Το Αϊδίνιο (επίσημη ονομασία Αϊδίνιον) είναι χωριό και έδρα ομώνυμης τοπικής κοινότητας, της δημοτικής ενότητας (τέως δήμου) Νέας Αγχιάλου, του δήμου Βόλου, της περιφερειακής ενότητας (τέως νομού) Μαγνησίας, στην περιφέρεια Θεσσαλίας, σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης. Πριν το σχέδιο Καποδίστριας και το πρόγραμμα Καλλικράτης, ανήκε στην επαρχία Αλμυρού του νομού Μαγνησίας, στο γεωγραφικό διαμέρισμα Θεσσαλίας.

Από το 1900 μέχρι το 1929 ο οικισμός ονομαζόταν Κασσαβέτεια. Εφαπτόμενο στον οικισμό βρίσκεται και το Ειδικό Κατάστημα Κράτησης Νέων (ΕΑΚΚΝ) Κασσαβέτειας (πρώην Αγροτικές Φυλακές Αϊδινίου). Γεωγραφία: Το Αϊδίνιο είναι ηπειρωτικός οικισμός στο Νοτιοδυτικό τμήμα του νομού Μαγνησίας. Βρίσκεται στην πεδινή έκταση της δυτικής πλευράς του Παγασητικού, κοντά στο Χολόρεμα, πολύ κοντά στην εθνική οδό Αθηνών-Θεσσαλονίκης (κόμβος Μικροθηβών) και στον Αερολιμένα Νέας Αγχιάλου, σε μέσο σταθμικό υψόμετρο 60. Απέχει 27 χλμ. περίπου ΝΔ. του Βόλου, 8 χλμ ΝΔ της Νέας Αγχιάλου και 8 χλμ. από τον Αλμυρό. Η τοπική κοινότητα είναι χαρακτηρισμένη ως αγροτικός πεδινός οικισμός, με έκταση 12,938 χμ² (2011).. Ιστορία: Η επαρχία Αλμυρού απελευθερώθηκε από τους Οθωμανούς την 17 Αυγούστου 1881. Εκείνη την περίοδο την αποτελούσαν 26 χωριά , μεταξύ αυτών και το Αϊδίνιο. Ανήκε στην κατηγορία των τούρκικων "Τσιφλικιών" που είχαν εξαγοραστεί από τους Χριστιανούς, καθώς μετά την προσάρτηση της Θεσσαλίας στο νεοσύστατο Ελληνικό κράτος, Οθωμανοί κάτοικοι της περιοχής και κάτοχοι μεγάλου μέρους γης, άρχισαν να μεταναστεύουν εκποιώντας τις περιουσίες του σε Χριστιανούς κεφαλαιούχος. Το τσιφλίκι "Αϊντίν" (Aydin) πουλήθηκε από τους Οθωμανούς αδερφούς Οσμάν (Χαϊδάρ και Μαλίκ) στην οικογένεια των ομογενών Κασσαβέτη. Με ελληνοποιημένο όνομα "Αϊδίνιον", ανήκε στην επαρχία Αλμυρού και στην απογραφή του 1881 είχε συνολικό πληθυσμό 151 κατοίκων, όλοι ανήκοντες στο προσωπικό του αγροκτήματος Κασσαβέτη. Το αγρόκτημα Αϊδίνιον τότε είχε τεράστια έκταση, ξεκινούσε (προς νότια) από τα σημερινά όρια των Δήμων Αλμυρού και Βόλου (ή κοινότητες Κροκίου και Αϊδινίου), προς Νοτιοδυτικά έφτανε μέχρι τα "Μπέικα" , βορειοδυτικά έως τα όρια του σημερινού Περιβλέπτου (Σαρατζή Αρτουάν) , βόρεια έως το "χωρίον Άκετσι" (σημερινές Μικροθήβες), ενώ ανατολικά έφτανε μέχρι τα παράλια του Παγασητικού κόλπου (Λόγγος, Δημητριάδα και την περιοχή όπου μετέπειτα ιδρύθηκε η Νέα Αγχίαλος). Το 1888 ο Αλέξανδρος Κασσαβέτης, δώρισε το μεγαλύτερο μέρος της έκτασης στο ελληνικό δημόσιο, εκπληρώνοντας την επιθυμία του εκλιπόντος πατέρα του Δημήτρη. Το πιο προσοδοφόρο (ανατολικό) και παραθαλάσσιο τμήμα του, παρέμεινε στην οικογένεια. Τότε ιδρύθηκε και η πρώτη Γεωργική Σχολή στην Θεσσαλία η οποία ονομάστηκε "Κασσαβέτεια" προς την τιμήν της οικογένειας των δωρητών της έκτασης. Το 1900 ο οικισμός μετονομάζεται σε Κασσαβέτεια. ( ΦΕΚ 295Α - 23/12/1900 ). Το 1910 η Κασσαβέτεια (Νομού Λαρίσης τότε), αποσπάται από το δήμο Αλμυρού και προσαρτάται στην κοινότητα Ακιτσίου (ΦΕΚ 262Α - 31/08/1912) Το 1929 ο οικισμός αλλάζει και πάλι όνομα και αποσπάται από την κοινότητα Μικροθηβών και ορίζεται έδρα της Κοινότητας Αϊδινίου, Νομού Λαρίσης. (ΦΕΚ 25Α - 24/01/1929) Το 1942 η Κοινότητα Αϊδινίου αποσπάται από το νομό Λαρίσης και υπάγεται στον νεοσύστατο Νομό Μαγνησίας (ΦΕΚ 169Α - 04/07/1942) Το 1997 με την κατάργηση των αυτόνομων κοινοτήτων, προσαρτάται στον νεοσύστατο Δήμο Νέας Αγχιάλου. Το 2010 με την συγχώνευση των Δήμων (Καλλικράτης), ο Δήμος Νέας Αγχιάλου καταργείται και όλες οι κοινότητές του προσαρτώνται στον Δήμο Βόλου (Δημοτική Ενότητα Νέας Αγχιάλου) Ονομασία: Δεν είναι ακριβές το γιατί ονομάστηκε ο οικισμός με το όνομα Αϊντίν, (όπως και η πόλη Αϊντίν (Aydin) της Τουρκίας). Το σίγουρο είναι πως δεν έχει σχέση με την Μικρασιατική καταστροφή του 1922 αφού το τοπωνύμιο υπήρχε από τα χρόνια του Οθωμανικού ζυγού και πολύ πριν την Απελευθέρωση. Λόγω της γεωγραφικής του θέσης στο κέντρο του κάμπου και με ανεμπόδιστη ηλιοφάνεια καθ' όλη την διάρκεια της ημέρας, το πιο πιθανό είναι να ονομάστηκε έτσι από τους Οθωμανούς, αφού aydin στην Τούρκικη γλώσσα σημαίνει και "φωτισμένος/φωτεινός". Προφορικές αφηγήσεις των γονέων ή παππούδων σημερινών κατοίκων, αναφέρουν ακόμη δύο εκδοχές: α) Οθωμανός ιδιοκτήτης του "τσιφλικιού" το ονόμασε έτσι προς τιμήν του γιου του Αϊντίν που απεβίωσε νέος β) Οθωμανός ιδιοκτήτης (ή μέλος του προσωπικού του αγροκτήματος) σχετίζονταν με την ομώνυμη πόλη στην σημερινή Τουρκία. Ετυμολογία: Aydin σημαίνει: διανοούμενος, φωτισμένος.

Πληθυσμός

Διοικητικές μεταβολές μέχρι τον «Καλλικράτη»

Ο οικισμός αναγνωρίστηκε το 1883 και προσαρτήθηκε στον δήμο Αλμυρού του νομού Λαρίσης. Το 1900 μετονομάστηκε σε Κασσαβέτεια και εντάχθηκε στον νομό Μαγνησίας. Το 1912 πέρασε πάλι στον νομό Λαρίσης και το 1929 μετονομάστηκε πάλι σε Αϊδίνι. Το 1942 υπήχθη οριστικά στον νομό Μαγνησίας. Με το ΦΕΚ 244Α - 04/12/1997 αποσπάστηκε από την κοινότητα Αϊδινίου και προσαρτήθηκε στον δήμο Νέας Αγχιάλου. Με το ΦΕΚ 87Α - 07/06/2010 αποσπάστηκε από την κοινότητα Νέας Αγχιάλου και προσαρτήθηκε στον δήμο Βόλου.

Γενικά στοιχεία

Στον οικισμό βρίσκονται οι Αγροτικές Φυλακές Κασσαβέτειας, που καλούνται έτσι από την παλαιά ονομασία του χωριού

Αξιοθέατα

Η παλαιά εκκλησία του Αγίου Χαραλάμπους, στο νοτιοδυτικό τμήμα του οικισμού

Παραπομπές

Πηγές

Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, 1978, 2006 (ΠΛΜ) Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, 1963 (ΠΛ) Εγκυκλοπαίδεια Δομή, 2002-4 Περιοδικό «Διακοπές», εκδ. Δ.Ο.Λ., 2010 eetaa.gr "ΚΑΣΣΑΒΕΤΕΙΑ ΓΕΩΡΓΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΑΪΔΙΝΙΟΥ (1888-1914)", Χαράλαμπος Χαρίτος-Ιουλία Κανδηλα, Εκδότης: Εργαστήριο Εκπαιδευτικής Ιστορίας Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Βόλος 1997, ISBN 960-85483-5-7