Η Αλευράδα άλλοτε αυτόνομη κοινότητα, προσαρτήθηκε, με τον καποδιστριακό νόμο, ως διαμέρισμα στο Δήμο Ινάχου. Τελικά, με τον πρόσφατο αυτοδιοικητικό νόμο "Καλλικράτης", είναι πλέον (από 1-1-2011) διαμέρισμα του Δήμου Αμφιλοχίας,του νομού Αιτωλοακαρνανίας. Βρίσκεται στο βορειοανατολικό τμήμα του νομού, πλησίον της τεχνητής λίμνης των Κρεμαστών.Το χωριό είναι κτισμένο στους πρόποδες ενός άδεντρου, βραχώδους βουνού, που ονομάζεται "Ψηλό Τσουγκάρι". Το υψόμετρο του χωριού είναι 573 μέτρα. Συνδέεται οδικά τόσο με το Αγρίνιο όσο και την Αμφιλοχία.Είναι ουσιαστικά η πύλη της επαρχίας Βάλτου προς το νομό Ευρυτανίας, αφού ο επαρχιακός δρόμος Αγρινίου - Γέφυρα Τατάρνας- Ευρυτανία ολοκληρώθηκε πρόσφατα και διέρχεται μέσα από την Αλευράδα. Η Αλευράδα συνορεύει με τις πρώην κοινότητες Πετρώνας (δυτικά) και Τρικλίνου (ανατολικά). Ο Αχελώος χώριζε την κοινότητα από το νομό Ευρυτανίας (κοινότητα Τατάρνας) και την επαρχία Τριχωνίδας (κοινότητα Χούνης). Η κατασκευή του γαιοφράγματος των Κρεμαστών στον Αχελώο ποταμό ήταν και η αιτία να μειωθεί δραματικά ο πληθυσμός του χωριού και από 700 περίπου κατοίκους στην απογραφή του 1961, σήμερα να έχει περιορισθεί σε 90 κατοίκους (2011), καθώς πολλοί κάτοικοι υποχρεώθηκαν να μετεγκατασταθούν σε άλλες περιοχές και κυρίως στον οικισμό Τριαντέικα του πρώην Δήμου Νεάπολης Αγρινίου, όπου τους παραχωρήθηκαν οικόπεδα. Στη θέση Κρεμαστά, (πήδημα Κατσαντώνη), που κατασκευάστηκε το φράγμα, υπήρχαν θερμές θειούχες ιαματικές πηγές, φημισμένες στην περιοχή για τις θεραπευτικές τους ιδιότητες κυρίως στις ρευματοπάθειες. Μετά την κατασκευή του φράγματος το ιαματικό νερό ανάβλυσε στη θέση Γρια (Μαριά), όπου υπάρχουν σήμερα λουτήρες και ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις (θέση Μπαλκόνα).

Ιστορία

Η Αλευράδα εμφανίζεται ως αυτόνομος οικισμός επί Όθωνα το 1836, υπαγόμενη στο Δήμο Φυτείας της Διοίκησης Βάλτου. Αργότερα υπάγεται στο Δήμο Ιδομένης της Διοίκησης Βάλτου. Πότε ακριβώς πρωτοκατοικήθηκε το χωριό δεν είναι εξακριβωμένο. Σύμφωνα με την παράδοση οι πρώτοι κάτοικοι εγκαταστάθηκαν 2 χιλιόμετρα ανατολικότερα του σημερινού χωριού στη θέση Παλιχωράκι. Αναγκάστηκαν όμως να φύγουν για το φόβο των Τούρκων επειδή πρόσφεραν βοήθεια και καταφύγιο στους κλέφτες και κυρίως στο Δίπλα και τον Κατσαντώνη. Το χωριό είχε αρκετά ποτιστικά χωράφια στις όχθες του Αχελώου ποταμού και κυρίως στη θέση Βροχολή ή Τρίκλινο. Εκεί καλλιεργούνταν κυρίως καλαμπόκι. Υπήρχαν κατά μήκος του ποταμού και πολλοί αλευρόμυλοι. Είναι μια πιθανή εξήγηση και για το όνομα Αλευράδα. Η Αλευράδα αναγνωρίστηκε ως αυτόνομη κοινότητα το 1919 στην οποία προσαρτήθηκε (το 1929) και ο συνοικισμός «Πετρώνα - πρώην Μπονίκεβος». Το 1933 η Πετρώνα αποσπάται και αναγνωρίζεται ως αυτόνομη κοινότητα. Στην περιοχή έδρασαν κατά την προεπαναστατική περίοδο οι ονομαστοί κλέφτες Δίπλας και Κατσαντώνης. Από την Αλευράδα καταγόταν και ο αγωνιστής, κατά τον αγώνα για την ελληνική ανεξαρτησία (1821-1830), Κλευτοθανάσης ή Κλεφτοθανάσης Γεώργιος, που έλαβε μέρος σε διάφορες μάχες υπό τον Καραϊσκάκη και άλλους οπλαρχηγούς. Από την περιοχή πέρασε και ο κοσμοκαλόγερος Κοσμάς ο Αιτωλός, που πολλές από τις προφητείες του διασώζονται στην τοπική παράδοση.

Τοπική κοινότητα

Η τοπική κοινότητα Αλευράδας είναι χαρακτηρισμένη ως αγροτικός ημιορεινός οικισμός, με έκταση 53,267 χμ² (2011). Περιλαμβάνει και τους οικισμούς Κρεμαστά Συκιάς και Πιστιανά.

Πληθυσμός

(σε παρένθεση ο πληθυσμός της τοπικής κοινότητας)

Παραπομπές

Πηγές

Φ.Ε.Κ. 112 Τεύχος Α΄(Β.Δ. της 22-5-1919) Εγκυκλοπαίδεια "Δομή" - Τόμος 3ος σελ.55 -Εκδόσεις Τεγόπουλου-Μανιατέα - Αθήνα 1996 Σταματελάτου & Βάμβα Φ. - Γεωγραφικό Λεξικό της Ελλάδας - Τόμος 1ος -σελ.90 - Εκδόσεις εφημερίδας "Το Βήμα" -Αθήνα 2006 Παπαϊωάννου Κώστας - Αλευράδα - Λαογραφική έρευνα - Αθήνα 2007 (ISBN 978-960-631-817-7) Τέλωνας Νικόλαος - Οι Πρόμαχοι της Πατρίδος Βαλτινοί Αγωνιστές του '21 - Αμφιλοχία 2004 Αιτωλοακαρνανικός Τύπος, αριθμ. φύλλου 100, 27 Δεκεμβρίου 2007, άρθρο (σελ 5) για την Αλευράδα από τον Κ.Χ. Παπαϊωάννου. Αιτωλοακαρνανικός Τύπος, αριθμ.φύλλου 172, Η Αλευράδα στο πέρασμα των χρόνων, άρθρο του Κώστα Χ. Παπαϊωάννου Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, 1981, 2006 (ΠΛΜ) Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, 1963 (ΠΛ)