Το Βαλτεσινίκο είναι ορεινό χωριό του Νομού Αρκαδίας. Κτισμένο σε υψόμετρο 1.118 μέτρων σε μία πλαγιά του βόρειου Μαινάλου, αποτελεί έναν από τους πιο ορεινούς οικισμούς ή πιο συγκεκριμένα υψηλότερα χτισμένους υψομετρικά, της Αρκαδίας και Πελοποννήσου. Έχει ανακηρυχθεί παραδοσιακός οικισμός. Το Βαλτεσινίκο ανήκει στο Δήμο Γορτυνίας και ο πληθυσμός του, σύμφωνα με την απογραφή του 2011, είναι 341 κάτοικοι, οι οποίοι ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Απέχει 63 χιλιόμετρα από την Τρίπολη.

Ιστορία

Ένα χιλιόμετρο μακριά από το χωριό εντοπίζεται η θέση Λενικά, όπου ανακαλύφθηκαν ερείπια αρχαίας πόλης, ναού και μυκηναϊκών τειχών. Το 1939 έγιναν οι πρώτες ανασκαφές από τη Γαλλική Αρχαιολογική Εταιρεία, σύμφωνα με την οποία ο ναός είναι από τον 7ο αιώνα π.Χ. και ήταν αφιερωμένος στη θεά Άρτεμη. Το Βαλτεσινίκο ήταν γνωστό κατά τη Φραγκoκρατία ως Βάλτες. Στην κορυφή Παλαιόκαστρο βρίσκονται τα ερείπια μεσαιωνικού οχυρού. Ο πληθυσμός του οικισμού είχε ήδη αρχίσει να αυξάνεται, λόγω των επιδρομών κυρίως Σλάβων στις πεδινότερες περιοχές. Από τις αρχές του 15ου αιώνα και μετά εμφανίζονται Τούρκοι στην περιοχή, οι οποίοι ενίοτε παραχωρούν προνόμια στους ντόπιους. Επί Τουρκοκρατίας, το Βαλτεσινίκο παρουσιάζει από τον 18ο αιώνα εμπορική ανάπτυξη. Το 1770 το χωριό συμμετέχει στα Ορλωφικά, επανάσταση που καταπνίχτηκε με πολλά θύματα και αιχμαλώτους. Αργότερα, κατά τα τελευταία χρόνια πριν την Ελληνική Επανάσταση, μαρτυρείται στο Βαλτεσινίκο η ύπαρξη διαφόρων εργαστηρίων. Παράλληλα, την ίδια περίοδο λειτουργούσε και «κοινό σχολείο».

Το χωριό αποτελούσε ορμητήριο του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη κατά την Επανάσταση του 1821, ειδικά μετά την έλευση του Ιμπραήμ και τις σφοδρές συγκρούσεις με τον αιγυπτιακό στρατό. Από τον 19ο αιώνα, άκμασε στο Βαλτεσινίκο η ξυλογλυπτική, με κύριους εκπροσώπους μέλη της οικογένειας Ντινόπουλου. Με βάση απογραφή που διενεργήθηκε το 1834, στο Βαλτεσινίκο - το οποίο πλέον αποτελούσε έδρα δήμου - ζούσαν 759 κάτοικοι, κατανεμημένοι σε 141 νοικοκυριά. Κατά τον Μεσοπόλεμο, οι κύριες ασχολίες των κατοίκων σχετίζονταν με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, κατά την απογραφή του 1940 το Βαλτεσινίκο διέθετε 1270 κατοίκους. Μεταπολεμικά ο πληθυσμός του χωριού υπέστη αισθητή μείωση, καθώς μεγάλο μέρος του, ειδικότερα οι νεότερες ηλικίες, μετανάστευσε κινούμενο είτε προς τα αστικά κέντρα (κυρίως στην Αθήνα και τον Πύργο) είτε δευτερευόντως στο εξωτερικό (κυρίως στις ΗΠΑ).

Πολιτισμός - Σημεία ενδιαφέροντος

Στο χωριό υπάρχει λαογραφικό μουσείο. Σε κοντινή απόσταση βρίσκεται η ιδρυθείσα κατά τον 17ο αιώνα μονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου ή «Παναγίας της Βαλτεσινιώτισσας», όπου διασώζονται μεταβυζαντινό καθολικό και αγιογραφίες. Λίγο μακρύτερα βρίσκεται και η εγκαταλελειμμένη μονή του Αγίου Νικολάου, γνωστή ως «Παλαιομονάστηρο», η οποία είναι κτισμένη σε βράχο και διαθέτει τοιχογραφίες του 16ου αιώνα. Στις 16 Αυγούστου γίνεται τοπικό πανηγύρι με πλήθος κόσμου, στο οποίο αναβιώνει από το 1998 το έθιμο του παραδοσιακού αλωνίσματος. Πίσω από τη Μονή της Παναγίας, σε ένα πέτρινο αλώνι, συγκεντρώνονται δεμάτια σοδειάς και άλογα για το αλώνισμα, το οποίο διαρκεί σχεδόν ολόκληρη μέρα.

Προσωπικότητες

Το Βαλτεσινίκο αποτελεί γενέτειρα του βιομηχάνου Γιανίμπα (fl. 19ος αιώνας) που δραστηριοποιήθηκε στο Λονδίνο, των αγωνιστών της Επανάστασης του 1821 Αναστασίου Λογιωτάτου, Χρήστου Παναγούλια, Σωτηρίου Παπαγιαννόπουλου και Αναγνώστη Παπαδημητρακόπουλου, της οικογένειας Ντινόπουλου, μέλη της οποίας διακρίθηκαν στην ξυλογλυπτική, καθώς και του εκπαιδευτικού και συγγραφέα Γρηγόρη Κριμπά (1934). Επιπλέον, από το χωριό κατάγεται η δημοσιογράφος Εύα Αντωνοπούλου.

Ιστορικό πληθυσμού

Παραπομπές

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Ο Ιστοχώρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Βαλτεσινίκου "Η Κοίμηση της Θεοτόκου" GTP - Greek Travel Pages Βαλτεσίνικο Αρκαδίας Ντίνος Κιούσης (20 Νοεμβρίου 2006). «Βαλτεσινίκο - Αρκαδία, Ατενίζοντας το Μαίναλο». Ταξίδια. Καθημερινή. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2009. ΕΡΤ - Εκπομπή "Μένουμε Ελλάδα" - Στο Βαλτεσίνικο Αρκαδίας