Το Ηλιόκαστρο (παλαιά ονομασία: Καρακάσι) είναι ημιορεινό χωριό του νομού Αργολίδας. Το χωριό είναι κτισμένο στο οροπέδιο των Ειλεών, στους πρόποδες της οροσειράς Αδέρες και σε υψόμετρο 196 μέτρων. Απέχει 7 χλμ από την Ερμιόνη και 66 χλμ. από το Ναύπλιο. Διοικητικά υπάγεται στην κοινότητα Ηλιόκαστρου της δημοτικής ενότητας Ερμιόνης του δήμου Ερμιονίδας. Το χωριό έχει, σύμφωνα με την απογραφή του 2021, 507 μόνιμους κατοίκους που ασχολούνται κυρίως με την κτηνοτροφία, την ελαιοκομία και την αμπελουργία. Το κρασί του Ηλιοκάστρου είναι γνωστό για τη γεύση του ενώ το λάδι που παράγεται θεωρείται εξαιρετικής ποιότητας.

Ονομασία

Το όνομα του χωριού δόθηκε απο τον Ιωάννη Β. Δέστε το 1931, διότι λουζεται από άπλετο φως. Πριν από το 1928 ονομαζόταν "Καρακάσι", το οποίο σήμαινε "μαύρα φρύδια" (kara kaş) στα Τούρκικα. Η ονομασία Καρακάσι διατηρήθηκε μέχρι το 1927, όταν το ελληνικό κράτος αποφάσισε να μετονομάσει το χωριό σε Ηλιόκαστρο.

Ιστορία

Το σύγχρονο χωριό είναι κτισμένο στην θέση της αρχαίας Ειλεούς, γνωστής για το κρασί της. Ακόμα και σήμερα σώζεται ο περίβολος των τειχών με πολυγωνικό χτίσιμο στο μικρό ύψωμα που χρησίμευε ως ακρόπολη του χωριού. Σύμφωνα με μαρτυρία του Παυσανία υπήρχαν εκεί τα ιερά της Δήμητρας και της κόρης της. Προς το τέλος της βυζαντινής περιόδου ο αυτοκράτορας Θεόδωρος Α΄ Παλαιολόγος ίδρυσε έναν μικρό οικισμό, το Παλαιοκατούντι. Ο οικισμός αυτός αυτός χρησίμευσε ως κατοικίες των φρουρών, οι οποίοι φύλαγαν το πέρασμα προς την Θερμησία. Δίπλα στον οικισμό αυτό βρίσκεται και το φρούριο του Ηλιοκάστρου, το οποίο χρησιμοποιήθηκε για τον έλεγχο των περασμάτων προς Θερμησία και αποτέλεσε το σύνορο της παραπαίουσας βυζαντινής αυτοκρατορίας με την βενετοκρατούμενη Τροιζηνία. Χαρακτηριστικό του φρούριου του Ηλιοκάστρου ήταν η ορατότητα τόσο του κόλπου του Ναυπλίου όσο και της Ύδρας. Από τις αρχές του 20ού αιώνα 1905-1978, λειτουργούσαν στην περιοχή μεταλλεία όπου γινόταν εξαγωγή σιδηροπυρίτη, δίνοντας μία οικονομική ανάσα στην περιοχή.

Πληθυσμός

Αν και το χωριό είχε αναγνωριστεί απο την ίδρυση του ελληνικού κράτους δεν αναγνωρίστηκε στις απογραφές παρά το 1907. Απο το 1907 μέχρι και το 1940 το χωριό είχε πολύ μεγάλη αύξηση του πληθυσμού του ενώ έκτοτε έχει υπάρξει σημαντική μείωση.

Αξιοθέατα

Ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει την ποιότητα του φαγητού αλλά κυρίως το καλό κρασί. Το Σεπτέμβριο γίνεται γιορτή κρασιού με οίνους τοπικής παραγωγής, όπου έχει κανείς την δυνατότητα να δοκιμάσει εκλεκτές ποικιλίες κρασιού. Υπάρχουν αρκετές παραδοσιακές ταβέρνες με ντόπια κρέατα και ντόπιο κρασί. Κεντρικό σημείο του χωριού αποτελεί η πλατεία του με το πέτρινο σιντριβάνι, η οποία βρίσκεται δίπλα στη γέφυρα που χωρίζει το χωριό στα δύο. Δίπλα βρίσκεται η εκκλησία του χωριού, αφιερωμένη στους αποστόλους Πέτρο και Παύλο και το κτίριο πολιτιστικών εκδηλώσεων του χωριού, το οποίο παλιά ήταν δημοτικό σχολείο. Μαζί με την εκκλησία των αποστόλων Πέτρου και Παύλου, υπάρχει μία άλλη εκκλησία κάτω από αυτήν αφιερωμένη στον Νικόλαο Πλανά.

Παραπομπές

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Κόμβος Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Αργολίδας