Ο Ράφτης του Δημοτικού διαμερίσματος Ράφτη του πρώην Δήμου Ηραίας της Δημοτικής Ενότητας Ηραίας του Δήμου Γορτυνίας ανήκει στον Νομό Αρκαδίας.

Τοποθεσία

Ο οικισμός είναι χτισμένος στην άκρη της πλαγιάς των τελευταίων ορεινών όγκων του Μαινάλου σε υψόμετρο 720 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας. Ο Ράφτης έχει θέα προς την Κοιλάδα του Αλφειού και τα απέναντι βουνά και χωριά της Ανδρίτσαινας.

Γεωγραφικά στοιχεία

Ο Ράφτης είναι ορεινό χωριό χτισμένο στην επαρχιακή οδό Δημητσάνας - Γέφυρας Μπερτσιάς. Το χωριό συνδέεται οδικά με δρόμο έξι χιλιομέτρων με το ιστορικό χωριό του Παλούμπα, με δρόμο 3 χιλιομέτρων με την Άνω Αράχωβα και με δρόμο 4 χιλιομέτρων με την Αγάλω. Ο οικισμός απέχει 18 χιλιόμετρα από την Δημητσάνα, 31 χιλιόμετρα από τα Λαγκάδια και 70 χιλιόμετρα από την Τρίπολη.

Δημογραφικά στοιχεία

Ο Ράφτης από παλιά ήταν μεγάλο κεφαλοχώρι της Ηραίας και αποτελεί πέρασμα και σύνδεση με την Δημητσάνα οπότε από παλιά ήταν γνωστό χωριό που είχε αναπτύξει εμπόριο. Ο πληθυσμός του χωριού σύμφωνα με την απογραφή του 2011 ανερχόταν στου 92 μόνιμους κατοίκους, ενώ σύμφωνα με την απογραφή του 2001 ο Ράφτης είχε 290 μόνιμους κατοίκους.

Χαρακτηριστικά

Οι κάτοικοι του χωριού ασχολούνται κυρίως με την κτηνοτροφία αλλά και με την γεωργία σε μικρότερο βαθμό όμως. Οι κάτοικοι του χωριού έχουν κάνει μεγάλες προσπάθειες ώστε το χωριό να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στην κοινωνικοοικονομική ανάπτυξη της περιοχής. Αξιόλογη είναι και η συνεισφορά των ομογενών Ραφταίων στο χωριό τους. Στο χωριό υπάρχουν αρκετά καταστήματα, ταβέρνες, καφενεία, ξενώνας της Αδελφότητας Ραφταίων, πισίνα, αθλητικό κέντρο και παιδική χαρά. Στον Ράφτη λειτουργούσε επίσης Μονοθέσιο Δημοτικό Σχολείο έως το 2018. Το 2020, συγχωνεύτηκε με το τριθέσιο Δημοτικό Σxολείο Δημητσάνας ως σχολική μονάδα τριθέσιου Δημοτικού Σχολείου Δημητσάνας με έδρα την Δημητσάνα.

Αξιοθέατα Ράφτη

Στην είσοδο του χωριού βρίσκεται πετρόκτιστη εκκλησία του Αγίου Δημητρίου, χτισμένη το 1901. Απέναντι από το ναό είναι η προτομή του πρωτοκλέφτη Θανάση Ραφτιώτη. Λίγο πριν την είσοδο στο χωριό από τον δρόμο της Αράχωβας, και απέναντι από τον επαρχιακό δρόμο, διακρίνεται κολλημένο σε απότομο βράχο το Ασκηταριό των Μεγίστων Ταγιαρχών (1697) με το μικρό εκκλησάκι του, ένας τόπος που χρησίμευσε σαν καταφύγιο των ντόπιων κατά τον αγώνα του 1821. Σε κοντινή απόσταση και αρκετά χαμηλότερα σώζονται σφηνωμένες ανάμεσα στα βράχια ενετικές πολεμίστρες που και αυτές υπήρξαν καταφύγιο κατά τις περιόδους των διωγμών κατά την Τουρκοκρατία. Και οι δύο θέσεις είναι ορατές και προσβάσιμες με μονοπάτια από τον επαρχιακό δρόμο. Κοκορέικη και Ραφτέικη Πούλια Φεύγοντας από το Ράφτη προς Αράχωβα, στο ξεκίνημα της ανηφοριάς, πινακίδα δείχνει προς τις Ενετικές Πολεμίστρες, την Κοκορέικη και την Ραφτέικη πούλια (απέναντι της αλλά αθέατη από εκεί). Χρησίμευσαν σαν καταφύγια των κατοίκων σε περιόδους κατατρεγμών. Ασκητήριο Ταξιάρχη Φεύγοντας από το Ράφτη προς Αράχοβα, στο ξεκίνημα της ανηφοριάς, δίπλα στο προσκυνητάρι, ξεκινά το κακοτράχαλο μονοπάτι (15' λεπτών) για το ασκητήριο των Ταξιαρχών που βλέπουμε, σφηνωμένο στον βράχο, ακριβώς απέναντι. Το ασκητήριο κτίσθηκε το 1697.

Παραπομπές