύψους ζώνες. Την κάτω ζώνη περιτρέχει σειρά ολόσωμων αγίων, ακολουθεί η ζώνη των στηθαρίων με πρόσωπα αγίων μαρτύρων και οι επάλληλες επάνω ζώνες με παραστάσεις του Χριστολογικού κύκλου και απο εικονογραφικά θέματα της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης. Οι τοιχογραφίες είναι έργο του 1743 και τμηματικά φέρουν επιζωγράφηση των μέσων και του τέλους του 19ου αιώνα. Το 2001 ιδρύθηκε σωματείο με την επωνυμία "ο Σύλλογος Φίλων Παλαιάς Εκκλησίας Αγίου Γεωργίου Κομποτίου", με σκοπό τη διάσωση, την ανακαίνιση και την προβολή του μνημείου.

Διοικητική ιστορία

Κοινότητα

Μεταπολιτευτικά, πρόεδροι της κοινότητας Κομποτίου διετέλεσαν τα ακόλουθα πρόσωπα:

1975-78 Ευάγγελος Μιχέλης 1979-86 Γρηγόριος Βαρέλης 1987-94 Αναστάσιος Καρανίκας 1995-98 Χαρίλαος Μπουραντάς

Δήμος

Δήμαρχοι Κομποτίου διατέλεσαν οι:

1999-2002 Χαρίλαος Μπουραντάς 2003-2010 Ευστάθιος Γιαννούλης

Δείτε επίσης

Μάχη στο Κομπότι

Παραπομπές

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Η ιστοσελίδα του Δήμου Κομποτίου Η επίσημη ιστοσελίδα του Α.Ο. Κομποτίου Σκουφά