Η Καμπή είναι ένα χωριό του Δήμου Αρταίων με 921 μόνιμους κατοίκους (απογραφή 2011), δίπλα στον ποταμό Λούρο και απέχει από την Άρτα περίπου 11 χιλιόμετρα ενώ η απόσταση από τη Φιλιππιάδα είναι περίπου 2 χιλιόμετρα. Σύμφωνα με το Σχέδιο Καποδίστρια, η Καμπή υπήρξε μέχρι το τέλος του 2010, δημοτικό διαμέρισμα του Δήμου Ξηροβουνίου με έδρα τον Αμμότοπο. Με βάση τη νέα διοικητική διαίρεση που προβλέπει το Σχέδιο Καλλικράτης, το χωριό εντάχθηκε στο Δήμο Αρταίων.

Ετυμολογία

Το αρχικό όνομα του χωριού ήταν “Στρεβίνα”. Σύμφωνα με τον Γερμανό σλαβολόγο Μαξ Βάσμερ, ο οποίος με το έργο του «Οι Σλάβοι στην Ελλάδα», πραγματοποίησε μία ολοκληρωμένη έρευνα σχετικά με τα σλαβικά τοπωνύμια της Ελλάδας, η ονομασία του χωριού προέρχεται από τη σλάβικη λέξη Trěbьna, η οποία υποδηλώνει καθαρό τόπο μετά από την κοπή των δέντρων του δάσους.

Ιστορία

Ο Βρετανός στρατιωτικός Ουίλιαμ Μάρτιν Ληκ επισκέφθηκε την περιοχή της Άρτας το 1805 και σύμφωνα με το βιβλίο του «Travels in northern Greece», η Στρεβίνα μαζί με τον Αμμότοπο, το Γοργόμυλο και το Ανώγειο ήταν από τα σημαντικά χωριά του τμήματος Καρβασαρά και απείχε μισή ώρα από την Φιλιππιάδα. Σύμφωνα με το έργο του Σπυρίδωνος Αραβαντινού, «Ιστορία Αλή πασά του Τεπελενλή», η Στρεβίνα υπήρξε τσιφλίκι του πασά των Ιωαννίνων, ο οποίος είχε στην κατοχή του το μεγαλύτερο μέρος του κάμπου. Ο Παναγιώτης Αραβαντινός στο έργο του «Χρονογραφία της Ηπείρου» μας ενημερώνει ότι με βάση τον κατάλογο της απογραφής του 1845, η Στρεβίνα από πλευρά ιδιοκτησίας ανήκε στο κράτος και κατοικούσαν στο χωριό 36 χριστιανικές οικογένειες. Αναφορά στο χωριό κάνει και ο Ιφικράτης Κοκκίδης στο έργο του «Οδοιπορικά Ηπείρου και Θεσσαλίας» που εξέδωσε το ελληνικό Υπουργείο Στρατιωτικών (Αθήνα 1880) και μας δίνει την πληροφορία ότι στο χωριό κατοικούσαν 200 άνθρωποι. Ο Ι. Κοκκίδης μας ενημερώνει ότι η επαρχία Άρτας χωριζόταν σε 2 περιοχές: την περιοχή Άρτας και την περιοχή Πρεβέζης. Η περιοχή της Άρτας χωριζόταν με τη σειρά της σε 7 τμήματα: τμήμα Ποταμιάς, τμήμα Βρύσεως, τμήμα Ραδοβυζίου, τμήμα Τζουμέρκων, τμήμα Κάμπου, τμήμα Καρβασαρά και τμήμα Λάκκας. Η Στρεβίνα αποτελούσε μέρος του τμήματος Καρβασαρά. Στο «Δοκίμιον Ιστορικόν περί Άρτης & Πρεβέζης» (εκδ.1884) του Σεραφείμ Ξενόπουλου, μητροπολίτη Άρτας, γίνεται αναφορά στη Στρεβίνα. Σύμφωνα με αυτή την πηγή, στο χωριό διέμεναν περίπου 35 χριστιανικές οικογένεις. Οι κάτοικοι εκκλησιάζονταν στο ναό του Αγίου Νικολάου, στον οποίο ιερουργούσε 1 ιερέας και στο ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Κοντά στο χωριό υπήρχε και ένας ναός αφιερωμένος στον Προφήτη Ηλία και ένας ακόμη αφιερωμένος στην Αγία Αικατερίνη. Ο Μητροπολίτης Άρτας αναφέρει επίσης ότι στο χωριό υπήρχε αλληλοδιδακτικό σχολείο όπου δίδασκε ένας δάσκαλος και φοιτούσαν 90 μαθητές. Εξίσου σημαντική πηγή, είναι η Οθωμανική απογραφή του 1895 (Σαλναμές Ιωαννίνων για το οικονομικό έτος 1311[1895], έκδοση έβδομη). Σύμφωνα με το σχετικό οθωμανικό νόμο, που ίσχυε από το 1864, η πρωτογενής διαίρεση της αυτοκρατορίας ήταν το βιλαέτι («νομαρχία» ή «γενική διοίκηση»). Κάθε βιλαέτι χωριζόταν σε σαντζάκια και αυτά σε καζάδες. Σύμφωνά με αυτή την απογραφή, το χωριό ανήκε στον Καζά Λούρου, ο οποίος βρισκόταν στο σαντζάκι Πρεβέζης, το οποίο με τη σειρά του, ανήκε στο βιλαέτι Ιωαννίνων. Με βάση λοιπόν αυτή την απογραφή, στα Ρόκκα κατοικούσαν 37 οικογένειες (χανέδες) με συνολικό πληθυσμό 247 άτομα (133 άνδρες, 114 γυναίκες).

Ελληνοτουρκικός Πόλεμος (1897)

Κατά τη διάρκεια του ατυχή Ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897, το χωριό απελευθερώθηκε προσωρινά. Όπως αναφέρεται στην «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους», ο Ελληνικός στρατός μέχρι το βράδυ της 23ης Απριλίου 1897 είχε ελευθερώσει τα χωριά Καμπή, Γαβριά, Ψαθοτόπι, Μύτικας, Ανέζα, Καλογερικό, Βίγλα, Ράχη, Καλόβατος, Πλησιοί, Κιρκιζάτες, Κωστακιοί, Στρογγυλή, Ζαβάκα, Καλομόδια, Αγία Παρασκευή, Κεραμάτες, Ακροποταμιά, Νεοχώρι, Ανθότοπος, Χαλκιάδες, Ρόκκα, Άγιος Σπυρίδωνας, Ελευθεροχώρι και την πόλη της Φιλιππιάδας.. Τελικά με την μεσολάβηση των ευρωπαϊκών δυνάμεων και της Ρωσίας, στις 20 Σεπτεμβρίου οι εχθροπραξίες σταμάτησαν και υπογράφηκε ειρήνη. Το 1910, η Μητρόπολη Νικοπόλεως και Πρεβέζης δημοσιοποιεί τα στοιχεία της απογραφής που πραγματοποίησε το ίδιο έτος σε όλη την εκκλησιαστική περιφέρεια και μας πληροφορεί ότι η Καμπή υπαγόταν στο τμήμα Λούρου και στο χωριό κατοικούσαν 238 άτομα.

Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος και απελευθέρωση

Στις 4 Οκτωβρίου 1912 η Οθωμανική Αυτοκρατορία κήρυξε τον πόλεμο κατά της Βουλγαρίας και της Σερβίας ενώ με την Ελλάδα απέφυγε να κηρύξει τον πόλεμο ελπίζοντας σε κάποιο ειρηνικό διακανονισμό. Την αμέσως όμως επόμενη ημέρα, η ελληνική κυβέρνηση κήρυξε εκείνη τον πόλεμο στην Οθωμανική Αυτοκρατορία ως μέλος του Βαλκανικού Συνασπισμού.

Σύμφωνα με το σχέδιο επίθεσης, ο στρατός Θεσσαλίας με διοικητή τον διάδοχο Κωνσταντίνο θα αναλάμβανε το κύριο βάρος των επιχειρήσεων ενώ ο στρατός Ηπείρου με διοικητή τον στρατηγό Κωνσταντίνο Σαπουτζάκη θα είχε καθαρά αμυντικό ρόλο. Η έδρα του στρατηγείου του στρατού Ηπείρου ήταν η πόλη της Άρτας. Οι στρατιωτικές δυνάμεις που υπήρχαν στην Άρτα αριθμούσαν περίπου 11000 στρατιώτες ενώ στην είσοδο του Αμβρακικού κόλπου υπήρχε η ναυτική μοίρα Αμβρακικού. Ο στρατηγός Σαπουτζάκης, με βάση τις πληροφορίες που είχε για την οργάνωση και τις κινήσεις του Τουρκικού στρατού, θεώρησε σωστό να περάσει τον Άραχθο και να επιτεθεί και γι'αυτό έστειλε τηλεγράφημα στο Γενικό Επιτελείο Στρατού, το οποίο όμως απάντησε αρνητικά στην πρόταση του. Ο Σαπουτζάκης αγνόησε το τηλεγράφημα και στις 2 το μεσημέρι της 6ης Οκτωβρίου, το 7ο τάγμα Ευζώνων πέρασε τη γέφυρα της Άρτας με τη συνοδεία του πυροβολικού, απώθησε τους Τούρκους και εδραιώθηκε στους Κωστακιούς και την περιοχή Μαρατιού. Το βράδυ, 10 Οκτωβρίου 1912, οι Τούρκοι εξαπέλυσαν σφοδρή επίθεση στα υψώματα του Γριμπόβου με αποτέλεσμα να εκτοπίσουν τα Ελληνικά τμήματα που κατείχαν τα βόρεια υψώματα και μετά στράφηκαν προς τη νότια πλευρά όπου εκεί όμως συνάντησαν την αντίσταση του 15ου Συντάγματος Πεζικού του αντισυνταγματάρχη Γεωργίου Πολυμενάκου, ο οποίος κατάφερε να κρατήσει τις γραμμές όλη τη νύχτα. Το ίδιο βράδυ, ενώ οι μάχες στο Γρίμποβο ήταν σε εξέλιξη, ένα μικρό απόσπασμα 150 ευζώνων καταλαμβάνει τη στρατηγικής σημασίας περιοχή των Ανωγείων. Με το πρώτο φως της ημέρας, την 11η Οκτωβρίου κατέφθασαν ενισχύσεις στα υψώματα του Γριμπόβου από το 3ο Τάγμα Ευζώνων του Αλέξανδρου Κοντούλη και ο Ελληνικός στρατός κατάφερε να εκδιώξει τους Τούρκους από το Γρίμποβο, οι οποίοι οχυρώθηκαν στα υψώματα της Καμπής. Το σούρουπο της 11ης Οκτωβρίου, το σώμα ευζώνων που βρισκόταν στα Ανώγεια, έκανε νέα επίθεση και αυτό είχε ως αποτέλεσμα την κατάληψη του φρουρίου στα Πέντε Πηγάδια. Η κατάληψη όμως των Ανωγείων και του φρουρίου από τους εύζωνες, έθεσε σε σοβαρό κίνδυνο τον Τουρκικό στρατό και ο διοικητής Εσάτ Πασάς διέταξε την άμεση υποχώρηση προς τα Ιωάννινα για να μην αποκοπεί και εξοντωθεί στην κοιλάδα του Λούρου και στα δύσκολα περάσματα των Πέντε Πηγαδιών. Η υποχώρηση έλαβε χώρα τη νύχτα της 11ης με 12 Οκτωβρίου 1912 και ο Τουρκικός στρατός εγκατέλειψει οριστικά την περιοχή της Άρτας.

Δημογραφικά στοιχεία

Σήμερα ο πληθυσμός ανέρχεται στους 921 μόνιμους κατοίκους (απογραφή 2011), εμφανίζοντας μείωση σε σχέση με την απογραφή του 2001, όπου ο πληθυσμός ανερχόταν στους 1012 κατοίκους. Η πρώτη φορά που το χωριό ξεπέρασε τους 900 κατοίκους ήταν το 1961 ενώ ο μέγιστος αριθμός κατοίκων σημειώθηκε το 2001 με 1012 κατοίκους. Με την απογραφή του 2011, το επίπεδο του πληθυσμού πλησίασε εκείνο του 1971. Οι πληθυσμιακές διακυμάνσεις, αποτυπώνονται στον παρακάτω πίνακα.

Παραπομπές

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Δήμος Αρταίων Περιφερειακή Ενότητα Άρτας