Πληροφορίες
Η Γαβρολίμνη ή Γαυρολίμνη είναι χωριό της περιφερειακής ενότητας Αιτωλοακαρνανίας. Υπάγεται στον δήμο Ναυπακτίας και την τέως επαρχία Ναυπακτίας και σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της απογραφής του 2011, ο πληθυσμός του ανέρχεται σε 187 κατοίκους.
Τοποθεσία
Η Γαβρολίμνη είναι κτισμένη σε υψόμετρο 100 μέτρων σε μια πλαγιά του λόφου Καλιακούδα ανάμεσα στο όρη της Βαράσοβας και της Κλόκοβας και του Ευήνου ποταμού. Κοντά από τον οικισμό περνάει το ρέμα της Αργαλιούς. Δύο χιλιόμετρα βόρεια από τον οικισμό βρίσκεται η κοιλάδα της Γαβρολίμνης η οποία διαθέτει πυκνή βλάστηση αποτελούμενη από πεύκα, ελαιόδεντρα και κυπαρίσσια. Σημαντική οικιστική θέση της Τοπικής Κοινότητας Γαβρολίμνης είναι τα Χάνια Γαβρολίμνης που βρίσκονται πάνω στην Εθνική Οδό 5 (Αντιρρίου-Ιωαννίνων).
Γενικά και ιστορικά στοιχεία
Παλαιότερα ο οικισμός ήταν κτισμένος σε τοποθεσία 3 χιλιόμετρα ανατολικά από την σημερινή του θέση, φαίνεται όμως να καταστράφηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1800 λόγω μάχης μεταξύ των στρατευμάτων του πασαλικίου των Ιωαννίνων και των ανδρών του αρματωλού Λουκά Καλιακούδα, ο οποίος σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια της συμπλοκής. Το 1844, υπαγόταν στον δήμο Ναυπάκτου και σύμφωνα με τα στοιχεία της απογραφής εκείνου του έτους είχε πληθυσμό 170 κατοίκων. Διοικητικά, η Γαβρολίμνη ανήκε μέχρι το 1997 στην επαρχία Ναυπακτίας. Αργότερα υπήχθη μέσω του σχεδίου «Καποδίστριας» στο δήμο Χαλκείας ενώ το 2010 συμπεριλήφθηκε εντός των ορίων της δημοτικής ενότητας Χαλκείας του καλλικρατικού δήμου Ναυπακτίας.
Αξιοθέατα
Σε απόσταση δύο χιλιομέτρων από την Γαβρολίμνη ο βυζαντινός ναός της Κοίμησης της Παναγίας Παναξιώτισσας ο οποίος είναι σταυρεπίσταγος με τρούλο και χρονολογείται στα τέλη του 10ου - αρχές 11ου αιώνα. Χαρακτηρίζεται ως το καλύτερο δείγμα της βυζαντινής ναοδομίας, ειδικότερα τουρλωτός - σταυροειδής (μεταβατικός), στην ευρύτερη περιοχή της Ναυπακτίας. Λόγω των συνεχών προσχώσεων στο πέρασμα των αιώνων ο ναός βρίσκεται κατά μισό μέτρο κάτω από την επιφάνεια του εδάφους. Άλλα αξιοθέατα είναι το παλιό ελαιοτριβείο του χωριού το οποίο λειτουργούσε μέχρι το 1960 αλλά και τα απομεινάρια αρχαίου οικισμού στη θέση Μάρμαρα.
